Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Humor

Om de laatste twijfel over de door de neurologe gestelde diagnose van Parkinson's disease weg te nemen moest ik gisteren om 15:50 uur in het ziekenhuis een ct scan van mijn hoofd laten maken.
Om 15:25 uur meld ik me, het verkeer zat voor de verandering eens mee, ruim op tijd bij de incheckbalie waar ik na het afgeven van de afsprakenkaart redelijk snel word doorverwezen naar de kelder van het ziekenhuis. Daar zit de afdeling radiologie waar de ct en andere scans worden gemaakt. Samen lopen mijn echtgenote en ik de gang uit. Aan het eind van de gang slaan we linksaf, zakken we met de lift één etage en staan we in tijd van een zucht 20 minuten te vroeg in een erg lege wachtruimte van de afdeling ct scan. Als ik op een stoel ben gaan zitten hoor ik via de deuropening van de ruimte waar de ct scanner staat, iemand mijn naam mompelen. Even later verschijnt in de deuropening een in een wit t-shirt en witte broek gestoken medewerker.
"Mijnheer Uil?" vraagt hij.
Ik beaam het.
"Komt u maar verder," zegt hij.
Ik sta op en loop de ruimte waar de scanner staat in.
"Gaat u maar achterover op de stretcher liggen met uw hoofd, kin op de borst, in de uitsparing," krijg ik te horen.
Ik doe het.
"Goed stil blijven liggen. Straks hoort u een hoop herrie. Niets om u druk over te maken. Van de scan zelf voelt u niets," klinkt het geroutineerd.
Met mijn ogen dicht en mijn handen gekruist over mijn buik blijf ik zo stil mogelijk liggen en voel ik hoe de stretcher omhoog en heen en weer wordt gemanoeuvreerd tot de juiste positie is bereikt. Dan vangt het krassende en piepende geluid van de scanner aan. Ik schat dat het scannen zelf tussen de vijf en tien minuten duurt.

Dan staat de wit geklede medewerker weer naast de stretcher.
"Even blijven zitten mijnheer," zegt hij, "dan zal ik de stretcher laten zakken." Met mijn benen over de zijkant van de stretcher bengelend zie ik, dat de stretcher inderdaad een eind omhoog is gemotord. Als de stretcher weer tot afstaphoogte is teruggemanoeuvreerd, bedank ik de medewerker voor zijn werk.
"Heeft u al een afspraak gemaakt voor de neuroloog?" vraagt hij.
Ik beantwoord zijn vraag bevestigend. Dan gaat hij mij voor naar de wachtruimte en zie ik de veelzeggende op de achterkant van zijn t-shirt gedrukte tekst: "Ik zie ik zie wat u niet ziet."
Een gepaste vorm van humor. Op de afdeling radiologie.
Humor, de goedaardige tegenhanger van tumor waar ze er, op de afdeling radiologie, ongetwijfeld genoeg van zien.

Schrijver: hans uil, 23 augustus 2016


Geplaatst in de categorie: humor

4.4 met 5 stemmen 178



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
26 augustus 2016
Hans, het blijven immense apparaten. Knap dat ze het kunnen, ik weet er helaas alles van. Ik duim voor een goede uitslag.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
23 augustus 2016
Spannend geschreven, maar natuurlijk ook een spannend onderwerp, dus wat wil je. Hopelijk is je uitslag goed, want dat zou alleen al moeten gezien je gevoel voor humor. En de kleur is...groen!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)