Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De dikke knie

Al maanden loopt ze met een dikke knie, eentje die qua pijn het meest opspeelt in bed, jawel! Zelfs het gewicht van een pyamabroek of dekbed is dan te zwaar, dus wanneer ze ‘s nachts wakker wordt van de pijn, gaat alle belasting ervan af! Een bezoekje aan de huisarts leverde een bezoek aan de orthopeed op, die foto’s wilde laten maken en dat gebeurde ook!

Uitslag was, dat ze te horen kreeg: een beetje slijtage, iets meer vocht en ook artrose, ach het is een knie van ruim zestig jaar, dus niks aan te doen! Ze vertrok zonder verder nog iets te zeggen! Twee maanden later was de pijn ondraaglijk en stapte ze opnieuw naar de huisarts, liet de knie zien die sinds een paar weken ook blauw- paars was.

Die zei: terug naar de orthopeed hoor want dit is niet goed! Opnieuw het traject in van foto’s maken, opnieuw sprak de arts de lovende woorden: dat het nou eenmaal een knie was van ruim zestig jaar oud, ze keek de arts aan en zei: dat is die andere ook, maar daar is niks mis mee! Onverrichterzake vertrok ze, terwijl de arts nog zei: u heeft geen nieuwe knie nodig! Nou daar kwam ze ook niet voor, ze wilde van de pijn af!

Ik stuur u door naar de pijnpoli, daar kunnen ze misschien iets voor u betekenen..en zo zat ze bij de narcotiseur, die de knie erg vreemd vond, erg dik en ook erg pijnlijk! Wist niet goed wat te doen en schreef een zalf voor! Bij de apotheek hoorde ze dat ze dit zelf mocht betalen, welja! €28 voor een tube! Nu duimen dat het helpt!

Niet dus, ze probeerde en smeerde, want tja zo’n dure tube moet je wel opmaken natuurlijk! De tube leeg en zero resultaat! Opnieuw op een controleafspraak terug, kreeg ze een andere zalf voorgeschreven, jaja, ook zelf betalen natuurlijk maar deze werkte dus wel! Pluspunt! oke, niet de hele dag, maar ze mocht het vaker gebruiken en deed dat ook.

Echter had de arts wel gezegd: ik verwijs u door naar de internist, want misschien is er iets in het bloed te zien, dus ook daar maakte ze een afspraak! Die man was verwonderd over het feit dat iemand met een dikke knie bij hem kwam, maar nam alle tijd voor haar! Liet bloed prikken, zoveel dat ze dacht: dat men welhaast een patiënt met bloedarmoede in een bed had liggen, maar ook dat was peanuts!

Ze moet opnieuw naar de pijnpoli arts en die zegt: we kunnen nog de ketamine behandeling doen, maar zij zegt: wetend dat ze nog naar een arts moet: laten we eerst kijken wat de dermatoloog zegt, de arts vindt dat een prima plan maar zegt haar wel: als het niet meer te houden is, bellen hoor, dan gaan we starten met de behandeling! Ze antwoordt dat het goed is en vertrekt.

Later die week moet ze bij de dermatoloog zijn, die haar nog kent van vorige keren, die bekijkt de knie en zegt: ik heb geen idee! Nee, dat dacht ik ook maar dan zegt hij: ik wil er een biopt van nemen, om te kijken of er iets is wat duidelijkheid verschaffen kan! Ze blijft op de bank liggen en hij zegt, is dat goed?

Jazeker is dat goed, hij kijkt haar aan en zegt: wanneer? Ze zegt, wel NU natuurlijk, ik ga geen slapeloze nachten tegemoet! De man schiet in de lach en zegt: ik ben zo terug! In no- time komt er een verpleegster bij, ze krijgt twee prikken en de arts gaat aan de slag, nee niet bij Waterloo, maar aan haar knie!

Er wordt gehecht na afloop en ze moet na een week terugkomen, voor de hechting die niet oplosbaar is. De arts zou na veertien dagen bellen met de uitslag! Ze is alvast begonnen met duimen, immers: had deze zelfde arts haar ook gecheckt op kanker en dat inderdaad bevestigd. Dus zit ze nu met haar duim in haar mond.

Ik duim met haar mee!

Schrijver: An Terlouw, 30 april 2019


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.0 met 1 stemmen 140



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
4 mei 2020
Email:
hmessielive.nl
An, uit jouw verhaal blijkt hoe dokters je toch steeds van het kastje naar de muur weten te sturen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)