Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Nee Geen Icarus

Nee, hij zou niet een Icarus worden, daarvoor was hij te bescheiden en te slim. Maar hij had wel de wens zich als een vogel te voelen.
Nee, hij zou niet zoals in de mythe omtrent Icarus die probeerde te ontsnappen van Kreta, waar hij gevangen werd gehouden, door roekeloosheid falen.

De vader van Icarus, Daedolus had destijds ingezien dat ze het eiland alleen vliegend zouden kunnen verlaten. Hij ontwierp een houten raamwerk als een soort van vleugels en plakte hierop met was veren. Na wat testwerk leek het te kunnen.
Dus besloot Icarus al vliegend aan z’n gevangenschap te ontsnappen. Z’n vader drukte hem op het hart vooral niet te laag te vliegen. Hij zou dan gegrepen kunnen worden door de woeste hoog opspringende golven. Maar zeker ook niet te hoog, want door te dicht bij de zon te komen zou de was kunnen smelten en de veren loslaten met catastrofale gevolgen.
Icarus was vanaf een hoge rots gesprongen en jawel hij zweefde als een vogel en had binnen de kortste keren de slag te pakken van het vliegen. O, wat ging dat geweldig. Maar helaas Icarus werd hoogmoedig door het snel opgebouwde zelfvertrouwen.
Hoe hoger hij kwam hoe mooier hij het vond en hij vergat de raad van z’n vader. Hij vloog te hoog; de was smolt; de veren lieten los en Icarus stortte in zee en verdronk.

Nee, deze jongen zou niet zo dom zijn. Hij vertelde zijn vader dat hij zich ook een vogel wilde voelen. Z’n vader vond het maar niks. Maar de jongen vertelde hem dat hij niet wilde vliegen, maar hoofdzakelijk op de grond wou rondscharrelen. Ah, zoiets als een kip dacht z’n vader. Hij naaide voor z’n zoon een pak met veren en de jongen voelde zich daarin inderdaad als een vogel.
Mocht hij toch gaan vliegen, waar het pak niet echt voor was bedoeld dan moest hij het met vet of was insmeren.
De jongen verzekerde pa, dat hij niet ging vliegen. Nee, aangezien hij niet kon zwemmen had hij de behoefte om op het water te dobberen als een eend of nog mooier over het water te glijden als een zwaan.

Hij scharrelde wat langs de waterkant en z’n vader waarschuwde hem er niet in te vallen. De zoon dacht z’n vader te verrassen door toch in het water te springen en riep hem toe dat hij wilde dobberen en over het water glijden als een zwaan.
Maar jongen dat kan helemaal niet, wist z’n vader.

De zoon, eigengereid en een beetje kortzichtig, dobberde inderdaad enkele tientallen meters op en over het water en genoot tot hij plotseling voelde dat het pak zich vol zoog met water en hem naar de diepte trok. Hij had het pak niet ingevet, want hij ging immers niet vliegen maar drijven. Door dit niet met z’n vader te overleggen, had die hem niet voor z’n fout kunnen behoeden.
De vader zag z’n zoon zinken en kon hem niet meer redden. Niemand heeft de jongen ooit teruggezien.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 25 maart 2022


Geplaatst in de categorie: moraal

4.8 met 9 stemmen 246



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
catrinus
Datum:
28 maart 2022
Inderdaad de moraal is dat we menen van fouten van anderen te leren en toch ondanks dat soms weer soortgelijke fout en maken. Dit is op vele terreinen het geval - dat leert de geschiedenis ons.
Naam:
Han Messie
Datum:
27 maart 2022
Email:
hmessielive.nl
De jongen was in praktisch opzicht geen Icarus, maar wat zijn verstand en zelfvertrouwen betrof, was hij wel met de geaardheid van Icarus te vergelijken.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)