Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Chris de vis

Via het IJsselmeer en het Ketelmeer zwemt de vis Chris de rivier de IJssel op. Chris is een baars en zeer gevreesd bij de kleine visjes en waterinsekten. In het IJsselmeer had hij voldoende vrienden en speelden ze vaak verstoppertje en tikkertje op de bodem van het meer. Op een kwade dag kwam Chris in een net vast te zitten, samen met heel veel andere soorten vissen. Er was alom paniek en sommige vissen werden zelfs doodgedrukt door de vissen boven op hen. De palingen probeerden door de gaten in het net weg te glippen, maar daardoor verstikten ze zichzelf. Een snoek sloeg Chris met zijn staart in zijn gezicht. 'Kun je niet uitkijken, lomperik!', schreeuwde Chris ontdaan. Ineens werden ze in de lucht omhoog gehesen en belandden ze met een harde smak op een ijzeren plateau, waar grijphanden van enge, bebaarde wezens hen of in het opslagruim of weer in zee smeten. 'Getver, weer zo'n lelijke baars!', schreeuwde een botterik met een sjekkie in zijn bek. Zo belandde Chris weer in het IJsselmeer, net als zijn vriendjes, maar vele andere vissen belandden in plastic ijsbakken in dat drijvende monster.

Chris nadert Kampen, al heeft hij dat niet in de gaten, want er staan onder water geen plaatsnamenbordjes, wat anders best handig zou zijn, maar vissen zijn niet in staat om dat te maken. Soms kijkt Chris wel eens even vanaf de wateroppervlakte naar de bovenwaterwereld, maar die wereld lokt hem absoluut niet. Teveel haken en ogen. Na wat kleine visjes te hebben genuttigd, zwemt Chris vrolijk verder. Opeens ziet hij een bolletje brood en dat lust hij ook nog wel. Hij hapt en hij voelt meteen pijn in zijn bovenste vissekaak, er haakt iets zeer scherps in zijn gehemelte en het doet heel erg zeer. Hij probeert hard weg te zwemmen, maar dan wordt hij door ongekende krachten omhoog getrokken en bungelt hij ineens in de lucht. Hij wordt naar de kant van het water gezwiept en een stel handen rukt de angel uit zijn bovenkaak. 'Weer zo'n lelijke baars!', zegt een dikke meneer, die hem meteen heel ver weg gooit. De knal op het water doet vreselijk veel pijn en met een versufte kop en een bloedende bek komt hij maar amper op adem. Een andere baars probeert hem op te beuren en neemt hem een tijdje op zijn rug. 'Wie zijn dat?', vraagt Chris. 'Sadistische vissenhaters zonder kieuwen, echt heel enge en gevaarlijke wezens!', antwoordt de andere baars.

Even voor Zwolle ziet Chris, die best weer hongerig is, een lekker wormpje glimmen en hij hapt er meteen in. Weer die intense pijn en deze keer nog dieper in zijn vissekaak. Hij wordt ruw uit het water getrokken en hij belandt keihard op harde zandgrond. Hij spartelt hevig tegen, maar een oude man met dikke klauwen grijpt hem knijpend beet. 'Het haakje zit te diep!', schreeuwt hij naar een soortgenoot, die lui op een stoeltje zit en naar zijn dobber staart. De martelende luiaards zijn er van overtuigd dat ze een sport beoefenen. Om je te bescheuren! 'Gewoon afknippen!', zegt de bierzuiper genadeloos. 'Jammer van het haakje!', hoort Chris nog en daar flitst hij alweer door de lucht. Door de knal op het water lijkt het haakje nog dieper vast te komen zitten en bij iedere slik voelt Chris een zware pijn. Hij weet niet hoe hij van die last af kan komen. Even na Deventer ziet hij een sappige made en hapt hij instinctief toe. Deze keer steekt er een haakje door zijn bovenlip en scheurt zijn bovenlip bijna uit, terwijl hij gevangen wordt. 'Hé, deze heeft al een ander haakje in zijn bek!', zegt een jochie van amper dertien jaar. 'Dat is zielig, probeer hem eruit te trekken!', zegt een ander. De operatie lukt en Chris wordt weer weggesmeten.

Ergens bij Zutphen ziet de herstellende Chris een Hollands garnaaltje dwarrelen en die lekkernij kan hij echt niet versmaden, het speeksel loopt in zijn bek, dus hapt hij gulzig toe. Meteen dringt er weer die intense pijn in zijn lijf en weet hij zich opnieuw zwaar bedrogen. Het zalige garnaaltje belandt nog wel in zijn lege maag, maar de pijn van de ijzeren haak neemt de overhand. 'Was ik maar in het IJsselmeer gebleven!', denkt Chris, 'daar had ik de ruimte en waren er veel minder pijnlijke incidenten!'. Chris wordt vervuld van een intense heimwee en hij besluit om naar het IJsselmeer terug te keren, maar dit besluit wordt rigoreus gedwarsboomd en de kop ingedrukt, want een wrede visser vloekt van alles bij elkaar, als hij ziet dat zijn vangst een lelijke baars is. 'Die sadist stinkt naar Schippersbitter en sigarenrook!', denkt Chris nog. Even later slaat de brute visser met een steen de kop van Chris kapot en schreeuwt hij tegen een andere visser 'Die vreten mijn poezen wel op!'.

Schrijver: Joanan Rutgers, 18 juli 2016


Geplaatst in de categorie: misdaad

3.7 met 7 stemmen 144



Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
4 augustus 2016
Hartelijk dank, altijd positief ingestelde Gabriëla met je speciaal scherpzinnige blik.
En Kees, doorgewinterde veteraan, volgens mij is dit je eerste reactie op één van mijn schrijfsels en mag dit wel in de krant en met gouden lijst ingelijst worden. Je lofrede neem ik met graagte in ontvangst.
Naam:
kees niesse
Datum:
27 juli 2016
Zonder te weten wat de diepste zin van uw verhaal is vind ik het prachtig en aanschouwelijk geschreven. Visserij bestaat nou eenmaal sinds de oudheid en velen verdienen er hun brood mee en een lekker gebakken scholletje vind ik heerlijk. Trouwens een broodje haring ook en helemaal heerlijke gerookte paling.
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
21 juli 2016
Overigens is die zin 'Teveel haken en ogen.' een geweldig goede zin in het kader van dit verhaal, met meer lagen betekenis.
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
21 juli 2016
Dat is een interessante uitleg van het verhaal, die ik er niet in gelezen had. Maar ook zonder die uitleg vind ik het een goed verhaal over de sadistische sportvisserij, waar ik mijn hele leven al een hartgrondige hekel aan heb. Pure dierenmishandeling is het.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
18 juli 2016
Geweldig dat de redactie dit experimentele verhaal heeft geplaatst. Het was een gok om een verhaal te vertellen vanuit het oogpunt van een vis. Volgens mij ben ik daar volop in geslaagd. De desastreuze tragedie is overduidelijk beschreven. De ogenschijnlijk oppervlakkige titel verwijst echt naar de Christus-vis, de Ichtus. Dat maakt van de armoedige Chris een superheld en een heldhaftige martelaar pur sang. In diepste zin is dit een verhaal, dat zich tegen de christenhaat richt.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)