De geduchte homohater van Niekerk
Het is voor het pasgetrouwde echtpaar Tammo Gatsma en Andries Bultema een extra bekroning op hun huwelijksreis naar Thailand om er nog een weekje vrije tijd aan vast te knopen. Vanuit hun Amsterdamse herenhuis aan de Herengracht zijn ze met hun donkerblauwe BMW naar de homocamping De Heerenborgh in Niekerk gereden, waar ze allerhartelijkst zijn ontvangen door Bob en Wouter, die deze enigste homocamping van de provincie Groningen beheren. Hun caravan heeft een mooi plekje onder enkele populieren gekregen. Bob komt nog even langs om te vragen of alles naar wens is en hij geeft hen een welkomstwijntje cadeau. 'Het is niet om jullie bang te maken', zegt Bob, 'maar er is een notoire homohater in het dorp, die onze gasten de laatste tijd het leven wenst zuur te maken en zolang de politie deze gast niet weet te vangen, blijft het oppassen geblazen!'. 'Wat doet die gast dan?', vraagt Tammo bezorgd. 'Hij heeft een man uit Lutjegast vreselijk mishandeld en een man uit Leek met een mes in zijn rug gestoken!', zegt Bob. 'Jeetjemina, Bob, dat is geen kattenpis, moeten we ons gaan bewapenen?', vraagt Andries. 'Maak jullie vooral geen zorgen, meestal waait zo'n eenmansactie vanzelf weer over, veel plezier en geniet ervan!', antwoordt een breed glimlachende Bob.
Bij slager Nanning van Wijk kopen Tammo en Andries twee flinke kogelbiefstukken, drie ons paardenrookvlees, een huisgemaakte Groninger worst en twee ons boterhamworst voor rond de augurken. Tegenover de Hervormde kerk staat het kunstwerk 'De Harngeters', waar ze mee op de foto gaan, gemaakt door Liefke Bloemsma, die toevallig voorbij wandelde. Liefke vertelt hen, dat het standbeeld ter ere van de 14-e eeuwse hereboer Menno Jeltema is gemaakt, want die regelde dat de arme dorpsbevolking ieder jaar voor Pasen een ton haringen kregen. 'Het is gemaakt door ene Harm Blanken!', leest Andries voor. 'Ik krijg er trek van!', zegt Tammo. Na de maaltijd gaan ze wat drinken in het campingcafé, maar de muziekkeuze staat hen niet aan, dus wandelen ze naar het dorpscafé De Halte aan de Aldringastraat, waar het gezellig druk is en er blijkbaar geen rookverbod heerst. Ze worden vanuit alle hoeken en gaten van het café met argusogen bekeken. De barmeid Vogeltje Zwieringa is een uitzondering op die regel en zij brengt met een gulle glimlach de rijkgevulde bierglazen. 'Godallemachtig, wat een zalige memmen heeft die meid, als ik geen homo was, dan zou ik er zo voor gaan!', zegt Tammo. 'Jij en geen homo, man, ik ken geen homo, die zo verwijfd is als jou!', zegt Andries. Ze lachen wat af en ze blijven maar volle glazen bestellen. Wat ze niet door hebben, is dat Nanno Insenia vanuit een donker hoekje al hun bewegingen als zeer verdorven gadeslaat. Nanno is de zoon van de Hervormde ouderling Paulus Insenia, die uiterst streng in de leer is en zijn zoon daarmee vergiftigd heeft. 'God haat kontneukers!', heeft hij zijn zoon geleerd, 'het is al een schande dat dat woord in de grote van Dale staat!'. Nanno studeert theologie in Kampen en hij is verloofd met Annechien Tietema, een Hervormde notarisdochter uit Appingedam. Hun huwelijk is voor een dag in mei gepland. Na een zesde kopstoot voelt Nanno aan de stiletto in zijn jaszak. Zijn woede stijgt met elke kopstoot, die hij soldaat maakt. Opzichtig slaat hij Vogeltje op haar malse billen. Als een hongerige leeuw grijnst hij naar zijn voor hem onnozele prooidieren.
Terug in het campingcafé vertelt Wouter het pasgetrouwde stel, dat er in de zeventiende eeuw hier in Niekerk een zekere dominee Van Byler en borgheer De Mepsche woonden, die grote homohaters waren. Die vuilakken hebben zo'n twintig vermeende homo's gemarteld en gewurgd. De onderliggende reden was het opkopen van hun grondgebied. De volgende dag bekijken Tammo en Wouter een schilderijenexpositie in het atelier 'Huis Welgelegen', ooit een schoolmeesterswoning. Er hangt werk van de lokale kunstenaar Eppo Dolstra in de stijl van Karel Appel, wat nu niet bepaald de voorkeur van de verliefde heren heeft en ze schieten dan ook herhaaldelijk in de lach, tot afschuw van de bewaakster Grietje Hoppinga, die nauw bevriend met Eppo is. Op 'Naakt 1' schijnt zij te poseren, maar zo'n kliedertroep hebben de heren nog nooit gezien. Grietje maant hen niet zo luidruchtig te zijn, waarna ze juist in een lachsalvo uitbarsten. 'Don't worry, meid, we gaan al!', zegt Tammo. 's Avonds hangen ze weer in café De Halte met bijna dezelfde figuranten als de avond daarvoor. 'Ze hebben zelfs hun vaste stekjes!', merkt Wouter op. Vogeltje bedient hen weer met frisse zin en de bluesmuziek valt in goede aarde. Weer worden ze door Nanno op hatelijke wijze geobserveerd, terwijl die zijn kopstoten weer goed laat smaken.
Rond één uur 's nachts waggelen Tammo en Wouter langs de Hervormde kerk aan de Zandumerweg. 'Je-Jezus, wa-wat een ho-hoge toren heeft die!', zegt Wouter. 'Ko-kom, Wou-Wouter, we ku-kunnen hier niet blij-blijven staan!', zegt Tammo. 'Ma-maar zie je da-dan nie-niet hoe mooi die is?', zegt Tammo. 'Ja-jawel, ma-maar we kun-kunnen hie-hier niet blij-blijven!', zegt Wouter nogmaals. Juist op dat moment komt er de duisterling Nanno achter een grafzerk tevoorschijn en weet hij beide mannen flink te steken met zijn stiletto. De halsslagader van Tammo ligt open en hij verliest snel veel bloed. Wouter is in zijn buik geraakt en ook hij is zwaar gewond. In een kleine worsteling met Nanno heeft hij enkele haren van hem weten te plukken. De bakkersknecht Simon Buikema vindt hen in de vroege ochtend. Alleen Wouter vertoont nog een hartslag en hij wordt meteen naar het Academisch Ziekenhuis in Groningen gebracht, waar ze hem wonder boven wonder weten te redden, maar door de traumatische ervaring en het verlies van zijn geliefde partner slijt hij nu zijn dagen in een psychiatrische inrichting. De boosaardige dader Nanno is uiteindelijk door DNA-herkenning opgepakt en hij kreeg twaalf jaar gevangenisstraf. Zijn advocaat, die ontoerekeningsvatbaarheid eiste, heeft het onderspit moeten delven.
Geplaatst in de categorie: misdaad
Niekerk
75
Geef je reactie op deze inzending: