De ontspoorde barones van Warffum
Aaltje Frederieka Bakhuizen woont alleen in de rentenierswoning aan de Oosterstraat 67 in Warffum. In Roden had ze als advocate een bloeiende praktijk. Ze was meer dan bevriend met de burgemeester van Roden en dat schandaal wekte zoveel ophef in het dorp, dat ze gedwongen werd om te verhuizen. Iedereen in Warffum kent haar inmiddels als 'de barones'. Niet dat ze echt van adel is, vermoedt men, want ze heeft die titel zelf vanaf het begin in omloop gebracht. Eens om de zoveel weken komt er een deftige man uit Roden bij haar op bezoek. Blijkbaar komt die man uit Roden, want daar heeft hij zijn auto gekocht. Dat heeft de student biologie Jakko Bijlstra uitgevist. Jakko woont nog bij zijn ouders, aan dezelfde straat als Aaltje.
De inwoners van Warffum zijn trots op de in hun dorp geboren Groningse volkszanger Ede Staal en men zoekt nog steeds naar fondsen en rijke particulieren, die geld willen steken in een levensgroot standbeeld van Ede. Aaltje is vrijwilligster in het Openluchtmuseum Het Hoogeland geworden en ze speelt nu de dienstbode in De Kosterij. Jakko werkt zaterdags in de catering. Hij moest haar vaak een glas wijn brengen en dan zat ze met haar benen op een andere stoel aan één stuk door te roken, terwijl dat daar verboden was. 'Dat mag hier niet!', zei Jakko. 'Er mag zoveel niet!', zei Aaltje, 'de geneugten des levens zijn er om van te proeven!'. Ze smeet haar rokken omhoog en Jakko zag dat ze geen ondergoed droeg. Die dag is Jakko op koste(r)lijke wijze ontmaagd en sindsdien hangt hij als een bonobo-aapje aan haar lippen. Heel handig voor Aaltje, want die hoeft maar met haar vingers te knippen. Aaltje koopt haar meeste boodschappen bij de Spar en dan geeft ze de winkeljuffrouw Edith Boomsma altijd een reprimande. 'Dat is dan 28 euro en dertig cent, mevrouw!', zegt Edith. 'Mevrouw de barones, winkelslaafje!', antwoordt Aaltje steevast. Edith heeft daarna altijd tien minuten een giechelbui.
Op een warme dag in juli ging ze samen met Jakko naar het zwembad in het grensdorp Breede. Toen ze topless in het bad wilde duiken, kwam de badmeester boos op haar af lopen en maande hij haar een bikini te gaan dragen. 'Die heb ik niet bij me en op het strand zwem ik ook zo!', zei ze gepikeerd. 'Toch gaat het hier niet zo!', antwoordde de rood aangelopen badmeester. Even later keerde Aaltje terug met haar BH aan, terwijl de badmeester hoofdschuddend afdroop. Na het badderen, glipte ze bij Jakko in het omkleedhokje en deed ze geen moeite om haar gekreun te dempen. 'Zo, dat lucht op!', zei ze, 'laten we bij mij nog een afzakkertje nemen!'. Zo gezegd, zo gedaan. 'Weet je, dat ze me in het museum ontslagen hebben?', zei ze tegen Jakko. 'Hoezo dat?' 'Omdat ze me met roken betrapt hebben en omdat ik uit verveling in een oude kast zat te krassen!' 'Wie is trouwens die man die hier wel eens op bezoek komt?' 'O, maak je geen zorgen, dat is Berend, de burgemeester van Roden, die heeft niet genoeg aan zijn eigen vrouw en hij betaalt me goed!' 'Jezus, betaalt die jou?' 'Doe niet zo wereldvreemd, studentje!' 'Werk je nog als advocate?' 'Van die burgemeestersfooien kan ik echt niet rondkomen, hier, nog een flinke borrel!'.
Het zijn hete dagen en Aaltje ligt op haar slaapkamerbalkon aan de voorkant van haar huis naakt te zonnen. Het achtstersymbool boven haar glimt en enkele buren hebben de dorpsagent gebeld. Ze laat agent Siebrandt Taakstraf binnen en slechts gekleed in een luchtige badjas. 'Er zijn klachten van omwonenden gekomen, dat u naakt op uw balkon ligt en naakt door uw huis loopt!', zegt de zwetende agent. 'Sinds wanneer is dat verboden, Herr Hitler!', antwoordt Aaltje gestoken. 'Dit is in strijd met de wet tot burgerlijke orde, mevrouw de barones!' 'Weet je dat je best een knappe man bent, Siebrandt, je zit alleen maar stijf gevangen in een lelijk pak!' 'Ik moet u toch vragen meer lichaamsbedekking te gaan dragen, anders volgt er een geldboete!' 'Geen boete in natura, kanpperdje?' 'Mevrouw de barones, ik hou het hierbij, een goedendag verder!'. Nadat hij vertrokken was, trok ze een bontjas aan en ging ze demonstratief door de straat lopen. Op de bontmuts had ze een opgezet vogeltje vastgezet. 'Dat gaat helemaal verkeerd met die zogenaamde barones!', zei buurman Tinus tegen zijn meeglurende vrouw Jacobien.
De volgende dag fietste Aaltje licht gekleed naar Eenrum, met op haar pakjesdrager een blik zwarte verf van Histor. Ze had gewacht, totdat er niemand was, die haar opmerkte. Met een welgemikte gooi had ze de zwarte verf over de Rode Pomp gegooid. De dichter Bart FM Droog heeft haar nog zien wegrijden en hij vroeg een nabijgelegen bewoner meteen om een emmer water en een doek, maar door de zon was de verf al snel opgedroogd. Aaltje fietste naakt naar Warffum terug, gevolgd door dichter Bart op zijn racefiets en een politiewagen met zwaailicht en herrie. In de Oosterstraat zwaaide ze nog naar Jakko, die even later de racefietser en de politiewagen voorbij zag komen. Aaltje deed alle deuren en ramen op slot en ze krijste vanaf haar balkon, dat ze zou gaan springen als ze haar nog langer lastig vielen. Buurtbewoners kwamen er massaal op af en op een gegeven moment half Warffum. Jakko stond er ook, huilend. Agenten beukten een zijdeur open en toen ze haar in de boeien sloegen, klonk er een grotesk boegeroep. Aaltje werd afgevoerd en lange tijd is er niets meer van haar vernomen. Er werd een 'Te koop bord' in haar tuin geplaatst en het huis verloederde. Toen Jakko een bekende auto bij haar huis zag, liep hij daar op af. 'Weet u hoe het nu met Aaltje gaat?', vroeg hij. 'Ernstig, jongeman, ze zit in een gesloten afdeling in het psychiatrisch ziekenhuis te Veenhuizen, een ernstige vorm van schizofrenie, die zien we hier nooit weer terug!', zei de burgemeester, die haar post was komen halen.
Geplaatst in de categorie: rampen
Warffumse barones
102
Geef je reactie op deze inzending: