Verdwaald!
Verdwaald, dat was ik. Volkomen de weg kwijt en oh wat voel je je dan naar zeg, het hele verhaal begint als de gemeente besluit om de talloze knotwilgen te gaan knotten, tja dat moet gebeuren hè? Op de borden voor een vervangende route staan echter allemaal auto’s afgebeeld en ik neem op dat moment nog aan dat ik er met mijn gemeente-cabrio nog wel langs kan, temeer omdat er geen hond aan het werk is!
Wanneer ik langs een stilstaand apparaat, waar ook nog eens geen mens bijstaat, voorbij denk te kunnen rijden, is niets minder waar! Aangekomen bij het bruggetje waar ik overheen moet, zie ik een hek, dat om een bajes niet zou misstaan! Ik kan er niet door, een fietser evenmin en we kiezen eieren voor ons geld, door om te draaien mopperend en wel...
Een ieder die we tegenkomen, laten we weten dat ze er niet door kunnen en ik kom erachter dat de man op de fiets dezelfde kant op moet; dat komt erg goed uit want ik ben een tikkie gedesoriënteerd, raak in de winkels de weg nog kwijt, dus gek is dit niet! We rijden samen door het bos en delen komen me wel bekend voor maar, menend dat de man naar dezelfde straat moet, rijden we gezamenlijk verder.
Dan is hij op de plaats van bestemming in een voor mij volkomen onbekend gebied, ik ben er zegt hij nog en ik zeg: maar dit is niet de straat waar ik moet zijn! Lichtelijke paniek maakt zich van me meester en ik draai om. Kijkend op het eerstvolgende bord zie ik dat ik de gemeente uitrij en de volgende in! Da’s dus niet goed en het is nog beginnen te regenen ook!
Na een minuut of tien doelloos gereden te hebben, zie ik iets herkenbaars: tjonge, nog niet eerder ben ik blij geweest de begraafplaats te zien, herkenbaar want nu ben ik er bijna. Nee, niet op de begraafplaats, maar bij de fysio! Daar kom ik dan eindelijk aan en ze vonden al dat ik laat was.. ja, dat was ik inderdaad. Besluit dan ook maar om thuis niks te zeggen, maar als eega thuis zegt dat het begon te regenen en ik in mijn onbenulligheid zeg: ja dat weet ik; hij zegt, dat kan niet want dan was kwart over tien, was je er dan nog niet!?
Ik zeg nee, ik was er niet, ik was verdwaald! En dat niet alleen, ik ben ook bijna ondersteboven gereden door een vrachtwagenchauffeur die het niet nodig vond om twee kanten op te kijken en me haast schepte! Het meest miserabele was toch wel dat die knotwilgen-weg was afgesloten, maar er was dus absoluut geen mens te zien die bezig was met het knotten van die wilgen!
Niemand: en omdat daar niks gebeurde en er een jongeman zei dat ie naar dezelfde straat moest, wat niet zo was, ben ik dus verdwaald! De terugweg ging prima en eenmaal thuis als dochter me belt en ik het verhaal vertel zegt ze; mam, op je mobiel zit een app....
Ja daar koop ik nou niks meer voor hè?
casema.nlGeplaatst in de categorie: verkeer
Verdwaald
133
Geef je reactie op deze inzending: