Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Griekse jolijt verpest

'Hé Max, ik krijg allemaal verontruste berichten vanuit Holland, ze vinden dat we het verkeerde voorbeeld geven door in ons eigen privédomein vakantie te vieren!', zegt Willem met een vertrokken gelaat. 'Nou nog mooier, zijn we een keer uit beeld, hijgen die suffe plebejers weer extra hard in onze nekken!', zegt Máxima, die zojuist ontdekt dat haar bikini van vorig jaar haar niet meer past. Bovendien vindt ze de kleur ineens afschuwelijk en wil ze onmiddellijk gaan shoppen voor een nieuwe, ook al heeft ze er nog veertien in haar kast liggen. 'Mám, wat eten we vanavond?', vraagt Alexia op een zeurderige toon. 'Wat de pot schaft!', antwoordt Máxima, 'en dat zal dan wel de afhaalgyros worden!'.

'Kunnen die Hollandse media en politici ons nu niet eens een keer onze gang laten gaan? Wat zijn dat toch voor simpele randdebielen, dat ze altijd maar weer kritiek op ons moeten hebben!', roept Willem danig gepikeerd. 'Amalia! Ariane! Doen jullie alvast jullie zwemkleren aan?', roept Máxima, 'papa wil straks met jullie in de boot varen!'. 'Ik denk het toch echt van niet!', gromt Willem, 'er is weer eens allemaal commotie over onze vliegreis en het feit dat we tijdens die vervloekte coronacrisis naar ons Griekse vakantiehuis zijn gegaan!'. 'Alexia, ga jij ook eens jouw zwemspullen aandoen!', vit Máxima. 'Maar jij bent toch de koning van dat achterlijke volk? Je gaat toch zeker niet naar hun pijpen dansen!', zegt Máxima met een woedend gezicht. 'Luister, schatje, ik kan Mark niet steeds blijven wegdrukken, de volgende keer moet ik opnemen en dan zal zijn conclusie niet mals zijn!' 'Je hebt zelf niets te zeggen bij die politieke uilskuikens en zij verwachten wel dat jij hun bevelen opvolgt!' 'Het zijn adviezen, schat, dringende adviezen, meer niet!' 'O, maar denk je nu echt dat wij na zo'n vermoeiende vliegtocht meteen weer huiswaarts keren, omdat die bedilzuchtige kwezels ons geen vakantie gunnen?' 'Wacht even, dit is Mark geloof ik, ja, het is hem!'. Tijdens het gesprek zit Willem de hele tijd bedenkelijk te knikken met zijn rood aangelopen hoofd en zegt hij tenslotte: 'Maar natuurlijk snap ik de ophef en de ongepastheid, maar ik dacht, misschien valt het niet op, zo tijdens alle in rep en roer zijn! En wat maakt het uit waar je nu in Europa bent, het gevaar is immers overal! Nee, dat begrijp ik wel, maar wel jammer, want we hadden ons er echt heel erg op verheugd en we zijn nog maar net gearriveerd, dus dan is het wel heel erg zuur om terug te moeten gaan! Het is hier overigens heerlijk weer, man, van mij mag je even langs komen, maar je zat alweer in Brussel zag ik, toch ben je altijd van harte welkom, ook namens Max en de kids, maar wat je zegt, het zijn bijzondere tijden en het landsbelang is in het geding, dus wees gerust, we komen zo snel mogelijk terug, zodat die oproerkraaiers de mond gesnoerd kunnen worden! Nou, niets te danken hoor, het is absoluut knudde, maar blijven kan wel eens het einde van de monarchie betekenen, inderdaad, wat je zegt, hou je haaks, man, see you later aligator, de ballen!'.

Willem legt zijn smartphone op een bijzettafeltje en hij kijkt verslagen naar zijn vrouw. 'Godsamme, slappeling, nou ga je al weer door het stof voor die glijballen en hoog-van-de-toren-blazers, wat ben jij toch voor doetje? Jezus man, wat ben jij een slappe Tinus, een ongelofelijk soft mietje!', brult Máxima met onderaardse stem. 'Schat, ik zal mij als koning van dat stupide en opstandige landje toch moeten gedragen, willen we onze priveleges, uitkeringen en bezittingen behouden!' 'Boeien! Flikker toch op met jouw brave ja-knikkerij en keurige reactievermogen! Jij denkt misschien dat jij een koning bent, maar in feite wordt je herhaaldelijk geknecht en vernederd! Kijk dan eens, de Egeïsche Zee ligt aan onze voeten en onze blauw-witte villa hunkert naar wat aandacht en levende bouwstenen! Waarvoor hebben we dit domein anders? Laat ze daar in Holland allemaal de corona krijgen en ons met rust laten! Godsamme, Willem, wat flik je ons nou weer!' 'Jij weet heel goed hoe ik als koning moet schipperen en dat ons imago al genoeg deuken heeft opgelopen!' 'Je zou wat meer op jouw moeder moeten lijken, die heeft een betere antenne voor wat wel en niet kan!' 'Ik zag er niet echt een bezwaar in, schat, er wordt nog zoveel gevlogen en bovendien geldt hier code geel, maar blijkbaar liggen we nog steeds onder een verdomd groot vergrootglas en kan ik die voorbeeldfunctie niet zomaar van me afschudden!' 'Jij regelt die terugreis maar, ik ga ondertussen nog even van het zonnetje genieten!' 'Doe dat en zeg tegen de kids dat ze hun spullen niet hoeven uit te pakken! Zeg maar dat we weer gezellig met elkaar terug gaan vliegen!' 'Vuile rat!' 'Kom! een kusje graag!' 'Pas als je sorry zegt en voor me neerknielt!' 'Sorry, scheetje!' 'Knielen, aardappelkop!'. Willem knielt voor haar neer en hij kust haar voeten. 'En zeg het de kids zelf maar!', zegt Máxima met klem.

Op de terugweg in het vliegtuig zitten de drie prinsessen met mokkende gezichten door de raampjes te kijken. 'We vliegen boven de wolken!', zegt Alexia. 'Vlieg dan gelijk maar door naar ons vakantiehuis in Argentinië!', zegt Amalia. 'Zou dat wel mogen?', vraagt Ariana. 'Van mij wel!', zegt Willem, 'maar dan gaan er weer heel veel boze mensen op hun strepen staan en we moeten een beetje één lijn trekken met de heren politici en hun wanhopige en bizarre volksbeleid, weet je wel, buigen als ze het dringend vragen en daar hoort nu helaas een vroegtijdig afgelaste vakantie bij!'. 'Anders verliest papa zijn baantje!', zegt Máxima venijnig. 'Echt waar, papa?', vraagt Ariana. 'Mama overdrijft een beetje!', antwoordt hij. 'En papa is nog steeds een beetje dom!', reageert Máxima. 'Kon je dit niet van tevoren zien aankomen dan?', vraagt Amalia aan Willem. 'Ik heb helaas geen glazen bol en had ik er één, dan nog!', zegt Willem. 'Eerst maar eens zien of ons paleis er nog staat!', zegt Máxima cynisch, 'het kan maar zo door het onzinnige en jaloerse gepeupel zijn ingenomen!'. 'Of in de fik gezet!', vult Amalia aan. 'Of met corona besmet!', zegt Alexia. 'Nee toch, papa?', zegt Ariane met een bang gezicht. 'Nee, lief kind, door dat soort angsten laten we ons niet regeren, na een goede, betrouwbare, Hollandse maaltijd slapen we straks allemaal weer in onze eigen lekkere bedden!', zegt Willem geruststellend. Ariane is de enige die tegen hem lacht. Maxima steekt zelfs de tong tegen hem uit en fluistert sarcastisch: 'Koning Watje!'.

Schrijver: Joanan Rutgers
16 oktober 2020


Geplaatst in de categorie: koningshuis

4.0 met 3 stemmen 1.006



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
catrinus
Datum:
17 oktober 2020
Mooi zo'n inkijkje, blijken ze toch bijna net zo gewoon als wij mensen.
Ik krijg de indruk dat jij niet echt koningsgezind bent ;).
Heerlijk verhaal.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)