Brief aan een kind...
Dag meis, ik ken jou niet en jij mij evenmin. Maar heb wel contact met je moeder die intens verdrietig is met wat er nu allemaal gebeurd. Dat is de reden dat ik je graag wil schrijven want weet je, ik heb een aantal kleinkinderen in jouw leeftijd, waarvan er ook 2 te maken hebben met een scheiding tussen pappa en mamma.
Een scheiding is nooit leuk, er zijn nooit winnaars, alleen verliezers. Daar doe je niks aan, kun je niets aan veranderen en ik zal dan ook de laatste zijn die je daarin gaat adviseren.
Wat ik je wel heel graag wil vertellen is: je hebt twee ouders, die waren tenslotte nodig om te zorgen dat jij er kwam nietwaar? En die twee ouders mogen nooit tussen hun kinderen gaan staan, maar ANDERSOM mag dat ook niet, waarmee ik bedoel dat je niet zomaar mag zeggen, dat je moeder geen aardig mens is ( ik hou het netjes hoor) en dat je niet bij haar wilt wonen!
Daar schrok ik van, want meis, je hebt 1 moeder en wat voor fouten ze ook maakt, je bent en blijft haar dochter!
Dan komt er nog even iets bij, jij hebt met 10 jaar niet voor jezelf te kiezen bij wie je wilt wonen, die keuze mag je pas maken als je 12 jaar geweest bent en je zult dan toch naar de kinderrechter moeten, want zo hoort dat!
De band met je moeder, mag je niet zomaar doorsnijden, en dat ze jou, op je eigen verzoek ( daar ga ik van uit) naar je vader bracht, zegt veel, heel veel over haar als moeder. Ze wil dat JIJ gelukkig bent, maar dat geluk van jou, gaat ten koste van het geluk van je moeder, besef je dat wel?
Besef je ook dat: omdat je geen contact met haar opneemt haar vreselijk ongerust maakt.?
Dat doet een moederhart zeer, heel zeer. En dat komt omdat jij verhuizen moest naar een plek waar je niet wilde zijn.
Maar heb je dat een kans gegeven? Heb je echt geprobeerd om er iets van te maken?
Ik vind dat je bij je moeder hoort, zo simpel ligt het, dat je ook naar je vader gaat is normaal, maar je moeder deleten, dat gaat me te ver!
En dan nu iets, wat ik mijn eigen kleinkind ook zeggen zou, lees je het niet, maakt het niet uit, maar dit soort acties maken de oma in mij boos,boos omdat jij met je tien jaar niet alleen lelijke woorden naar je moeder gooit, de vrouw die je negen maanden gedragen heeft en daarna van je bevallen is. Die voor je zorgde, enzovoorts.
Je hebt op jouw leeftijd veel rechten maar niet het recht om nu al te bepalen wat jij denkt dat goed voor je is! Ik zou wanneer een kleinkind van mij zoiets deed, boos worden, boos en verdrietig want met jouw leeftijd heb je het recht niet om zomaar je moeder uit je leven te bannen, sterker nog: je hoort bij haar.
Ik hoop dat je hier over nadenkt. Zonder schelden, zonder lelijk te doen.
casema.nlGeplaatst in de categorie: kinderen
Brief
96
Geef je reactie op deze inzending: