Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Niet zo’n mooie Decembermaand

Oh nee niet over het virus, daar zijn we het nu wel over eens maar behalve dat de vijand ons nog steeds in de ban houdt zijn er ook nog heel andere zaken die ons bezighouden! Jazeker wel, mensen overlijden niet eens zozeer aan die vijand welnee, kindjes komen te overlijden, kindjes die nog niets hebben meegekregen van deze wereld en haar eigenaardigheden, die met goed fatsoen de langste tijd bij de moeder in de buik hebben gezeten en dan, vanuit het niets, weggebracht worden omdat ze het niet overleven. Verder wijd ik daar niet over uit, want het is nog pril, heel pril dus. In onze familie is ook een sterfgeval te betreuren, plotsklaps, hartstilstand vanuit het niets: ‘s avonds naar bed gaan om er vervolgens niet meer uit te komen.

Was hij ziek? Nee dus, gezond op een wat te hoge bloeddruk na dan, maar zo ben je er en zo ben je er niet meer en dat zet je hersens in eerste instantie even op pauze, je bent murw en als het bericht voldoende is ingedaald zeg maar, komt het besef dat we allemaal mensen van slechts één dag zijn! Het kan zomaar afgelopen zijn, in een oogwenk, in een ogenblik in een ehhh, minder dan een tel! December was al een heel lastige maand, omdat we de verjaardagen van de kinderen en kleinkinderen die deze maand jarig zijn, niet kunnen vieren, waarmee ik bedoel dat we er niet heen kunnen en als klap op de vuurpijl kun je slechts met een paar mensen afscheid nemen van de mensen die overlijden! Een maand met een heel dubbel gevoel, oh ik weet, leven en dood hoort erbij, maar deze confrontatie is wel heel erg heftig nu.

Me druk maken om thuis zitten, doe ik niet, evenmin doet eega dat, maar we weten dat daarbuiten, kijkend door het raam, dat de wereld doorgaat, vuurwerk wordt afgestoken, overal kerstbomen verlicht staan te pronken. Ik weet ook dat in veel huizen met weemoed aan kerst van vorig jaar gedacht wordt. Toen was de moeder nog zwanger, toen was het gezin nog compleet waarvan de vader nu stil in een kist ligt, toen waren we nog vrij van mondkapjes, hadden niks met aantallen die minimaal waren, toen was geluk dus nog heel gewoon. Hoe anders is dat nu, een jaar verder en weten dat er ontelbare slachtoffers gevallen zijn aan de vijand, maar tevens veel mensen het leven lieten aan de ziektes die ondergesneeuwd raakten door alle berichten die elke dag weer binnen kwamen.

Stilstaan bij wat we hebben is misschien nog de beste oplossing, want voor je het weet is het de laatste keer dat je mensen de beste wensen geeft! Ik word er weemoedig van, een beetje triest zonder depressief te willen worden, want zeg nou zelf: deze rampspoed zag niemand aankomen en ik kan me dus niet onttrekken aan de gedachte dat er vast niemand gelukkiger van geworden is. Ik wens alle mensen, die een dierbare moeten missen, ongelofelijk veel sterkte deze lastige maand, en laten we hopen dat het volgend jaar iets beter gaat!

Met liefs van mij

Schrijver: An Terlouw, 18 december 2020


Geplaatst in de categorie: kerstmis

4.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 137

Er is 1 reactie op deze inzending:

Han Messie, 4 jaar geleden
Ja, het einde van dit jaar is wel bijzonder moeizaam en te betreuren, An.
Een jonge vader, die zo plotseling moet gaan... Een zuigeling , die nog niets van he leven gezien heeft, sterft ineens... Hoe verdeelt God toch de mensen, die nu moeten gaan of nog een tijdje op aarde mogen toeven? Duistere boeken, waar wij stervelingen een veel te beperkt denkvermogen voor hebben.
Er rest ons niets dan moedig te blijven en hopen op een betere toekomst in het komende jaar en uitzien naar een veelbelovend Hiernamaals.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)