Pech Onderweg

Bepaalde mensen moet je niks wijsmaken. Ook al heb je het bij het juiste eind. Het is het soort wat, laat me maar zeggen tot het nuchtere type behoort.
Mijn aardige Groningse buurvrouw is ook zo’n type, probeer haar maar niets op de mouw te spelden, want dan neemt ze je te grazen. Als je haar iets vertelt, ook al is het waar, let dan alsjeblieft op de manier waarop je dat doet.
Ze vertelde me het volgende voorval. Ze had ooit bij een plaatselijke handige rijschoolhouder een cursus 'pech onderweg' gevolgd.
Met nog enkele dames, gewoon om eventueel in geval van nood niet als een typerend hulpeloos vrouwtje langs de kant van de weg staand, te blijven wachten op hulp van de wegenwacht.

‘Ongelooflijk,’ zei ze, ‘wat een kwal van een kerel was dat. Heel neerbuigend, alsof hij te maken had met een kleuterklas. En hij had het maar over ons dametjes – vreselijk wat een eikel. Dus ik vatte al snel het plan op om hem op z’n nummer te zetten. Alles nam hij met ons door – het oliepeil bekijken. Hoe de koplampen te vervangen. Een wiel wisselen en dergelijke dingen. Toen gingen we gezamenlijk weer nader onder de motorkap kijken naar waar, wat en hoe, alles wel niet zat. Hij had de auto onklaar gemaakt en liet ons kijken wat er eventueel aan de hand zou kunnen zijn. Enkelen waagden zich aan een suggestie, maar natuurlijk was het slechts gissen.
En dan dat toontje van die vent’, zei ze, ‘je weet wel zo van: “Nee, mevrouwtje dat is het niet en dat ook niet.” Als je mij een beetje kent, weet je dat ik daar niet zo goed tegen kan. Dus toen hij de motor wilde starten en die het niet deed en hij weer de auto uitstapte om ons de les te lezen, had ik ondertussen een - blijkbaar vitaal - draadje losgetrokken, in de hoop dat het hem in verlegenheid zou brengen.’
‘Kijk mevrouwtjes, als hij het niet doet, kijken we eerst hier en dan daar, we lopen alles gewoon even langs en strepen gewoon af wat de mogelijk oorzaak kan zijn. Ja dames, het is even de handjes vies maken, maar dat is later weer schoon te maken.’

Natuurlijk wees hij ons allemaal op waar de fout zat, repareerde dat en startte de auto met een zelfverzekerde en zelfingenomen grijns op z’n gezicht.
‘Let op dames.’ Hij draaide de sleutel om en de auto startte ……. niet dus.

Hij ging weer kijken onder de motorkap en vermoedde dat hij de reparatie niet helemaal goed, even iets te snel had uitgevoerd.
Alles checken en nog eens checken, starten en …. nog steeds niet starten. Wat is dat nu?

We keken braaf mee, na een klein half uurtje hielp ik hem uit de droom en zei:
‘Ik heb niet zo veel verstand van auto’s, daarom ben ik ook hier, maar volgens mij zou het best wel eens dat draadje daar kunnen zijn, volgens mij bungelt dat een beetje in het luchtledige.’
‘Verdorie,’ zei hij, ‘die had ik anders niet los gemaakt.’
Het was de kabel verbonden met de startmotor, die het daardoor in geen honderd jaar ooit zou hebben gedaan.’
‘Hoe kan dat nou meneertje, u had het anders dubbel gecheckt,’ hield ik hem voor, ‘er zijn dus probleempjes die u zelfs niet een twee drie vindt.’

Hij keek mij smerig aan, alsof hij het in de gaten had, dat ik hem had bedonderd. Maar ja, aan de andere kant zag ik hem denken: dametjes die geen verstand van auto’s hebben kunnen dat niet, toch? Doet er ook niet toe, hopelijk heeft hij hier, net zoveel van opgestoken als wij van hem.

auto pech onderweg cursus

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 140