Deventenaar Eric Martens winnaar Afwijzingen Awards 2019

Deventer, 2 december 2019 - Deventenaar Eric Martens is één van de winnaars geworden van de Afwijzingen Awards 2019. De geboren Diepenvener kreeg tijdens het gelijknamige Gala, dat op 2 december jongstleden in besloten kring en op een geheime locatie werd gehouden, de eerste prijs uitgereikt in de categorie Nieuwe Instroom. Martens is werkloos sinds zijn werkgever Roto Smeets in mei dit jaar failliet werd verklaard en heeft inmiddels na zes maanden solliciteren de mijlpaal van vijftig afwijzingen overschreden.

Gevraagd naar zijn emoties rond deze prijs antwoordt Martens: "Tja, ik win nooit iets, ik speel al ongeveer honderd jaar mee met de Postcodeloterij en heb, hoewel ik natuurlijk net als iedereen vooral meespeel vanwege de goede doelen, nooit een prijs gewonnen anders dan af en toe een taartkaart van de Hema. Dus toen ik hoorde dat ik op de shortlist stond, was dat inderdaad wel een verrassing. En hem dan nog winnen ook, dat doet zeker iets met je. Je kunt er wel stoer over doen, maar natuurlijk heeft het me wel eventjes diep in mijn ziel geraakt. Nu begrijp ik pas echt hoe Lionel Messi zich moet hebben gevoeld toen hij in 2009 voor de eerste keer de gouden bal voor de beste voetballer ter wereld won."

"Het gala op zich was vrij sober. Ik werd het podium opgeroepen, kreeg een ferme handdruk met de toevoeging "Alles komt goed!", dit tegeltje en klaar." Martens laat zichtbaar geëmotioneerd de Award zien: "Zoals ik al zei, ik win nooit wat. En dat gezegde Alles Komt Goed is mijn mantra. Ik zeg het tegen mezelf, alles en iedereen. Hoe donker het soms ook is, hoe lang je ook tegen de stroom op moet roeien, hoe vaak je ook twijfelt, uiteindelijk komt alles goed. In welke situatie dan ook. Privé, werk, in alles. Dat is geen loze praat, het is werkelijk waar. Blijven hangen in het verleden heeft geen zin. Neem je herinneringen en ervaringen mee, maar dwing jezelf altijd vooruit te kijken en door te gaan. Positief denken brengt je verder. Ook al is dat soms tegen beter weten in. Geef nooit op. Alles komt goed!"

Het was een avontuurlijke reis de afgelopen zes maanden. Martens: "Voor het eerst na zoveel jaar solliciteren. Dan zie je pas hoe de wereld is veranderd. De tijd van Ard en Keessie is echt voorbij. Ik hoor het Verkerk nog zo zeggen na zijn fabuleuze record van 15.03,6 op de 10 kilometer op 26 januari 1969, toen de verslaggever vroeg of er ooit nog iemand onder de 15 minuten zou schaatsen: "Ja, met een motortje zeker!" Franz Krienbühl, die werd uitgelachen om zijn gladde schaatspak in 1974. En nu, vijftig jaar later staat het wereldrecord op 12.36,30, geschaatst in een supersonisch glad pak. Ik bedoel, alles gaat zo veel sneller tegenwoordig. Niet dat ik daar moeite mee heb, integendeel. Ik vind het een uitdaging en die ben ik nog nooit uit de weg gegaan. Solliciteren is tegenwoordig een vak apart, met een complete bedrijfstak erom heen geweven. Recruiters, workshopwegwijzers, job coaches, netwerkconsulenten, elevator pitch-experts en assessmentassistentie-adviseurs. En als het even tegenzit en je schiet in een posttraumatisch sollicitatiesyndroom, dan kun je altijd nog terecht bij motivation mindset managers en mental fitness fluisteraars."

Even is het stil. Dan lacht hij: "Ja ja, ik weet het, ik draaf door, breedspraak. Sorry hoor. Het nieuwe solliciteren heeft me ook veel gebracht in die afgelopen maanden. Zonder de hulp van mijn loopbaancoach Karin Löwik, de workshops van Ellen Hofsté en de artikelen van Aaltje Vincent, zat ik nu nog steeds in het donker. Dat moet ook gezegd worden. Als er iets is dat ik geleerd heb is, is dat mailen niet meer genoeg is. Netwerken, pitchen, bellen, CV en LinkedIn, daar draait het nu om. Het is een fulltime baan geworden. En dat kost me soms best moeite. Vooral als je telkens weer een politiek correcte afwijzing krijgt met steeds datzelfde zinnetje "we hebben kandidaten die iets beter aansluiten bij het gevraagde profiel." Ik vind dat zo'n rouwkaartenproza. Neem dan ook de moeite om aan te geven wat er ontbreekt. Daar leer je tenslotte van. Maar goed, ik ben erg naïef in die dingen. En dan is de hulp van experts en zo'n Award een extra schop onder je kont om nog beter je best te doen en niet op te geven. Flink zijn, uitblazen, resetten en weer door. Alles komt goed."

Toch vindt Martens ook dat de liefde wel iets vaker van twee kanten mag komen om tot een match te komen: "Leeftijd blijkt toch regelmatig, hoe je het wendt of keert, een issue als je 50-plus bent, ondanks alle talenten, kwaliteiten, ervaring en energie die je hebt. We roepen vaak dat zestig het nieuwe veertig is, maar in het selectieproces blijven we traditioneel. Een groot aantal jaren bij één werkgever is ook iets dat vaak als negatief wordt ervaren. Dat je daarbij verschillende rollen hebt gehad in een internationaal bedrijf is blijkbaar minder van belang. Hetzelfde geldt voor salaris. Ik kreeg van een recruiter te horen dat het woord Roto Smeets bij haar alle alarmbellen deed rinkelen qua salariseis. Wat een vooringenomen onzin. Laat mij alsjeblieft degene zijn die bepaalt welk acceptabel salaris bij mijn passie hoort? Stel me die vraag en menig werkgever of recruiter zal nog verbaasd staan van het antwoord. Plezier en passie zijn de voornaamste triggers, die zorgen voor mijn toegevoegde waarde voor elk bedrijf. Salaris is wat mij betreft daaraan echt ondergeschikt."

Martens heeft nog vrij veel contact met oud-collega's: "Uiteraard. We hebben lang samengewerkt en dan is zes maanden maar kort geleden. Contact houden is belangrijk op weg naar een nieuw avontuur voor ons allemaal. Elkaar helpen waar en wanneer je kunt. Af en toe organiseren we een netwerksessie op de Brink. Standaard is de eerste vraag altijd: "Heb you al 'n baan?" Daarna ervaringen, ideeën en toekomstplannen delen en vooral elkaar motiveren. Al valt me wel op dat we in die Brink-sessies vrij snel de fase van nostalgie en sterke verhalen van vrôgger bereiken. Wat ook logisch is, want er wordt normaliter geen thee bij gedronken."

Een woordvoerder van de Stichting Afwijzingen Awards was niet bereid om een verdere toelichting te geven op de prijsuitreiking of informatie over andere winnaars te delen: "Wij willen ruchtbaarheid aan ons gala vermijden. Persoonsbescherming vanuit de privacy-wetgeving verbiedt ons bovendien om namen uit andere categorieën te noemen. Daarnaast gaat de één hier anders mee om dan de ander. Dat de heer Martens er vanuit persoonlijke overwegingen voor heeft gekozen de publiciteit te zoeken, is dan ook wat onze Stichting betreft volledig voor zijn eigen verantwoording. Wij wensen hem in elk geval veel succes."

In de buurt wordt gematigd gereageerd. Buurvrouw Jannie, 89 en zelf negenvoudig winnares van de Award in de categorie Stukgelopen Relaties Pre- en Postinternet, wil wel wat kwijt: "Allemaal leuk en aardig hoor, zo'n prijs, maar die kwoajongen verdient veel meer. Eric verdient een baan. Iemand met die ervaring, zoveel kwaliteiten, kennis, positiviteit, humor, verbinding, motivatie, energie, zijn passie en talent voor schrijven en planning. Iemand die z'n talen spreekt, van plat Dèventers tot Duuts, van vloer tot management. Wat wil je als werkgever nou nog meer. Dan ga je toch niet over leeftijd lopen zeuren? Mijn hemel! Met alle respect hoor, maar dan kies je toch niet voor zo'n net afgestudeerd nölebartje met een smartphoneverslaving?" Ze tikt een Marlboro Light uit haar pakje sigaretten: "Nou ja, zelf ben ik wel blij met die social media hoor. Spannend instagrammen met 40-plussers over de hele wereld. Die denken allemaal dat ik er uit zie als Rita Hayworth in haar beste jaren. God, ik kan je verhalen vertellen jongen. Maar daar gaat het nu niet om. Dit gaat om Eric. Dus werkgevers, gebruik je verstand. Uitnodigen en aannemen. En anders kom ik effen langs!"

Martens moet lachen om zijn buurvrouw: "Jannie is altijd al erg uitgesproken geweest. Ze mag dan 89 zijn, ze heeft de energie van een frisse vijftiger en dat bedoel ik zeer positief. Maar ze heeft wel gelijk. Natuurlijk zit ik niet te wachten op nog zo'n tegeltje in 2020. Ik heb ook veel liever een nominatie van de Stichting Nieuwe Baan, in welke categorie dan ook. Dat wil toch iedereen? Dus inderdaad, werkgevers in de Stedendriehoek, kom op. Stap over die zinloze dilemma's van leeftijd en zoveel jaren bij één bedrijf heen. Vergeet dat vooroordeel over te hoge salariseisen. Ik ben beschikbaar en op zoek. Planner, teamleider, freelance columnist of tekstschrijver. Nodig me uit, via LinkedIn, email of per telefoon en wie weet welke magische dingen we samen voor de toekomst kunnen en zullen creëren."

Tot slot wil hij, met het oog op de "donkere dagen voor Kerst" nog wel het volgende kwijt: "Die oproep is niet voor mij alleen. Ik weet dat er nog veel oud-collega's van Roto Smeets op zoek zijn naar iets nieuws en die in hun eigen vakgebied minstens net zo gekwalificeerd en gemotiveerd zijn als ik. Net als ik weet dat collega's die wel een nieuwe baan hebben gevonden, bijzonder worden gewaardeerd bij hun nieuwe werkgever. Om hun brede kennis die op veel meer terreinen dan het grafische inzetbaar is, om hun positieve instelling en harde werken. Dus die oproep aan werkgevers geldt ook voor hen. En tegen al die collega's en wie het verder nog wil horen, zou ik willen zeggen: alsjeblieft, geef niet op. Ook al moet je honderden keren solliciteren en word je duizend keer afgewezen, al wordt het koud en donker buiten en binnen, geef nooit op, want het komt goed. Uiteindelijk komt alles goed."

... “Het nieuwe solliciteren heeft me ook veel gebracht. Zonder de hulp van mijn loopbaancoach Karin Löwik, de workshops van Ellen Hofsté en de artikelen van Aaltje Vincent zat ik nu nog steeds in het donker. Alles komt goed.” ...

Zie ook: https://www.linkedin.com/in/eric-martens2408/

Schrijver: Eric Martens, 4 december 2019