Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Treinreisje en Madurodam

Het zal om- en nabij 1985 geweest zijn dat ik op het lumineuze idee kwam, na een reclame gezien te hebben, een dagje op stap te gaan met de trein, niet alleen omdat we vlak bij het station woonden, maar het aanbod was: treinreis, entree Madurodam, openbaar vervoer in den Haag en toegang tot de Pier.

Dat alles voor het bedragje van nog geen 8 gulden per persoon. Voor de jongste hoefde niet betaald te worden en zo togen we al bijtijds met zijn allen naar de trein. In eerste instantie moest de trip naar Rotterdam om daar over te stappen richting den Haag. Nou heb ik nooit een hekel gehad aan treinreizen, vind het altijd wel gezellig, zo ook nu.

We keken onze ogen uit, jawel, ook de kinderen, want tja, we gebruikten voornamelijk de fiets en soms de auto, maar de trein, dat was andere koek. Een tas vol etenswaren en drinken, want dat moest je ook toen wel bij je hebben...eenmaal aangekomen bij Madurodam, was het grote voordeel dat: wanneer je een abbonnement had, je aan een speciaal loket kon gaan staan, waar de rij niet zo groot was, als de loketjes waar het kaartje nog gekocht moest worden. Dat scheelde dus een stuk!

Een paar uur vertoeven op het kleinste plaatsje van ons land, de boterhammen er gegeten, de inmiddels lauwe limonade gedronken, de tas die een stuk lichter werd, togen we met de tram richting strand. Geen file, geen parkeerproblemen, en je kon zo de pier opwandelen. Geweldig. Nog even over het strand, even pootje baden en een ijsje eten.

Op weg naar de tramhalte voelen we onze voeten wel, maar ach dat is niet zo vreemd, die dragen ons al de hele dag tenslotte....in Rotterdam weer over stappen voor het laatste stukje en we stappen uit de trein. De dag zit erop, echter: als we van het station aflopen voel ook ik mijn voeten en niet een klein beetje...het lijkt wel alsof er lood in mijn benen zit.
Kom op meid nog even, maar inmiddels is het wel half zes en ben ik hopeloos versleten, de kinderen niet, die hebben een uithoudingsvermogen van een olifant, lijkt wel.

Want amper thuiskomend is het allereerste wat er gevraagd wordt: mam, wat eten we? En zo, stond deze moeder, na een slopende geweldige dag, in de keuken een maaltijd te bereiden, daar: waar men nu zegt: we gaan wel even wat halen, niks hoor, er werd gewoon een maaltijd gemaakt.

Iedereen heeft wel na een grondige badbeurt prima geslapen!

Schrijver: An Terlouw, 1 mei 2017


Geplaatst in de categorie: vakantie

3.5 met 2 stemmen 134



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)