Een “gewone” maandag.
Hoe gewoon kan een dag zijn, doodgewoon, of simpelweg gewoon? De onze zit vol met ongewone acties want: waar het verhaal tien dagen geleden al begon om door te geven dat ik ‘mijn’ zalf nodig had moest ik afgelopen donderdag wederom bellen, waar of die bleef? Samen met een doosje medicijnen zou het vrijdag gebracht worden, al wat er kwam, geen bezorger van de apotheek om de spullen te brengen en dus zat ik het weekend zonder, een klein drama dus, want je gebruikt het niet voor niets, toch?
Het wordt maandag en precies half negen zit ik aan de telefoon met de apotheek, vraag naar de baas, ehhh de baas vraagt de dame, u bedoelt de manager? Nou als dat de baas is, dan wens ik die te spreken ja! Een ogenblikje mevrouw, (ze zei mevrouw tegen me, echt!) en ik wacht geduldig tot een man opneemt en zich bekend maakt.
Ik leg hem de situatie uit, krijg een aantal malen een excuus aangeboden en de toezegging dat de spullen vanochtend nog gebracht worden. Dat gebeurde ook, dus een actie van tien dagen in een uurtje opgelost, de man vraagt me nog: wilt u dit als klacht doorgeven en ik zeg, jazeker want dit kan gewoon niet. Krijg dan te horen dat de kwestie in het grote overleg wordt behandeld, ik vind het prima!
Een gewone dag: vanaf vorige week doet de tv in de slaapkamer niet wat ze zou moeten doen en tja, ik ben degene die structureel te horen krijg van manlief: wat heb je nou weer gedaan! Nou niks dus, gewoon beide kastjes uitgezet en de afstandbediening neergelegd, meer niet. Tja, ik doe dus blijkbaar iets verkeerd, want steeds als ik het ding in mijn handen heb, gebeuren er rare dingen. Er zit vast straling in m’n handen, een andere verklaring heb ik niet, tot gisteren dan, want manlief gaat alvast de tv aanzetten, wanneer we aanstalten maken om naar bed te gaan. Ik hoor een boze eega, die zegt: het kreng doet het niet! Maar: uit voorzorg was de AB van nachtkastje verplaatst naar zijn kant, dus mijn straling deed eventjes niet mee.
Ook vandaag besluit het ding niks te doen, meldingen genoeg maar geen beeld, in de slaapkamer dan, waarop ik toch even mierzoet zeg: goh, ligt het niet aan mij hè? Na heel wat gebrom krijg ik gelijk en gaat hij bellen met de KPN, want daar is de boel van. Alles bij elkaar hangt ie twee maal een half uur aan de telefoon, dan komt de medewerkster erachter dat het kastje stuk is, jawel. Geen malheur, er wordt een nieuw kastje opgestuurd en de oude, kapotte mag terug. Geen punt dus. Onderwijl belt ook en passant het ziekenhuis nog even voor een afspraak volgende week en als je nou denkt dat we vanavond kunnen zeggen: wat een heerlijke rustige maandag zeg, heb ik het nu alleen nog maar over de ochtend, geen idee wat de middag ons nog brengt.
Een doodgewone maandag, nee natuurlijk niet want er zijn maandagen dat het een stuk rustiger is in huize T, maar niet vandaag dus...
... Maandag ...
Schrijver: An Terlouw, 25 november 2019
casema.nlGeplaatst in de categorie: filosofie
Maandag drukte afspraken
87
Geef je reactie op deze inzending: