Diverse afspraken

Gisteren ging bijtijds de telefoon, dat ik om tien uur naar de tandtechniker mocht komen, jazeker wel en dat in deze “blijf maar weg tijd”. Man nam het gesprek aan want ik had mijn handen vol en tja dan is de telefoon toch even een dingetje...ik knikte driftig dat het tijdstip me prima uitkwam en vertrok om even na negen uur, een prima ritje al was de zon nog even niet in beeld, koud was het niet, dus dat scheelde. Eenmaal aangekomen was ik de enige in de wachtkamer, moest natuurlijk even wachten en het feit dat ik alleen was, tja dat is natuurlijk hartstikke duidelijk want alleen spoedgevallen mogen komen, na een telefoontje natuurlijk.

Dat brengt me automatisch op het bericht van een dag eerder, toen werd er door diverse mensen op het nieuws en in andere items duidelijk gezegd: vooral de artsen niet te mijden, gewoon naar het ziekenhuis te gaan als je iets mankeert, gewoon doen dus want die artsen afdelingen liggen ver verwijderd van de plaatsen waar de mensen met dat verhipte virus liggen en dat kan dus geen kwaad, maar evengoed gaat hier van de week de telefoon dat mijn afspraak met een specialist beter telefonisch kan! De tegenstrijdigheid van de berichten is meer dan verwarrend. Lastig ook want je weet nu al niet waar je aan toe bent, maar met dit soort dingen wordt het helemaal lastig.

Afijn bij de tandarts vrij snel klaar, zonder nare dingen, die komen natuurlijk nog en terwijl ik zat te wachten was de telefoniste druk bezig alle afspraken te verzetten naar eind mei, het ene na het andere gesprek. De mensen begrepen het wel natuurlijk. Als ik weg kan krijg ik de volgende afspraak mee en vertrek, de zon komt langzaam door, dus de terugweg is heerlijk. Eenmaal rijdend op het laatste stuk weiland, natuurlijk op het asfalt, zie ik de nestelende ooievaars, heel wat zwanen en andere mooie dieren, als ik ineens iets in het struikgewas zie bewegen, ik sta stil. Blijf ook staan terwijl in tegenovergestelde richting een aantal auto's staat te wachten tot ik doorrij.

Tussen het hoge gras stapt moeder eend tevoorschijn, kijkt omhoog en ik zie meer bewegen, dus blijf roerloos staan. Warempel vier kleintjes komen uit het gras gehipt. Tegen moeder zeg ik, loop maar wijffie....dat doet ze met in haar kielzog haar vier donzige kleintjes, pas als ik de plonsjes hoor die me laten weten dat ze veilig in de sloot zijn, geef ik gas en rij door. Mijn hand opstekend naar de wachtende automobilisten, rij ik langs ze heen met een brede glimlach en opgestoken duim.

Even later ben ik weer op honk, waar de dag verder heel druk verloopt maar het tevreden gevoel verdwijnt er niet door.

... Een prima dag ...

Schrijver: An Terlouw, 10 april 2020

An.terlouwcasema.nl

Ritje eendjes auto’s zon

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 110