Een vreemd dagje en toch ook weer niet….

De ene moeder gaat op bezoek bij haar zoon en “ neemt “ zijn schoonmoeder ook mee, oftewel beide oma’s trekken richting ziekenhuis waarbij gemeld mag worden dat die beide oma’s prima met elkaar overweg kunnen en dat is meer dan prettig te noemen natuurlijk. We “ overlopen “ elkaar niet maar hebben wel gewoon contact natuurlijk en zo hoort dat ook. Nou is de ene moeder iets ouder dan de ander maar ook dat zegt niks. Ik kom je drie uur halen zegt ze en zo sta ik om tien minuten voor tijd klaar, terwijl het later wordt….ik wacht maar wordt dan toch wel een beetje ongerust want ze komt met een auto en tja, het is zo moordend druk op de wegen nietwaar?

Alsof het zo zijn moet, rijden alle hulpdiensten met sirenes uit en je denkt meteen: ze zal toch niet..,,,,

Ik bel haar mobiel, die wordt niet opgenomen dus, nee logisch want als ze aan het rijden is mag ze niet opnemen natuurlijk maar inmiddels is ze al een half uur later en dat voelt niet tof…dan druk ik op de herhaaltoets en gelukkig ze neemt op! Ik was je nummer vergeten zegt ze als eerste en dan: ik ben verkeerd gereden en weet nou dus echt niet meer waar ik heen moet! Ik schiet in een opgeluchte lach en vraag: waar sta je- en wat zie je?

Al vrij snel is duidelijk dat ze aardig in de buurt zit maar dat het dus geen zin heeft om te zeggen: drie maal rechts, twee maal links ect.ect. Weet je wat, hou de lijn open en leg de mobiel op je schoot zodra het kan neem je hem even aan je oor maar voor nu geldt: naar links rijden tot je niet verder kunt en ze zegt: ik zie hier scholen!? Dan rij je goed dus, leg me maar neer en volg deze weg met de bocht mee tot aan een rotonde….

Ik hang geduldig aan de lijn, ofwel: mijn mobiel zit tegen m’n oor….dan hoor ik: ik zie de rotonde en nu? Naar rechts! Ik brul het in de telefoon zodat zij het hoort want er zit geen zogenaamde ‘ luidspreker functie op die van haar ‘ en ze houdt de goede richting aan, gelukkig…dan zegt ze: ja ik zie de bak, nu rechts hè en ik weer: ik zie je aankomen, nou twee maal rechts en je bent er, ik kom eraan!

Als ik bij haar in de auto stap, opluchting omdat ze heelhuids is aangekomen, is ze blij dat ze het haalde maar zegt: zo dom, ik nam een afslag te vroeg en kwam in een hele andere omgeving terecht, was ook je nummer vergeten in de telefoon te doen en kon dus ook niet bellen…oh ja, ze heeft een tomtom, maar kan er niet mee overweg en zolang ze oude bekende routes neemt gaat het goed, zodra er een andere weg wordt genomen tja, dan raken we de weg kwijt, ik net zo goed trouwens…

Na het ziekenbezoek met zijn drietjes hier lekker gegeten en na de koffie gaat ze als het nog licht is op huis aan: ik zeg, rij voorzichtig en bellen als je thuis bent hoor, ik zwaai haar uit en krijg na een krap half uurtje een belletje : ik ben thuis! Gelukkig, de terugweg was sneller dan de heenweg…,

... Een “ simpel “ bezoekje ...

Schrijver: An Terlouw, 13 oktober 2021