Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over discriminatie

Een oneerbare liefde in Scheemda

De ongehuwde leraar Egbert Duisterwinkel woont alweer ruim een jaar in zijn imposante herenhuis met koetshuis aan de Torenstraat in Scheemda. Hij is meester van groep zes op een basisschool in Veendam en dat bevalt hem uitstekend. Zijn collega's zijn zeer content met hem, vanwege zijn vlotte babbel en humoristische uitspraken. Alleen juf Imke Siepel van groep twee vertrouwt hem nog steeds niet, nadat er drie jaar geleden aangifte tegen hem was gedaan. Twee leerlingen van hem hadden hem beschuldigd van seksueel misbruik tijdens de kampweek in een biologische boerderij nabij Dokkum. Na een grondig onderzoek is er geconcludeerd dat de twee jongens het verzonnen hadden om hun leraar een hak te zetten. Omdat hun meester nogal vrouwelijke trekken vertoonde, wilden ze hem op deze wijze als homoseksueel ontmaskeren. De jongens hebben hun excuses aangeboden en Egbert een fles champagne overhandigd. 'Kom hier, dan krijgen jullie een dikke kus van mij!', had Egbert voor de grap gezegd. De tam-tam had zijn werk gedaan en ook in Scheemda zijn de mensen op hun hoede voor 'de hoedenman', zoals ze hem noemen, omdat hij tientallen diverse hoeden heeft en draagt. Wandelen doet hij meestal met een wandelstok, die als handvat een gouden leeuwekop heeft. Zijn wandelgang is zodanig, dat het lijkt alsof hij over de wegen zweeft. Voor bekenden neemt hij steevast de hoed af en knikt hij licht buigend met zijn gladgeschoren hoofd. Omdat hij geen kerkganger is, beschouwt men hem als een heiden en door zijn dandyisme als een rijke stinkerd met sterallures.

Nadat Egbert een heerlijke portie nasi speciaal bij Ming Garden heeft gehaald, snelt hij naar zijn gemoedelijke woning. Bijna thuis komt hij Stoffer Pompstra tegen, die in de woning boven het monumentale stationsgebouw woont. Stoffer en hij hebben elkaar ontmoet in café 'De Haven' aan de Havenstraat en sindsdien zijn ze naast kroegmaten ook gewoon bevriend geraakt. De Hervormde dominee Heiko Apotheker betreurt het dat Stoffer de kerk vaarwel heeft gezegd en de bejaarde ouders van Stoffer lijden daar erg onder. Tijdens een onaangekondigd huisbezoek had de dominee hem terug willen halen, maar Stoffer had geschreeuwd 'Barst maar met die vrome fabeltjes en donder nu mijn huis uit!'. Na een afgebroken studie Nederlandse taal- en letterkunde is Stoffer helemaal voor de schilderkunst gegaan en exposeert hij geregeld in kunstcentra en bibliotheken in de regio. Hij werkt ook met modellen en zijn favoriete model is de rondborstige Engeltje Engelkens, die winkelbediende bij Bakker Prins is en die hij al kent vanaf de kleuterschool. Dat ze ook zwaar behaard onder haar oksels is, vindt hij helemaal te wauwie. Op het doek zet hij dat extra aan. Een laatste naaktschilderij van haar is voor 25.000 euro verkocht aan een notaris uit Zwolle. Hij kan weer even vooruit.

Egbert en Stoffel eten samen van de nasi speciaal en ze drinken er een aantal Warsteiner's bij. Na de maaltijd gaan ze samen naar hun stamkroeg en feesten ze de hele avond door, terwijl ze bomen over kunst en schoolsystemen. Ze zitten bij een tafeltje in een nogal donkere hoek. Terwijl de beerenburger rijkelijk vloeit, kust Egbert Stoffel ineens vluchtig op zijn mond. 'Wat doe je nou man, hier ben ik niet van gediend of denk je soms dat ik een flikker ben?', zegt een geschrokken Stoffel. 'Ik weet niet wat je bent, maar ik vind je gewoon heel erg lief en aantrekkelijk en daarom kus ik je!' 'Ma-maar een paard kus je toch ook niet op zijn smoel?' 'Jij bent geen paard!' 'Anders zou ik wel hi-hinniken hé!' 'Luister, Stoffel, het betekent verder niets, het was er gewoon, okay?' 'O-okay mee-meester, zan-zand erover!' 'Niemand heeft het gezien, want ze zitten allemaal met hun vette ruggen naar ons toe!' 'Toe-oeoe!' 'We moeten gaan, vriend, je begint teut te raken en ik moet morgen nog werken!' 'Weg-weg werken, al-alles weg-weg werken!' 'Kom op, vriend, genoeg gefeest!'. Egbert groet de kroegbaas met een veelbetekenende glimlach en buiten slaat de regen op hen neer. Bij de Hervormde kerk begint Stoffel heftig over te geven en jammert hij om zijn trieste bestaan. Door zijn gekrijs is dominee Apotheker gealarmeerd en komt hij met een spade aansnellen. Hij ziet de twee doorweekte mannen op elkaar liggen en hij herkent ze meteen. 'Vieze, vuile flikkers!', schreeuwt hij, 'ga van deze heilige grond af!'. 'Wat lult die tuinkabouter nou?', zegt Stoffel. Egbert kust hem tot zwijgen en juist op dat moment slaan de stoppen bij de dominee door en begint hij als een dolle stier met zijn spade te hakken. Het bloed spat alle kanten op en de volgende ochtend worden Egbert en Stoffel door een voorbijgangster gevonden. Beiden zijn op beestachtige wijze vermoord en de politie heeft natuurlijk ook dominee Apotheker verhoord, maar die zegt niets gehoord te hebben en dat hij na zijn dagelijkse slaapmuts in diepe slaap lag. Er zijn geen DNA-sporen aangetroffen, waardoor het onderzoek dood liep. Tegen de ontroostbare ouders van Stoffer zei dominee Apotheker, dat Stoffer uiterlijk de kerk de rug had toegekeerd, maar dat hij innerlijk altijd trouw is gebleven. Bij zijn laatste bezoek aan hem, zo zei hij, had hij hem getrakteerd op heerlijke brandewijn en stukjes kaas. Stoffer had hem zelfs gezegd, dat hij God nooit zou verlaten en dat zijn afkeer van de kerk slechts een tijdelijke crisis was. Zijn ouders hadden in koor 'Dank u, dominee!' gezegd. Dominee Apotheker deed de uitvaartdienst en half Scheemda was er bij aanwezig. De dominee was zelfs de eerste, die met een spade wat zand op de neergedaalde kist gooide. Egbert werd gecremeerd en juf Imke Siepel zat continu te huilen, omdat ze eindelijk besefte, dat ze in wezen smoorverliefd op Egbert was. Haar verdachtmaking was een farce geweest. In wezen hunkerde ze naar hem. Stoffer's schilderijen stegen ineens tot gigantische bedragen en een jaar later heeft Engeltje Engelkens zichzelf opgehangen in de bakkerij. Ze heeft het tragische overlijden van haar minnaar niet kunnen verwerken.

Schrijver: Joanan Rutgers, 30 januari 2016


Geplaatst in de categorie: discriminatie

4.2 met 4 stemmen 1.209



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
1 februari 2016
Ik weet niet wat het is met die verhalen van jou, beste J, maar ze zijn zo pakkend dat ze voor je ogen gebeuren. Hoe ongelooflijk ze ook omslaan van goede naar slechte tijden, op het Grunniger plattelaan kan ALLES gebeuren. Ken je het mysterie van Middelstum?
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
31 januari 2016
Weer een prachtig kort verhaal dat leest als een complete streekroman. Een genot om te lezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)