Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Op de koffie bij Maarten

Toen ik Maarten Biesheuvel bij Adriaan van Dis een brief aan zijn vader zag voorlezen en hij in tranen uitbarstte bij de zin 'Ik voel me vaak schuldig als ik gelukkig ben of als ik geniet', besloot ik mijn literaire jeugdheld te bezoeken. Hij is op 23 mei geboren en ik op 25 mei. Zijn sterrenbeeld is dus ook Tweelingen. Die zijn vaak heel sociaal en ondernemend. Zelfs als ze met een psychische aandoening te maken hebben. Via via kwam ik achter zijn telefoonnummer en trok ik de stoute schoenen aan.

- Hallo, met Eva Biesheuvel, wie belt mij?
- U kent mij wellicht niet, maar ik ken het schrijfwerk van uw man en ik zou hem toch graag één keer in mijn leven willen ontmoeten, gewoon, een uurtje of zo, het kan ook op neutraal terrein, in een café in Leiden of zo!
- Nou, meneer, in een café zal zeker niet gaan, want Maarten komt nog maar zelden in de buitenwereld en hij is bovendien al zijn hele leven wereldvreemd, wacht u even, dan ga ik het even zelf vragen. (-) Zeg, Maarten, hier is een meneer aan de lijn, die een bewonderaar van jouw werk is en die jou graag een keertje een uurtje of zo wil ontmoeten, wat zeg jij daarvan?
- Is die meneer zo vroeg op de dag al stomdronken, wat een rare snuiter zeg, Éva, je behoort me tegen dat soort bandieten te beschermen! Geef mij de telefoon maar eens! Hallo meneer, u durft wel hé, mij in mijn welverdiende rust te storen!, maar het is okidoki, mijn beste, komt u morgenochtend maar op de koffie!
- Maar dat is fantastisch, meneer Biesheuvel, rond tien uur?
- Nee, exact klokslag tienen!

Het vrijstaande, houten huis lag er goed geverfd bij en er liepen enkele poesen langs de struiken. Eva zag mij al aankomen en ze opende spontaan de voordeur. Ik stelde mij nederig voor en zij ging mij voor naar de woonkamer, waar Maarten een pijp rookte en naar Mozart luisterde. 'Blijft u maar rustig zitten, meneer Biesheuvel, ik heb iets voor u meegebracht!', zei ik joviaal, terwijl ik hem een doos Belgische bonbons gaf. Hij begon te glimlachen en hij zei: 'Beste kerel, neemt u een zetel tot uw beschikking!'. Dat deed ik graag en ik vroeg hem hoe hij zijn dagen vult en of hij nog wel eens een verhaal schrijft. Eva hoorde dat en ze zei: 'Nee, meneer, Maarten heeft volstrekte rust nodig en zijn Gouden Eeuw is reeds langgeleden al geëindigd. Zijn welzijn is van een groter belang, dan die literaire slavernijmartelingen!'. Ik maakte nog een selfie van Maarten en mij, terwijl hij een scheutje whisky in mijn koffie schonk en kort naar mij knip-oogde. Eva vond het al gauw genoeg commotie, zeker toen Maarten euforisch werd en spontaan een verhaal begon te vertellen, incluis de nodige Biesheuvel-humor. Als een boefje sloeg Maarten Eva op haar achterste en begon hij ineens keihard een psalm te zingen. Dat lokte Maarten 'T Hart, die ineens op de stoep stond en net zo hard als Maarten begon mee te zingen.

'Nou, meneer, u kunt nu beter gaan, voordat dit hier weer helemaal uit de hand loopt, dank u wel voor uw bezoek en hopelijk is uw wens voldoende ingevuld, het ga u goed, meneer, een prettige dag verder!', zei Eva, terwijl ze mij naar de voordeur loodste. In de woonkamer ging het van 'Halleluja!' dat het een lieve lust was. 'Tja, beiden niet meer protestants, maar het zit nogal diep weet u wel!', zei Eva nog en bezorgd en door de zorgen kromgebogen waggelde ze naar de woonkamer terug. Ze keek nog één keer om. Ik wuifde nog even. Daarna slenterde ik urenlang langs de Leidse grachten om mijn ontmoeting met Maarten en Maarten te laten bezinken. Door Maarten's scheutje whisky besloot ik om in een slijterij een fles Glenfiddich aan te schaffen en samen met die buit liet ik Leiden voor wat het is.

Schrijver: Joanan Rutgers, 1 december 2017


Geplaatst in de categorie: idool

4.3 met 3 stemmen 188



Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
7 december 2017
Email:
poevisiezonnet.nl
Ja dat lijkt me een leuke foto. Niet omdat ik je niet geloof, maar omdat dit onder de rubriek verhalen staat en omdat die Maarten 't Hart plotseling luid zingend aan kwam zeilen. Maar ten slotte is de werkelijkheid vaak vreemder dan fictie. Kun je dat selfie opsturen?
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
6 december 2017
Dankjewel, beste collega-schrijver Foppe, zullen we samen eens bij Maarten op de koffie gaan? Zou wat zijn hé, moet niet onhaalbaar zijn! Gewoon even doorzetten en Eva overreden. Lekker samen proberen te fixen? (-)
Naam:
foppe oostenbrug
Datum:
5 december 2017
hoi foppe hier ja biesheuvel bewonder ik ook leuk verhaaltje
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
5 december 2017
Sterker nog, weledele kasteelheer Ton, het is werkelijk gebeurd en ik kan je de selfie met Maarten en mij toesturen als je bewijs wilt! (-)
Naam:
Ton Hettema
Datum:
2 december 2017
Het zou zo maar echt gebeurd kunnen zijn.
Ik kwam vaak langs Sunny Home, maar dorst nimmer aan te schellen. Laat staan Eva op straat aan te spreken. Wat een verrukkelijke kwajongen van een man..

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)