TAXI (elk vogeltje ...)

Door omstandigheden reis ik de laatste tijd heel regelmatig met de taxi. Als je van mensen houdt, dan is dit een prachtige manier van reizen. Mijn vader hield mij voor redelijk mensenschuw. Ach ik wist wel beter, het was puur een kwestie van verlegenheid en een gedeukt zelfvertrouwen.

Maar goed over echte taxichauffeurs: dit zijn vaak mensen die wel van het omgaan met mensen houden. En ik, als ik mij op m’n gemak voel in een bepaalde situatie of plek of bij iemand, dan ontsluit ook ik mij als een bloem die het zonlicht op zich voelt schijnen.

Echte taxichauffeurs lukt dat bij mij dan ook snel, dat zijn nu eenmaal mensenmensen. Op al mijn reisjes naar het UMCG treft je van allerlei types aan. Een klein schetsje van het soort.
Het type dat je begroet, de deur voor je open houdt en daarna bijna niets meer zegt. Soms is het dan iemand die misschien toch het verkeerde beroep heeft gekozen. Een enkele keer betreft het iemand die z’n dag of periode niet heeft of juist wel, of een geboren sacherijn. Zo af en toe probeer ik zo’n chauffeur uit het dal te trekken door simpele open vragen te stellen, gewoon omdat ik niet van sacherijnige mensen hou.

Zoals: wat een heerlijke mooie dag toch weer hè !?
Of: hoe lang doet u dit werk al?
Of: u woont hier ook in de buurt? Als de antwoorden luiden: gaat wel, te lang en nee of ja en verder niets. Dan laat ik zo iemand verder met rust, dat is ‘t het trekken aan een dood paard.

Maar het merendeel is best wel in voor een praatje. De echte beginnen uit zichzelf. Het meest krijg ik de opmerking: wat woont u hier mooi.
De uitleg, over het hoe dat zo gekomen is dat ik hier op dit mooie plekje terecht ben gekomen, vult al gauw een kleine tien minuten. Dan kom ik weer met mijn repertoire aan standaardvragen en kan de chauffeur of chauffeuse zijn of haar hart luchten.
Vaak zijn het leuke verhalen.
De jongeman, die dit werk doet heeft een goede algemene opleiding, maar vond de degelijke en uitgeprobeerde kantoorbaan echt maar niks. Hij had een poos een opleiding tot onderwijzer gevolgd, maar besefte tijdens de stageperiode dat het niks voor hem was. Hij is nog zoekende naar een passende opleiding. Maar volgens mij is hij helemaal op z’n plek als taxichauffeur.

Een gepensioneerde onderwijzer, directeur geweest van basisscholen, zo’n beetje overal in het land z’n baan uitgeoefend. Leraar aardrijkskunde. Hij zei: ‘ik ben op veel plekken in het land geweest, maar nu als taxichauffeur kom ik op plaatsen, waarvan ik het bestaan niet eens wist.’ Een heerlijk figuur om mee te reizen. Hij deed dit werk mede om mensen te blijven ontmoeten. Prachtig toch.
Gisteren trof ik een mevrouw die haar eigen taxibedrijf had overgedaan aan het bedrijf waar ze nu in dienst is.
‘Had ik veel eerder moeten doen,’ zei ze. ‘In mijn toenmalig klein bedrijfje moest ik bijna alles alleen doen.’ Ik bevestigde dat het heel leuk lijkt de vrijheid van een eigen bedrijf – eigen baas, maar dat je daardoor juist gebonden bent, vaak stress ervaart en nooit vrij. Het had haar hartproblemen opgeleverd.
Maar er is eentje, die de kroon spant. Een man uit het dorp die als een soort reisleider, onderweg allemaal dingen aanwijst waar wat ooit had gestaan. ‘Dat was ooit de bakkerij, daar stond toen nog een melkfabriek, daar waren tot tien jaar geleden nog enkele winkeltjes. Daar was een appelhof, waar wij als jeugd wel appels ‘leenden’. En het taxibedrijf, kwam oorspronkelijk uit dit dorp maar was door uitbreiding verhuisd naar het grotere Oosterwolde.
Allemaal weetjes waar je niet veel mee kunt, maar onderschat de man niet. Hij weet veel van de gemeentelijke politieke historie en beschrijft iets van het gekonkel wat herkenbaar is in vele gemeenten. Over de geschiedenis van de Friezen, de Stellingwervers, Veenhuizen, ons eigen dorp en weet ik wat al niet. En volgens mijn informatie klopt het behoorlijk goed. Een soort plaatselijke wandelende encyclopedie. Een mooi gemoedelijk figuur.
Zelfs over de stad weet hij veel meer dan ik, die er toch vrij lang heeft gewoond. Misschien is hij zelfs iets meer een geboren reisleider dan taxichauffeur.
Gelukkig tref ik hem niet elke keer – soms is het wel eens iets te veel van het goede.
Maar echt alles is beter dan die eerder geschetste sacherijnige chauffeurs. Laatst vroeg ik zo eentje tegen het eind van de rit: ’Hoe bent u eigenlijk in dit beroep terecht gekomen?’
‘Ach ja, die dingen lopen soms zo.’
Het was het langste antwoord dat ik gedurende de hele rit kreeg.
Ik wens u sterkte, u straalt echt uit dat u er geen zak aan vindt. Het met grote tegenzin doet. Dat zal best een hele opgave zijn iedere keer.
Misschien zou u beter bij DHL of Post NL of zoiets op z’n plaats zijn, dacht ik, pakketjes lullen niet.

Blijkbaar had ik het toch te hardop gedacht of ze kon gedachten lezen. Sommige taxichauffeurs zijn immers van vele markten thuis.
‘O nee hoor, u vergist zich, echt, ik doe het al jaren met heel veel plezier. Je ziet nog eens wat en spreekt met veel verschillende mensen.’
Misschien een voorbeeldje van iemand die in haar verkeerde periode zat op de verkeerde dag en toch, iets te vroeg, aan de bak moest.

Haar antwoord was het langste wat ik kreeg. Zal misschien gebaseerd zijn op de angst dat ik mogelijk mijn beklag bij het taxibedrijf zou doen – wat ik natuurlijk nooit zou doen. Waarover zou ik dat trouwens moeten doen?

Immers ieder vogeltje zingt nu eenmaal zoals hij gebekt is en sommige zingen helemaal niet.

taxi vogeltje sacherijnig chauffeur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 102