De Socrates van Zoutelande
De volle maan verlicht de hobbelende duinen en de golven van de Noordzee. Vooral het schuim licht daardoor extra op. Het is twee uur in de nacht en er wandelt een oude man richting het strand. Naast hem loopt Robinson, een Duitse herder, die ooit door Duitse toeristen is achtergelaten. De kluizenaar Seraphinus Stavenisse heeft hem opgevangen. Robinson is al meer dan tien jaar zijn enigste gabber. Seraphinus heeft hem uitgehongerd op het strand gevonden en meteen een boterham met kaas gegeven, het enige wat hij bij zich had. Nu volgt Robinson hem overal en zijn ze echt een dik bevriend tweespan. Door de vele blikken hondenvoer is Robinson flink aangesterkt en kan hij, als het moet, zijn baas uitstekend verdedigen. Ze wonen op de Noordendolfer 19 in Zoutelande en Seraphinus heeft het huis 'Gnothi seauton' genoemd, wat Grieks voor 'Ken uzelf' is. De dorpelingen noemen hem niet alleen daarom Socrates, maar ook omdat hij graag en veel met de mensen op straat in discussie gaat. Meestal over diepzinnige levensvragen, maar tevens over de incapabele, corrupte machthebbers, die overal het eerlijke, simpele leven verzieken. Seraphinus moet niets van de moderne wereld met al die onzinnige jachtigheden en technische snufjes hebben. Hij blijft liever dicht bij de natuur, die miljoenen keren wijzer is, zegt hij altijd. De vrijgevochten oud-lerares geschiedenis Clementina Dekker is een goede vriendin van Seraphinus en ze kunnen eindeloos over de oude beschavingen bomen. Zij woont een paar huizen verder en ze houden elkaar een beetje in de gaten. Na een lange gespreksavond met heel wat borrels deed Clementina ooit een versierpoging, maar dat pakte compleet verkeerd uit. Ze verscheen ineens half naakt voor hem en hij rende meteen de duinen in. Hij krijste aan één stuk door en de garnalenvisser Kees Vangnet heeft hem met moeite kunnen kalmeren. Sindsdien doet Clementina dat niet meer.
In een 'vorig leven' zat Seraphinus heel anders in elkaar en zat hij in het criminele milieu. Hij handelde in harddrugs en hij wist altijd precies welke werknemers in de Rotterdamse haven bereid waren om met hem samen te werken. Hij verdiende grof geld en hij reed in een splinternieuwe Jaguar met leren stoelbekleding. Zijn bijnaam was Koos de Taaie en hij verdiende ook behoorlijk in de vrouwenprostitutie. In het misdaadcircuit werd hij met groot respect bejegend. Klaas Bruinsma was een doetje vergeleken met hem. Hij was dag en nacht bewapend en zijn lijfwachten Cor en Thijs weken nooit van zijn zijde. Zijn riante villa in Wassenaar had een veel betere beveiliging dan die van Toni Montana en ondanks dat hij ook aan de cocaïne verslaafd was, bleef hij altijd helder nadenken en de juiste beslissingen nemen. Dat zijn imperium op misdaden gebouwd was, kon hem niets schelen, zolang hij maar zoveel mogelijk kon genieten en feest vieren. Hij versleet de ene luxe prostituée na de andere. Zijn weelde en geldbergen werkten als stroop voor die hebzuchtige dames, die hun hitsigheid perfect speelden. Op een kwade dag was er foute heroïne in de omloop geraakt en vielen er her en der heroïnedoden, waar Seraphinus tenslotte verantwoordelijk voor was, al wist hij dat voor zichzelf altijd prima te bagatelliseren. 'Die wijven vragen er zelf om!', zei hij, 'ze weten dat die heroïne gevaarlijk kan zijn en ja, als het dan een keer echt dodelijk is, dan moeten ze achteraf gezien niet klagen!'. Na die foute heroïne is hij gewoon doorgegaan met de invoer en handel. Maar ook door zijn zogenaamde goede heroïne vielen er dodelijke slachtoffers en ondanks dat hij zichzelf van alles wijs maakte, kleefde er alsmaar meer bloed aan zijn handen, hoe hij het ook probeerde schoon te wassen. 'Een succesnummer zoals ik moet op zijn hoogtepunt stoppen!', zei hij en hij voegde de daad bij het woord, hij sluisde zijn miljoenen naar een Zuid-Amerikaanse bank en hij verdween eensklaps van de radar door van naam en identiteit te veranderen. Hij liet zijn baard groeien en niemand die hem ooit nog zou herkennen. Dat is inmiddels zo'n vijftien jaar geleden.
'Kom, Robinson, even lekker het strand op!', roept Seraphinus, terwijl hij een stok voor zich uit gooit. Robinson heeft hem al snel in zijn bek en hij brengt hem zo snel mogelijk bij Seraphinus terug. 'Braaf zo!', zegt hij, 'eens kijken of je deze ook kunt pakken!'. De stok zoeft door de lucht in de golven. Robinson gaat er hondmoedig achter aan. En weer brengt hij hem terug en deze keer schudt hij wild met zijn natte haren. Ineens begint hij wild te blaffen. Seraphinus draait zich om en hij ziet een man met een lange jas en een hoed naderen. 'Ik kom voor jou!', zegt de mysterieuze man. 'Wie bent u en wat moet u van mij?', vraagt Seraphinus. 'Wie ik ben, doet er niet toe!', zegt de man, 'maar ik kan je wel vertellen, dat ik zo'n zestien jaar geleden smoorverliefd op ene Esther Vink was, een heroïneprostituée, die door een overdosis is overleden!'. 'En? Wat heb ik daar mee te maken?', vraagt Seraphinus. 'Alles, Koos, Koos de Taaie!', schreeuwt de man ineens, terwijl hij een revolver uit zijn zak haalt. 'Grijp hem, Robinson!', roept Seraphinus. Er klinkt meteen een schot en Robinson ligt ineens roerloos in het zand. 'Vuile klootzak, je hebt mijn lieve hond vermoord!', schreeuwt Seraphinus. 'Ja en hoe voelt dat nu hé, vuile moordenaar!', schreeuwt de gewapende man terug. 'Je bent compleet gestoord, man!', roept Seraphinus, terwijl hij bij Robinson door de knieën gaat. 'Het is tijd voor jouw gifbeker, valse Socrates, dit is voor Esther, gruwelijk misbaksel!', schreeuwt de man, die het pistool op Seraphinus richt. 'Schiet dan, klootzak, waar wacht je nog op?', zegt Seraphinus. Het schot weergalmt door de duinen en daarna wordt het door het geluid van het aanspoelende zeewater weggewist.
3 augustus 2020
Geplaatst in de categorie: misdaad
Stavenisse
23
Geef je reactie op deze inzending: