Marlies

Het kan Marlies allemaal niets meer verdommen en als stalkster van de kunstschilder Bruno Hazelaar heeft ze nog flink wat appeltjes met hem te schillen. 'Wat denkt die klootzak wel, mij een beetje een straatverbod opleggen, terwijl hijzelf gaat en staat waar hij wil, die geniepige hoerenloper, die afgekloven paardelul!', denkt Marlies, terwijl ze bij kapster Willeke zit, die zulke heerlijke koffie kan zetten. 'Zie je Bruno nog wel eens?', vraagt Willeke ineens. 'Ik moest net aan hem denken', antwoordt Marlies, 'nou, nee, niet zoveel meer, sinds hij allemaal grote projecten onderneemt!'. 'Wat was hij vroeger nog gewoon benaderbaar hé, weet je nog hoe we samen met hem vreeën, na honderd biertjes bij The White Rat?', vraagt Willeke met ondeugende oogjes. 'Ik weet zelfs nog dat ik met hem vree, terwijl er vijf andere chicks meededen!', reageert Marlies protserig. 'Goh, ja joh, wat was het toch een grote snoeperd, die Bruno van ons!', zegt Willeke, die Marlies met een spiegel de achterkant van haar nieuwe kapsel laat zien. 'Okido, meisje, merci beaucoup, fantastisch gedaan, hier is je loon, keep the change en op naar mijn scooter!', roept Marlies, alsof ze de trein moet halen. 'Doe je rustig aan?', zegt Willeke nog, maar Marlies snort al door de straten van Delft.

Bij atelier 'Tjerk Haanstra' hangt een grote poster voor het raam. Er staat, dat er momenteel een tentoonstelling van de Haagse schilder Bruno Hazelaar te bezichtigen is. Marlies vliegt naar binnen en ze negeert de drukte om haar heen. Overal lopen deftige dames op leeftijd met glazen witte wijn en stukjes kaas. 'Ja, vuile, muizerige ratten, vreet maar lekker veel kaas en kots het straks maar over die prullaria van die knettergekke amateurschilder uit Den Haag, die meesterlijke oplichter met zijn zogenaamd vernieuwende kliederwerk!', denkt Marlies, terwijl ze op een verhoging de meester zelf ontwaart, geflankeerd door twee op alle mogelijke manieren opgedirkte trutten met van die vreselijke, oerlelijke neptieten, die ieder moment kunnen ontploffen. 'Gelukkig, hij heeft mij nog niet gezien!', denkt ze tevreden, 'houden zo!'. Even later staat ze met vier anderen voor een kliederwerk, dat 'Nocturne 3' heet. 'Moet je kijken hoe subtiel die ene verfbeweging in die andere verfbeweging overgaat!', zegt een tuttebol met een bekakt hoedje op haar door mascara verprutste gezicht. 'Ik vind jouw kop van een hogere kunstkwaliteit, dan dat imbeciele gesmeer van die Hazelaar!', zegt Marlies. De dame in kwestie deinst totaal verschrikt achteruit, alsof ze door een gifslang is gebeten. 'Dat kunt u niet menen!', probeert een BH-loze vrouw in een frivole doorschijnjurk. 'Klieder zelf maar eens wat met dikke klodders verf, geheid dat je hetzelfde effect krijgt, ook wat die in elkaar vervloeiende verfbewegingen betreft!', vervolgt Marlies. 'Bent u zelf ook een schilder?', begint een derde vrouw, die verleidelijk lacht en een kruimeltje kaas van haar kaasblokje bijt. 'Nee!', zegt Marlies, 'maar ik ben wel professor in de kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Leiden en ik ken de charlatan en volksverlakker Bruno Hasj-elaar al wat langer!'. 'Hasj-elaar?', vraagt dat domme mens met dat vreselijke hoedje. 'Jaja, goed verstaan, madammeke, jullie zo bewonderde kunstschilder was jarenlang een beruchte hasjdealer in Oegstgeest en ik was één van zijn honderden minnaressen, honderden dames, honderden!', verklaart Marlies met een woedende blik richting de verhoging, waar de gevierde kunstenaar schaterlacht, terwijl hij door de burgemeester van Delft gefeliciteerd wordt.

In een bijzaaltje hangt een topwerk van Hazelaar en het is daar echt dringen om het te kunnen bewonderen. Marlies voelt hoe enkele mannen de drukte gebruiken om langs haar heupen en borsten te glijden. 'Geile sukkels!', denkt ze, 'te gierig om naar de hoeren te gaan!'. Voorbij enkele stevig opgezette vrouwenbillen vindt ze eindelijk de ruimte om naar het schilderij te kijken. Het is een monsterlijk naaktportret, waarbij de tepels van de vrouw als vleesetende planten zijn geschilderd en haar vulva als een opgezette piranha met een open bek vol rode bloedspetters. De ogen van de vrouw zijn zo scheel mogelijk gemaakt, terwijl er ketenen aan vasthangen. In haar navel is een dollarteken geschilderd en zo te zien heeft ze geen vingers, maar scherpe klauwen. Uit haar varkensneus kruipen maden en in haar naïef geschilderde hartkamers hangen er vleermuizen aan de plafonds. 'Walgelijk!', zegt Marlies hardop, 'welk zinnig mens kan dit nu mooi vinden?!'. De omstanders storen zich aan haar voor hen lelijke uitspraak, maar beleefd als ze zijn, negeren ze haar. Dan leest Marlies de titel: 'Marlies sleeping 1'. Ze voelt zich meteen dubbel genaaid en ze kolkt van moorddadige woede. 'Dan had je mij maar niet moeten meenemen naar jouw chique neukvertrekken!', denkt ze venijnig, 'dan had je maar niet moeten doen alsof ik zo speciaal voor jou was!'. Uit de binnenkant van haar jas pakt ze een steakmes, waarmee ze met enkele snelle bewegingen het schilderij aan flarden snijdt. Terwijl het publiek in shock verkeert, zet zij haar walkman op en luistert zij naar de opzwepende klanken van 'Marliese' van Fischer-Z. Ze haalt een pistool te voorschijn en de mensen stuiven uit elkaar. Niemand durft haar tegen te houden en eenmaal oog in oog met Bruno schiet ze hem zonder pardon neer. Fischer-Z is uitgezongen en de menigte is grotendeels naar buiten gerend. Terwijl Marlies de hysterische sirene's van de politie-auto's hoort, houdt ze het pistool tegen haar rechterslaap en haalt ze de trekker over. Ze valt op Bruno en even later vermengt hun bloed zich met elkaar. Ondanks de bittere ernst een vreemdsoortig, artistiek schouwspel.

Marlies Bruno

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.1 met 9 stemmen 73