Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De Limburgse minnares van baron Karel

Sinds baron Karel de Constant Rebecque in 'De Villa' op de Jonge Hagen 7 in Mheer is komen te wonen, lacht het leven hem toe. Menigeen in het landelijke dorp Mheer heeft hem wel eens vrolijke danspasjes op straat zien maken. Bij zijn favoriete bakker in Gulpen koopt hij iedere dag een gebakje. Hij kan er natuurlijk ook een aantal op voorraad kopen, maar het gaat hem evenzeer om de beeldschone bakkersvrouw Godelieve Streuvels, waarmee hij graag een kletsje maakt, zeker in deze ongezellige coronatijd met overal opgeblazen halvemeterruzies. Bovendien geniet hij iedere dag, op zondag na, van zijn rustige fietstocht door de heuvelachtige natuur. Nu het zomer is, eet hij zijn gebakje zo snel mogelijk ergens op, het liefste aan de rand van een maisveld of bij een bidkapel. Hij is dol op de combinatie van marsepein, cake, vruchtjes en slagroom. Het liefste drinkt hij daar wat zelfgemaakte vlierthee bij, die hij in een thermosfles meeneemt. Karel leidt een uitzonderlijk rustig leventje en daar gedijt hij het beste in. Zijn huishoudster annex kokkin Carolien Calkoen zorgt ervoor dat het huis in orde en glanzend schoon blijft, terwijl zij ook de lekkerste gerechten voor hem kookt. Karel schuift haar graag wat extra centen toe, omdat hij weet hoezeer zij haar best voor hem doet. Zij heeft een kamertje op zolder en zij spaarde voor een reis naar Australië, waar haar enige broer Hans een kippenboerderij heeft. Ze heeft Karel al eens wat foto's van haar broer en zijn gezin laten zien. Leuke mensen. Carolien heeft het reisgeld bij elkaar gespaard en ze is nu een maand naar Hans. Voor die maand heeft Karel een vervangster ingehuurd, de rondborstige Beate Duiventil. Zij doet alles met de Franse slag en ze spreekt met een boers accent, wat Karel vreselijk vindt, maar op een gekke manier ook heel intrigerend en zelfs opwindend.

Beate blijft niet overnachten, maar ze heeft een huurhuisje in St. Geertruid en ze reist met haar tweedehandse scooter, die akelig knettert en enorm stinkt. Karel staat erop dat ze een huishoudschort draagt en hij heeft speciaal voor haar een XXL aangeschaft, die aan de bovenkant nog te krap zit. Haar weelderige borsten flubberen er aan de zijkanten extra veel uit, wat bij Karel ambivalente gevoelens oplevert, enerzijds vind hij het walgelijk ordinair en anderzijds kickt hij op die gigantische bergen, die niet in te bedwingen zijn. Beate kijkt vandaag nogal somber en Karel vraagt haar wat er scheelt. 'Die klotenbelastingdienst heeft mij een megarekening gestuurd voor iets wat ik nog nooit heb hoeven te betalen en wat ik ook niet kan betalen!', bromt ze. 'Maar dan ga je dat hen toch uitleggen, vrouwtje, gewoon kalm de zaak voorleggen en niet in jouw emoties schieten, zeker niet bij dat soort instanties!', antwoordt Karel meelevend. 'Natuurlijk hebben die teringmachines weer een fout gemaakt, maar het steekt me enorm, want stel dat ze blijven zeuren?', zegt Beate getergd. 'Het zijn vaak vervelende zaken, maar juist de belastingdienst maakt dikwijls dikke fouten!', zegt Karel geruststellend, 'kijk maar naar al die arme mensen, die laatst naar de Tweede Kamer gingen om te protesteren, omdat zij voor vele duizenden euro's terug moesten betalen volgens de belastingdienst, maar die geautomatiseerde flutdienst zat er volkomen naast en treiterde met name de minder bedeelden!'. 'Precies!', reageert Beate verbolgen, 'ze pakken altijd hen, die al arm zijn, ze stelen zelfs van de armen en de zieken, die gewetenloze ploerten!'. 'Kom, kom, aangeschoten wild, niet gelijk in de slachtofferrol duiken, er is nog niets echt beslist, ga nu eerst maar eens bezwaar indienen en laat het recht zijn loop gaan!', sust Karel, terwijl hij zonder dat hij het goed bewust is, even met zijn wijsvinger in haar borsten prikt. Beate kijkt in een reflex even omlaag, maar ze lijkt het normaal te vinden. 'En dan sturen ze hun vuile rekeningen ook nog eens altijd pal voor het weekend op, zodat je nooit meteen kunt reageren en al die tijd in de rats zit!', zegt ze giftig. 'Bel ze zodra het kan of schrijf ze een bezwaar!', besluit Karel, 'en vertel me daarna maar eens hoe ze reageerden, misschien valt het allemaal wel mee en zitten er toch nog menselijke wezens achter dat massale, onpersoonlijke, vaak falende apparaat!'. 'Wieweet', zegt Beate moedeloos, 'maar het stimuleert het vertrouwen in al die overheden in ieder geval niet!'. 'Daar moet op gedronken worden!', zegt Karel ineens, 'weet je wat, haal die aangebroken fles cognac maar eens te voorschijn!'.

Uren later zitten ze nog te pimpelen met een tweede fles cognac en maken ze de ene na de andere grap. Ze vergeten beiden de verhoudingen en Karel begint weer met zijn wijsvinger in haar borsten te drukken. Deze keer reageert Beate wel en duikt ze ineens boven op hem. Ze kust hem regelrecht op zijn verbaasde, maar verheugde mond, terwijl haar huishoudschort door de kamer vliegt. 'Ma-maar Be-Beate toch, wa-wat zullen we nou toch krijgen? moeten we niet eens op huis aan?', sputtert Karel beleefd tegen, maar inwendig snakt hij naar meer, veel meer. 'Daar is het nu te laat voor, Kareltje, het is twee uur in de nacht en het voorlicht van mijn scooter is kapot!', zegt ze overtuigend, terwijl ze al met haar blote borsten zwaait. 'Laten we eerst nog even een nachtwandeling gaan maken!', zegt Karel ietwat bedeesd. Beate stopt haar volle borsten weer in haar bustehouder en even later lopen ze op de Dorpsstraat. Via de oprijlaan langs de Sint-Lambertuskerk wandelen ze arm in arm naar Kasteel Mheer. Ze vinden het beiden superspannend en ze gieren van de seksuele verlangens. Ze kijken vol bewondering naar het spookachtige silhouet van de grote, ronde, 15-de eeuwse kasteeltoren. De cognac stijgt naar hun hoofden en ergens op een zachte ondergrond bedrijven ze de liefde met elkaar, waarbij Karel eindelijk met zijn gulzige snufferd in de roombotervloten van Beate's vrijgevige godswonderen valt. De nachtvogels begeleiden hun erotische passie met toepasselijke wijsjes en ze kunnen helemaal los gaan, zonder dat iemand in het rustieke dorp wakker schrikt of iets opmerkt. Na hun zalige hoogtepunten liggen ze beiden nog enkele minuten na te hijgen. Daarna schuifelen ze naar 'De Villa' terug en kruipen ze in Karel's waterbed. Het pikante seksritueel herhaalt zich nog enkele keren, totdat beiden uitgeput in een diepe slaap vallen.

Twee weken later neemt Karel afscheid van zijn huishoudster Beate, maar niet van zijn minnares Beate. Carolien zit boordevol verhalen over het reilen en zeilen van de kippenboerderij van Hans en zijn gezin en ze laat een hele rits foto's zien, maar Karel is er maar half bij. Hij ziet nog steeds overal Beate voor zich en hij geniet ontzettend na van zijn wilde vrijpartijen met haar. Wanneer hij om de foto's lacht, lacht hij in wezen om al die seksuele capriolen met Beate. 'En hoe heeft u het gehad deze afgelopen maand?', vraagt Carolien. Karel fronst zijn wenkbrauwen en hij zegt: 'Ik heb jou natuurlijk iedere dag heel erg gemist en die Beate had maar een fractie van jouw zorgtalenten, maar al met al heb ik me best vermaakt, dat wel!. 'Nou, daar ben ik dan blij om!', reageert Carolien, die rechtop gaat zitten. Karel kijkt naar de bollingen onder haar dienstbodeschort en even voelt hij de onstuitbare aandrang om er met zijn wijsvinger in te prikken, maar hij weet zichzelf nog net in te houden. 'Dat mag straks weer, wanneer ik Beate bezoek!', denkt hij met schalkse oogjes. 'Als mens is die Beate goed te pruimen!', zegt hij nog tegen Carolien, 'ik denk dat ze best een vriendin van mij kan worden!'. Carolien staat op en ze knikt bedachtzaam. Karel wilde dat toch nog even kwijt, gewoon, om zichzelf vrij te pleiten en de ruimte te schenken.

Schrijver: Joanan Rutgers
29 mei 2020


Geplaatst in de categorie: emoties

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)