Decibellen.
Soms is het zo prettig om te weten wat een ander op tafel zet of wat een ander te besteden heeft! Soms is het zo geweldig dat er mensen zijn die hun stem gebruiken om kracht te zetten bij hun verhaal! Helemaal top, want begrijpen doe je dan bijkans de mensen niet die klagen over geluidsoverlast van bijvoorbeeld de snelwegen of de vliegvelden?
De trein is ook al een mooi voorbeeld, net als bijvoorbeeld de metro die voor ons huis voorbij rijdt! Van die laatste hebben wij geen last, zeer zeker niet, maar er zijn natuurlijk genoeg geluid veroorzakende dingen waar mensen wel hinder van ondervinden, logisch in deze geluidsovervolle tijd zou ik bijna zeggen!
Zo kan het al voorkomen dat we stijf rechtop in bed zitten, omdat er beneden een containerhok zit, met metalen deuren, en er mensen zijn die hun afval in dat hok deponeren, kijk, daar is niks mis mee, waar wel wat mis mee is dat diezelfde gooiers niet de moeite nemen die deur fatsoenlijk dicht te doen, maar hem dicht knallen! Metaal op metaal, enig idee hoe dat 's morgens rond half zes klinkt? Nou wij wel in elk geval, maar ach wat zal het die mensen een worst zijn om de overlast tot een minimum te beperken en gewoon de knop te gebruiken? Nee joh, zoiets doe je met je voeten, dat knalt lekker ook nog.
Best een tikkie aso: als ik het zo formuleer blijf ik lekker subtiel. Dit gaat dan om geluiden waar je in feite gewoon mee geconfronteerd wordt; het onderwerp dat te gek is voor woorden is het volgende: als we besluiten om iets buiten de deur te gaan eten, staan daar natuurlijk meer mensen, logisch want het boek Remy is allang uit! Een etende dame, nou ja dame, heeft de volumeknop van haar stem zo hoog dat we stiekem denken: die werkt door de week op de markt, met aanprijzen van haar koopwaar, zoiets van: bloemkoooolen 1 eurootje, aarbeieeeeen, 1 eurootje, kom ons los maken mensen, lekker goedkoop!
Hoor je het in gedachten? Ik wel, leef me in als het ware, maar als de dame het nou over groente, fruit of kinderen had, was het nog tot daar aan toe, neen, de dame brult tussen de happen die zij neemt de ander toe dat ze de meest nare en enge ziektes gehad heeft, inclusief verhalen van openspringende puisten, waar de pus uitliep, steenpuisten op zeer gevoelige plaatsen, kortom, de hele medische encyclopedie kwam eraan te pas.
De tafeltjes waren bijna allemaal bezet en niemand ontkwam aan de opsomming van de etende schreeuwende dame, die voortging met het op brullen van alle narigheden die ze de laatste jaren had gekregen! Kijk, dat iemand iets mankeert, oké, dat is naar, dat er soms onderwerpen bij zitten waarvan je denkt: dat is waardeloos, oké, niet fijn. Maar dat deze dame veertig mensen (die zaten er zo’n beetje) trakteerde tijdens het eten op deze ietwat smeuïge, smerige details dat ging me nou net te ver!
En ja, natuurlijk had ik mijn mond open kunnen doen haar vragen iets te temperen, niemand verstond nog iets van wat de anderen zeiden, maar de trek verging me, ik liet de bestelling annuleren en vertrok, een blik achter me werpend van: is er nou niemand die zich hieraan stoort? Nee, de meeste mensen luisterden vol aandacht naar de poep, pies en pus verhalen die om extra sappig over te komen door het kleine etablissement gebruld werden!
Als er iemand met een metertje had gestaan, was het ding geheid uitgeslagen, want oei wat kon dat mens blèren! We zijn op huis afgegaan, met recht onze buik vol van de overdaad aan: decibellen!
casema.nlGeplaatst in de categorie: moraal
Decibellen
129
Geef je reactie op deze inzending: