Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over filosofie

HET WONDER

‘Zeg opa, weet je nog dat je me hebt verteld over dat we ons meer moesten gaan verwonderen over onszelf en onze directe omgeving?’ ‘Ja, natuurlijk jongen.’
‘Nou, vannacht lag ik er nog eens zo over na te denken en toen heb ik het ontdekt.’
‘Ontdekt? Wat heb je ontdekt, vertel gauw. Je maakt me ontzettend nieuwsgierig.’
‘Nou, ik denk dat ik het wonder heb ontdekt, over hoe alles in elkaar steekt. Weet u, iets - ik weet niet hoe of wat - zei me naar buiten te kijken.Dus keek ik even door de gordijnen de nacht in en toen begreep ik het. Ik zag al die sterren aan de hemel en bedacht dat wij gewoon ook op een van al die hemellichamen zitten. Dat wij op onze planeet met al die andere miljoenen of miljarden hemellichamen in een groot geheel zitten – het heelal, het uitspansel of hoe je dat maar wil noemen. En dat wij mensen en alle andere miljoenen wezens hier, van groot tot klein, weer een geheel vormen op en met de aarde. En dat de mens weer een geheel vormt voor heel veel kleinere organismen, moleculen, atomen, neutronen en genen enzovoort en als we een molecuul onder de microscoop leggen, er daar ook weer een hele wereld in zit. Snap je wat ik bedoel opa?’
‘Ik begrijp wat je bedoelt, jongen.’
‘Weet je opa, het doet me denken aan die Russische poppetjes, u weet wel. Die heb ik bij een vriendje gezien. Je kunt het poppetje openen en dan zit er weer een compleet poppetje in en als je die weer open maakt zit daar ook weer eentje in en dat gaat zo een poos door.
En ik denk dat het zo ook is met ons. Het allerlaatste poppetje heeft er geen idee van hoe groot die beginpop is.
En net zoals wij een molecuul onder een microscoop leggen om te bekijken wat zich er in bevindt, worden wij misschien ook wel bekeken door iets of iemand die in onze ogen onvoorstelbaar groot is.
Misschien is het heelal voor diegene die ons bestudeert slechts een molecuul. Dus zijn wij griezelig klein en nietig en misschien zijn er zelfs meerdere heelallen – wie weet.’

‘Je kunt merken dat we familie zijn jongen. Ik denk er ongeveer net zo over – alleen duurde het bij mij ietsjes langer om dat inzicht te krijgen. Maar wie is degene die ons onder de microscoop legt en bestudeert?’
‘Ja, dat is het grote geheim, dat weet niemand toch opa?’
‘Nee, maar ik noem dat dan misschien wel God of zoals jij zegt ‘het wonder’, iets wat we niet kunnen verklaren.’
‘Ben ik met u eens opa, laten we het dan zomaar noemen.’

‘O jongen, weet je al wat je later wil worden?’
‘Nee nog niet echt.’
‘Misschien is patatbakker iets voor jou? Ik denk dat jouw vriendjes van jouw ideeën nog geen patat kunnen bakken en jij dus wel.’ ‘Een beetje flauw opa!’
‘Je hebt gelijk jongen. Ik plaagde je een beetje. Nee weet je, als ik jou was zou ik gaan studeren?’
‘Wat dan opa.’ ‘Filosofie jongen, filosofie. Als je je nu al met zulke dingen bezig houdt, is dat voor jou de weg. En wie weet ontdek jij wel ooit een verklaring voor het wonder.’
‘Dat is een beetje onzin opa.’
‘Nee, jij bent slim genoeg.’
‘Misschien, maar wonderen kun je nooit verklaren, want dan is het geen wonder meer en is het er ook nooit een geweest.’
‘Je hebt helemaal gelijk, slimmerik.’

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 22 juni 2019


Geplaatst in de categorie: filosofie

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)