De nieuwe bewoonster van kasteel Schaloen

Ze rekt zichzelf eens heerlijk uit, terwijl ze poedelnaakt voor het grote raam staat. Annechien Belleflamme glundert van geluk nu ze de eigenares van kasteel Schaloen is. Als weduwe van een Franse miljardair hoeft ze zich financieel nergens meer zorgen over te maken. Ze had die vorige eigenaar, Cor Bot, zelfs wel het dubbele willen betalen, want ze is smoorverliefd op dit ideale sprookjeskasteel, wat ze inmiddels deelt met haar geliefde Magdalena Hummel, die een ochtendbad aan het nemen is. Nadat ze een satijnen slip en bustehouder heeft aangetrokken, glijdt ze in een witte, zijden doorschijnjurk. Voor het aantrekken van de Italiaanse, lederen hakschoenen gaat ze even op de rand van het zacht verende bed zitten. Even later klinken haar hakjes pittig en aanstormend door de slaapkamer, die vroeger als kerkzaal diende. Met haar elegante wijsvinger glijdt ze speels langs de contouren van de engel Gabriel en Maria op de twee altaardeuren. Bij Maria tekent ze de rondingen van haar borsten extra groot en ze geeft haar ook een stel vleugels. Ineens wordt ze in haar nek gekust en voelt ze een arm om haar middel. 'Hmm, wat ruik je lekker!', zegt ze tegen de liefkozende Magdalena, die ze vorig jaar in Saint-Tropez heeft ontmoet. Het was voor beiden liefde op het eerste gezicht. Een luxe hotelkamer en koele champagne deed de rest.

'Hoe zit dat trouwens met die ridder Johan I van Hulsberg, die hier in 1381 woonde, was die net als ons?', vraagt Magdalena nieuwsgierig, terwijl ze een zuigzoen aan het geven is. 'Jazeker, liefje, die woonde hier samen met ene Geraerdt Mulaerdt en later met ene Gerard van der Linden. Die rijke heren lustten er wel pap van en de vrouw van Johan, Marie van Retersbeck, kneep natuurlijk een oogje toe!'. 'O, maar die Marie was natuurlijk net zo lesbisch als ons, dat kan niet missen!', reageert Magdalena opgetogen. In de keuken met een roze, marmeren schouw bakken ze vier eieren met bacon en graskaas, die ze op hun biologische meergranenbrood leggen. Via de ontvangstkamer met de wit marmeren schouw betreden ze een balkon, waar ze elkaar volop op de mond kussen. 'Het belooft weer een heerlijke dag te worden!', zegt Annechien met een stralende glimlach. Magdalena zegt alles door haar nogmaals een stevige mondkus te geven. Daarna sluiten ze de balkondeuren en gaan ze naar de Porsche van Annechien om een lekker dagje uit te gaan. Ze kunnen natuurlijk ook in de Geul gaan zwemmen, maar ze kiezen voor een natuurbad even over de grens in België. Daar is een groot gedeelte voor naturisten bestemd en daar komen ze graag. Ook om naar andere vrouwen te kijken, want ondanks hun relatie laten ze elkaar wel vrij. Zo nemen ze geregeld andere vrouwen mee naar hun kasteel.

Op de terugreis zitten ze dan ook met ene Charlotte Vrijburg in de auto. Annechien heeft haar versierd, want zij valt nu eenmaal enorm veel op slanke vrouwen met rode haren. Vooral haar grote, sappige, als zuurstokken vooruit stekende uiertepels zijn onweerstaanbaar lekker. Ze doen haar aan vette rupsen denken. Als je er maar lang genoeg aan zuigt, dan fladderen er binnen de kortste keren dagpauwogen in je mond. Charlotte is halfdronken van de whisky en ze giert van het lachen, wanneer Magdalena vertelt, dat zij in een kasteel wonen. 'Als daar maar geen ridders rondlopen, want die lust ik niet!', bazelt Charlotte. 'Wees gerust!', zegt Annechien, 'het is een 100% vrouwenbolwerk en opdringerige kerels komen er bij ons niet in!'. Charlotte ligt alweer te schuddebuiken van de lol, maar zodra ze ziet hoe Annechien de Porsche naast kasteel Schaloen parkeert, valt ze stil. Met verbaasde ogen volgt ze de chique dames naar binnen. In de voormalige ridderzaal ploft ze neer. Annechien duikt meteen naast haar en begint haar zwoel en lenig op te geilen. Charlotte spreidt haar lange benen, terwijl de hand van Annechien onder haar rok verdwijnt. Even later liggen beiden halfnaakt te vrijen en verdwijnt Magdalena even naar de torenkamer. Daar belt zij met haar collega inspecteur Bram Meertens, die meteen wordt ingelicht over haar bevindingen omtrent Annechien. 'Ze heeft hem eerst bedwelmd en daarna van een rots geduwd!', vertelt ze aan Bram. 'Ik kom meteen!', zegt Bram, 'niets op eigen houtje doen, wacht tot ik er ben!'.

'Wie heeft wie bedwelmd en wie heeft wie van een rots geduwd?', vraagt Annechien aan Magdalena, die zich rot schrikt. 'Heb jij tussen mijn spullen zitten neuzen, smerige verraadster?', vraagt Annechien met een woedende blik. 'Het is niet wat je denkt dat het is!', probeert Magdalena nog. 'O nee? Sinds wanneer mag de politie zover gaan om verdachten te ontmaskeren? Denk je dat ik achterlijk ben of zo?', zegt Annechien, terwijl Charlotte schuin achter haar om haar zit te smeken. 'Gebruik die Tarzan maar, zeurkous!', schreeuwt Annechien opeens, terwijl ze een damespistool tevoorschijn haalt en niet aarzelt om Magdalena met twee schoten te vermoorden. Charlotte begint te gillen en wil zo snel als ze kan zien weg te komen, maar dat had Annechien al voorzien en ze knalt weer twee keer, waarna Charlotte bewegingloos blijft liggen. Even later is er een bloedplas, die zich langzaam uitbreidt. Annechien sleept Charlotte maar de torenkamer en ze sluit de deur. Met een opgejaagde en koele blik weet ze de bloedplas en het bloedspoor op te ruimen, al doet ze dat weinig secuur. Ze laadt haar pistool en ze ontkurkt een fles rode wijn. Haastig drinkt ze enkele glazen op. Zodra er gebeld wordt, zet ze haar gezicht zo goed mogelijk in de plooi en laat ze ene Bram Meertens naar binnen, die zegt, dat hij een vriend van Magdalena is. Annechien weet allang hoe de vork in de steel zit en zodra Bram één been over de drempel naar de woonkamer zet, schiet ze hem met drie kogels in zijn rug. Hij valt gestrekt naar voren en hij vraagt met gedempte stem: 'Waar is Magda?'. 'Ga haar maar zoeken!', blaft Annechien en ze schiet hem door zijn hoofd.

Midden in de nacht rijdt Annechien drie keer dezelfde route om alle sporen uit te wissen. Daarna haalt ze opgelucht adem en schuifelt ze naar een arkeltorentje om met een goed glas wijn een historische liefdesroman te lezen. Aan de overkant van de kasteelgracht ligt een goede vriendin van Charlotte tussen de bruine koeien. Het is de privé-detective Barbara Maigret, de dochter van de Commissaris. Na het sms-je 'Ben op kasteel Schaloen vertrouw het niet' is ze polshoogte gaan nemen en heeft ze de dame van de Porsche drie keer haastig zien wegrijden met een dik, opgerold tapijt. Wanneer ze Charlotte probeert te bellen, hoort ze 'Dit telefoonnummer is niet in gebruik'. Met een zaklamp in haar mond zwemt Barbara de gracht over. Bij de Porsche vindt ze het gouden kettinkje met de gouden C van Charlotte. Ze belt aan en na enige tijd wordt er open gedaan. 'Ik ben in het water gevallen, kan ik even bij u telefoneren?', vraagt Barbara. 'Zo laat nog? Nou, komt u dan maar even binnen!', antwoordt Annechien. Terwijl Annechien wat te drinken haalt, ziet Barbara wat bloed aan een tafelpoot. In een lade van een antieke kast vindt ze een geladen pistool, wat ze onder haar riem aan de rugzijde steekt, waarna ze snel weer gaat zitten. Even later geeft Annechien haar een glas port en ze gaat tegenover Barbara zitten. 'Heeft u nu al gebeld?', vraagt Annechien nogal dwingend. 'Ik ben eigenlijk op zoek naar mijn vriendin Charlotte Vrijburg!', zegt Barbara, 'zij was nog niet zolang geleden hier bij u op bezoek!'. 'Hoe komt u daar nou bij?', zegt Annechien, die inmiddels is opgestaan. 'Dat heeft zij mij zelf verteld en bovendien heb ik zojuist haar gouden kettinkje gevonden!', zegt Barbara, die de woonkamer onderzoekend bekijkt. Annechien drinkt haar glas port in één keer leeg en zij loopt schijnbaar nonchalant naar de antieke kast, waar ze de lade opent en tot haar schrik geen pistool vindt. 'Zoek je deze soms?', vraagt Barbara en direct daarna zegt ze: 'Handen omhoog en maak geen verdachte bewegingen, want ik schiet met alle plezier!'. Barbara houdt Annechien onder schot, terwijl ze de lokale politie belt. 'Doe ook maar meteen de technische recherche!', gebiedt Barbara, 'want het barst hier waarschijnlijk van de DNA-sporen! Minstens van drie slachtoffers!'. 'En jij, vuil secreet, jij gaat binnenkort van het kasteel naar het cachot en langer dan je ooit voor mogelijk hield!', zegt Barbara tegen Annechien, die kaarsrecht en ijskoud voor zich uit zit te staren. Als een zwijgende, roerloze mummie.

Annechien Belleflamme Magdalena Hummel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 109