De Afrikaanse lesbienne van Laren

'Nog voordat jij de winkeldeur opende, was ik al in de ban van jouw aantrekkelijke gestalte!', zegt Charlotte Wagner tegen haar minnares Adeola Bello. 'Maar je stond ergens achter in de winkel!', zegt een zeer gevlijde Adeola. 'Ik zag je via de buitencamera!', zegt Charlotte, 'er was voor mij geen twijfel meer mogelijk, ik moest en zou jou versieren!'. 'Nou, dat was anders een makkie, want ik viel als een blok voor jouw innemende charmes!' 'Vond je me niet te overdreven of te gemanierd?' 'Zeker niet, je straalde een koninklijke stijl uit en dat doe je nog steeds!' 'Je zit me te fokken hé!' 'Nee, schat, geloof me nou, ik ben smoorverliefd op jou, vanaf het eerste moment, dat ik je daar zag!' 'Maar die kledinglijn van Anna van Toor past helemaal niet bij jou!' 'Wist ik wel, maar ik wilde gewoon een beetje vriendelijke aandacht en een sjaaltje kon ik altijd wel aanschaffen!' 'Die met die felle kleuren heb je inderdaad gekocht, waar is i trouwens?' 'In de was, ik had er kersensap over gemorst!' 'Altijd bronwater drinken met zo'n mooi sjaaltje om!', zegt Charlotte en ze geeft Adeola een dikke zoen op haar vochtige zoenlippen. Ze liggen al snel met elkaar te tongzoenen en de kleren gaan in een rap tempo uit. Even later staan ze samen onder een verfrissende douche, want het is vandaag een bloedhete dag. Ze kussen, likken en strelen elkaar op alle mogelijke plekjes. Door hun hete passie voor elkaar begint het koele water op hun huid te sissen, bij wijze van spreken dan, maar het scheelt niet veel. Met hun behendige vingers en hun beweeglijke tongen brengen ze elkaar tot een feestelijk hoogtepunt. Om van de vurige sex af te koelen duiken ze nog even in de badkuip. Door de glazen deur loeren ze naar hun slaapkamer. Charlotte zuigt aan de tenen van Adeola en ze zegt: 'Ik ga liever meteen weer met jou het bed in, maar ik moet nu eenmaal naar die afspraak met mijn ouders, ga je met me mee?'. 'Dat kan ik maar beter niet doen, Char, je weet hoe ze over me denken en dat bezoek aan die pastoor is even meer dan genoeg voor mij!', zegt Adeola met een bezorgde stem. 'Maak jij dan alvast een lekkere maaltijd voor ons klaar?', vraagt Charlotte, die met haar rechtervoet over de bruine borsten en de harde, donkere tepels van Adeola wrijft. 'Goh!, zegt ze vervolgens, 'qua kleur heb je wel heel erg paradoxale, griezelige en afstotelijke moedermelksabbeltaptepels!, maar ik vind ze prachtig, al is kanariegeel natuurlijk ook prachtig of oranje boven oranjesplitijsgekleurd of zoals Vermeer's ultramarijn!'.

Charlotte start haar lelijke eendje en ze verlaat Adeola's villa op Raboes 12 te Laren. Ze geniet van de bosrijke omgeving en ze stopt even om het dak van haar Deux chevaux naar achteren te rollen. Met een open dak toert ze vrolijk verder en voelt ze een aangenaam briesje op haar zwetende huis. Bij het landhuis op Hoog Hoefloo 39 parkeert ze haar wagentje. De voordeur gaat al open en haar Zweedse ouders Birger en Krista Wagner heten haar hartelijk welkom, al hangt er iets in de lucht, wat duidelijk voelbaar is. Nadat de thee is ingeschonken en het gebak is uitgedeeld, steekt vader Birger van wal. 'Lieve Charlotte, lief kind van ons, we hebben er nachtenlang wakker van gelegen en we willen jou vragen om niet met die Afrikaanse vrouw te gaan trouwen! Heel Laren spreekt er schande van en je dupeert ons er voorgoed mee!'. 'Wie zegt dat ik met haar ga trouwen?', vraagt Charlotte verbaasd. 'Meneer pastoor heeft ons getipt!', zegt Krista, 'hij heeft een afspraak met jullie staan!'. 'Ja zeg, die loopt nog harder van stapel dan wij en bovendien mag je in die roomse heksenketel nog steeds niet als lesbisch stel trouwen!', zegt Charlotte, terwijl ze thee op haar rok morst. 'Wacht, ik haal wel even een doekje!', reageert Krista meteen. 'Maar waarom gaan jullie dan met de pastoor praten?', vraagt Birger streng. 'Gewoon, voor de gein, eens kijken wat die ouwe flapdrol op onze liefde tegen heeft!', antwoordt Charlotte met een vette glimlach. 'Ik moet jullie waarschuwen!', zegt Birger, 'het hele dorp kletst over jullie en dat in zeer negatieve zin, want ze vinden het al moeilijk te verkroppen, dat jij lesbisch bent en dat je dan uitgerekend met een buitenlandse, duidelijk gekleurde vrouw iets aanpapt, vinden ze helemaal raar en afkeurenswaardig!'. 'Het zou wat, ik leef in een vrij land en ik doe waar ik zelf zin in heb!', reageert Charlotte geïrriteerd. 'Maar je hebt ook met ons rekening te houden, meisje, want wij worden er ook op aangekeken!', zegt Krista, die op haar hurken de theevlek bevochtigd. 'Dat zal allemaal wel, maar ik laat me door deze benepen dorpsgemeenschap niet de les lezen en zeker niet de liefde van mijn leven afpakken!', zegt Charlotte verbeten. 'Kind, luister nou', probeert Birger nog, 'persoonlijk hebben wij niets tegen jouw seksuele geaardheid, maar velen en wij ook vinden dat het wel heel merkwaardig en verdacht is, dat die vriendin van jou in een huis van boven de drie miljoen euro woont! We vermoeden dan ook dat zij in de harddrugs handelt en dat zij een levensgevaarlijke crimineel is!'. 'Ik moet zeker een vrome, rooms-katholieke vrouw zien te versieren als het aan jullie ligt en zelfs dat zouden jullie op alle fronten aanvallen, want ik ken jullie, zoete broodjes bakken, maar ondertussen!', zegt Charlotte getergd. Ineens begint Krista hysterisch te gillen en krijst zij: 'Wij kennen iemand, die jou er vanaf kan helpen, een roomse psychiater in Bussum, ene Diederik van Meden, we kunnen meteen een afspraak met hem maken en dan ben je binnen de kortste keren van die ellende af, want zeg nu zelf, meisje, dat lesbisch gedoe is één en al ellende!'. 'Zie je wel, jullie liegen en bedriegen tegen mij waar ik bij zit, het is godgeklaagd hoe jullie zijn en tegen mij doen, ik verdom het om hier nog langer te blijven en ik vraag jullie om voor altijd uit mijn buurt te blijven, godallemachtig, wat zijn jullie een stelletje hypocriete en giftige adders!', roept Charlotte en ze rent de woonkamer uit, de hal door en naar haar trouwe eendje. Haar ouders staan onthutst en radeloos in de deuropening. Charlotte staat rechtop en steekt haar hoofd in de lucht. 'En anders worden we wel eerst protestants om te kunnen trouwen en bovendien kunnen we voor de wet ongestoord trouwen! En al was zij de grootste crimineel op aarde, ik hou van haar!', schreeuwt ze triomfantelijk.

Enkele dagen later zitten Charlotte en Adeola in café 'Het Bonte Paard' een paar kopstoten te drinken. 'Een beetje moed indrinken kan geen kwaad!', zegt Adeola, 'plus we gaan waarschijnlijk gieren van het lachen!'. 'Maar we kunnen moeilijk stomdronken aankomen!', zegt Charlotte, die Adeola een dikke mondkus geeft. Adeola reageert meteen en ze zitten al gauw te tongzoenen. 'Doe dat maar bij jullie thuis, vieze potten!', roept een dikke, lelijke man met een tatoeage van een blote vrouw op zijn bovenarm. 'Kom, Adeola, we gaan, onze afspraak wacht!', zegt Charlotte duidelijk hoorbaar. 'Ze-zeker na-naar een heksenkring hé krengen!', blaft de morsige dikzak. 'Ik knal jou zo naar het Walhalla voor impotente imbecielen, kloothommel!', zegt Adeola ineens en met haar vingers doet ze een pistool na. 'Flikker op, kakkerlak!', zegt die sufferd nog, 'ga de Afrikaanse oerwouden maar bevolken, dáár hoor je thuis, niet hier!'. 'Bertus Derksen, dimmen!', zegt de barkeeper, 'hij meent het echt niet zo, laat hem maar, kom Bertus, dan krijg je een gratis Duvel van me, oude duvel!'. 'Huichelaars! Het zijn hier allemaal verdomde huichelaars!', schreeuwt Adeola tegen Charlotte. 'Stap in, lieverd, laat die achterlijke neonazi nou, kom, we gaan lol trappen bij meneer pastoor!', zegt Charlotte. Ze stallen het eendje voor de Sint-Jansbasiliek aan de Brink 31. 'Wie is dat?', vraagt Adeola, terwijl ze naar een standbeeld wijst. 'Dat is Johannes de Doper', zegt Charlotte, 'gemaakt door Daphné Du Barry, die ook een beeld van Pim Fortuyn heeft gemaakt!'. 'Ach ja, Pim', zegt Adeola, 'misschien is die ook wel vermoord omdat hij zo overduidelijk een homo was!'. 'Dat moet je die Volkert vragen!', zegt Charlotte. 'Die snorkelaar? Die heeft totaal geen zelfinzicht!', besluit Adeola. Ze bellen aan bij de pastorie. Pastoor Adolfus Slavink doet open en hij loodst de dames naar een muffe voorkamer, die vol met zwartgekafte boeken en heiligenbeelden staat. 'Nemen jullie maar plaats op de grote bank!', zegt hij vormelijk. 'Wij willen graag met elkaar trouwen!', zegt Charlotte meteen. De oude pastoor vertrekt geen spier en al schuifelend en stotend neemt hij plaats in een grote, antieke stoel, die rechtstreeks uit het Vaticaan lijkt te komen. 'Zoals jullie weten, is dat binnen de roomse kerk niet gebruikelijk en dus kan ik jullie daar niet bij helpen!', zegt hij, terwijl hij een sigaar opsteekt en zichzelf een glas rode wijn inschenkt. 'Toch willen we de eersten zijn en lijkt het ons handig om die huwelijkszegen maar meteen aan ons te geven!', stelt Adeola danig gepikeerd. 'Dat zou dan niets waard zijn', vervolgd de bijziende grijsaard, 'want de paus moet daar eerst zijn goedkeuring aan geven en dat gaat nog wel een paar eeuwen duren vermoed ik!'. 'Met zulke slome slakken zoals jij wel ja, maar ik heb een wondermiddel bij me en dat ga jij nu uitproberen!', eist Adeola, terwijl Charlotte verdwaasd naar Adeola zit te kijken. 'En wat mag dat wel zijn?', vraagt de nieuwsgierige pastoor. Adeola legt een lintje cocaïne voor zijn neus. 'Dit!', zegt Adeola, 'dit snuif je even lekker op en daarna ga je ons trouwen!'. 'Geen denken aan, mademoiselle, snuif die rommel zelf maar op en dit is dan meteen het einde van jullie bezoek!', stelt Adolfus, 'zijn jullie nou helemaal door de ratten besnuffeld? Jullie leven in grote zonde, biechten kan wel!'. Ineens trekt Adeola een klein pistool uit haar colbert en richt ze die op een verschrikte Adolfus. 'Wat doe je nu toch?', vraagt Charlotte angstig. 'Snuiven, ellendeling!', schreeuwt Adeola tegen Adolfus. 'Okay!', zegt hij, maar in een onvoorziene handeling grist hij het pistool uit Adeola's hand en schiet hij één keer mis en één keer raak. Adeola valt op het bureau van de pastoor en Charlotte begint keihard te gillen. 'Jij, vuile moordenaar! Ze wilde jou alleen maar wat onder druk zetten!', krijst Charlotte, terwijl ze naar de deur rent. Er klinken nog twee schoten en Charlotte stort in elkaar. Haar benen schokken nog wat na. 'Jezus nog aan toe, wat heb ik nou toch gedaan?', vraagt Adolfus zichzelf af, 'die twee vrouwen wilden alleen maar trouwen, omdat ze van elkander houden!'. Hij pakt een pen en op een stuk papier schrijft hij: 'Beste paus, laat deze offers niet voor niets zijn en zorg ervoor, dat het homohuwelijk per direct in de Roomse Kerk wordt goedgekeurd!'. Daarna schiet hij zichzelf door zijn hoofd en is het die nacht doodstil in de pastorie. Pas de volgende ochtend weerklinkt de gil van de huishoudster, die elders in Laren woont. Via de aartsbisschop van Utrecht Wimpie Eikel wordt de paus op de hoogte gesteld, maar die kan alleen maar bidden voor de zielen van de arme pastoor en de twee ongelukkige vrouwen. Temeer omdat de aartsbisschop het verzoek van de pastoor over het homohuwelijk in het Italiaans heeft weggelaten. Bovendien kan geen enkel menselijk tragedie de aan handen en voeten gebonden paus op andere gedachten brengen, laat staan dat die seniele sukkelaar het lef heeft om het protocol te doorbreken.

Adeola Bello Wagner Slavink homohuwelijk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 52