Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De Elvisspullendiefstal in Molkwerum

'Ik ben in een vreselijke dip beland, gatverdamme Paulus, wat is het leven toch vreselijk unfair en onvolmaakt!', zegt Koen Konijn tegen één van zijn beste vrienden. 'Kun je iets meer specificeren!', zegt Paulus, die zijn neus met cocaïne vult. 'Nou, ik bedoel het overlijden van Sandy, man, doet je dat dan niks, ongevoelige reet?' 'Hoezo doet mij dat niks? Je hebt het mij niet eens behoorlijk gevraagd, rare stoethaspel!' 'Weet je nog hoe John Travolta 'Sandy' zong, met die nu zo schrijnende zin 'In Heaven forever and ever we will be'?' 'God ja, als die stoere Danny, is dat echt alweer zo verdomde lang geleden?' 'Ja man, teringlang geleden en toch nog zo vers als het maar kan!' 'Ze schijnt ook een mooie dochter te hebben, die Olivia Newton-John!' 'Klopt! Dat is Chloe Rose Lattanzi en zij heeft nog samen met haar goddelijke moeder het mooie lied 'Window in the Wall' gezongen, echt diep ontroerend en hoogst liefdevol!' 'Is die Chloe net zo'n engel als haar moeder?' 'Inderdaad, maar ook down to earth, want ze was aan de alcohol en de cocaïne verslaafd en ze heeft nu een marihuanabedrijf in Oregon!' 'O, dus ze snoof hetzelfde spul als wat ik nu snuif?' 'Ja Paulus, je bent erg oplettend vandaag!' 'Maar voordat je helemaal instort, lijkt het mij handig om onze strategie te bespreken in verband met die inbraak in het Elvis Museum te Molkwerum' 'Had ik al gezegd dat we enkele dagen in Apartment Molkwerum 09 aan de Tsjerkestrjitte in Molkwerum gaan logeren?' 'Niet dat ik weet' 'Dan weet je het nu, want van daaruit gaan we de boel verkennen en uitvoeren, samen met Floris Vos en Lewis de Leeuw' 'Is die Floris wel zo'n verstandig idee, want die is nog geen seconde van zijn leven nuchter geweest en hij heeft met de vorige klus niet bepaald meegewerkt!' 'Floris is een meester in het onklaar maken van beveiligingsapparatuur en zonder hem zie ik er geen heil in!' 'Heb je een muziekverzoekje?' 'Doe maar 'Magic' van Olivia!' 'So you wish, boss!' 'Olivia, die alleraardigste toverfee, zei, dat de meesten, waarvan zij houdt, aan de Andere Kant zijn en dat dat haar troost' 'Ze mogen Daar wel in hun handjes knijpen met zo'n oerlieve, diepgevoelige, alom intens verlichte topzangeres!'.

Eenmaal in hun logeerappartement aan de Tsjerkestrjitte worden Floris en Lewis van de te volgen strategie op de hoogte gebracht en verkennen zij zo onopvallend mogelijk het dorp en het Elvis Presley Museum op Noardermar 16. Het blijkt een antiekboerderij te zijn met meerdere plekken, die makkelijk binnen te komen zijn, maar gezien het alarmsysteem is een raam aan de achterkant de beste optie. 'Met een glassnijder is dat een fluitje van een cent!', zegt Floris, 'maar ik heb wel even de tijd nodig om het alarmsysteem compleet uit te schakelen!'. 'Je krijgt alle tijd van de wereld en we doen het op zondagavond!', zegt Koen. 'Dus zondag wat minder zuipen graag, Floris!', sneert Paulus. 'Zorg jij maar dat je niet in de coke verzuipt, Snuf!', reageert Floris. 'Mannen, ieder houdt zijn kop er op zijn eigen manier bij en we handelen als een team, zoals wij al jaren doen en zoals het al jaren goed gaat!', dirigeert Koen. Op zaterdag liggen zij lekker op het strandje langs het IJsselmeer en flirten zij met de sexy dames. Het IJsselmeerwater is heerlijk verfrissend en de meegenomen, gekoelde bierblikjes smaken zalig. Lewis heeft sjans met een jongedame van de volleybalvereniging VC Molkwar. Zij heet Goaitske Hofstra en zij windt er geen doekjes om. Haar schaarse zwemkledij laat nauwelijks iets te raden over. Zij komt bij de opgewonden heren liggen, maar zij laat duidelijk blijken, dat Lewis voor haar de uitverkorene is, wat de anderen moeiteloos accepteren, al blijven ze wel naar haar uitdagende lichaam gluren, wat zij overigens fantastisch vindt. Lewis wil ineens alles over volleybaltechnieken en het recept van de Molkwarder koeke weten, terwijl de andere kerels met hun ogen het strand aftasten, op zoek naar meer vrouwelijk schoon. Ze hebben mazzel, want na enige tijd komt Goaitske's vriendin Elantsje Hottinga zich bij het vrolijke gezelschap aansluiten. De dames wonen in een voormalige smederij op de Stationswei 13 en zij nodigen de heren uit om bij hen te komen borrelen. Koen heeft zo zijn twijfels, zo vlak voor de belangrijke diefstal, die voor hem als Elvis-fan extra beladen is. Lewis hapt meteen en Floris en Paulus volgen al snel. Dus stemt Koen ook in. Rond 22.00 uur worden de heren hartelijk ontvangen door de al wat aangeschoten dames en begint het feest. Koen vraagt om wat muziek van Olivia Newton-John en na enkele uren is het duidelijk, dat Lewis en Floris bij de dames zullen overnachten en dat Koen en Paulus naar hun dure appartement gaan om nog het een en ander door te spreken. 'Als ze morgen maar op tijd terug zijn voor de klus, want anders doen ze echt nooit meer mee!', zegt Koen kwaad. 'Ach, die pikken komen wel weer opdraven!', zegt Paulus geruststellend.

Om 9.30 uur begint de kerkdienst in de Lebuïnuskerk van de PKN en het is haast niet te geloven, maar Lewis en Floris zitten naast Goaitske en Elantsje in zo'n stijve kerkbank. Enkele uren geleden was het seksuele vuurwerk nog losgebarsten en hebben elkanders geslachtsdelen er alles uit gehaald wat erin zat en zit. Lewis kan het maar amper geloven, dat die wilde tijgerin van eerder nu braaf en strak gekleed psalmen zit te zingen en naar Gods Woord zit te luisteren. Floris ziet nog steeds de wild op en neer gaande, strakgeknipte, zwartharige, sompige poes van een supergeile Elantsje voor zich, terwijl hij vol ongeloof naar haar biddende handen kijkt. De heren kunnen de tegenstellingen maar amper verwerken. 'Die wijven zijn hartstikke schizofreen!', fluistert Lewis tegen Floris. 'Laten we gaan!', fluistert Floris terug. 'Juist, het is wel mooi geweest!', fluistert Lewis nog en terwijl de dames met volle borsten 'Eens als de bazuinen klinken, uit de hoogte, links en rechts!' schreeuwend zingen, staan de heren, die tussen hen in zitten, op en verlaten zij zo snel mogelijk dit godsdienstige gekkenhuis. De rest van de zondag maken zij de nodige voorbereidingen voor de rooftocht in de avond. Het is al snel zover en zodra het schemerig wordt, begeven de roofzuchtige heren zich naar het Elvis Presley Museum, waar gelukkig verder niemand te bekennen is. Zoals afgesproken snijdt Floris het glas uit een achterraam en kruipt hij daar behendig doorheen. Via een vervreemdende uitstalling van jukeboxen en popcornmachines bereikt hij de hoofdschakelaar van het alarmsysteem en weet hij die ongemerkt uit te schakelen. Daarna helpt hij de anderen door het open raam naar binnen en verzamelen zij de meest waardevolle spullen, zoals een gesigneerde gitaar uit 1959, gesigneerde elpees en een Elvis-shirt uit de film 'Jailhouse Rock'. Deze diefstal is speciaal voor Koen, omdat hij al zijn hele leven een persoonlijke band met Elvis heeft en dat hij wel eens iets bijzonder tastbaars wilde na zijn Graceland-bezoek. Via het open raam zien Goaitske en Elantsje wat hun nachtwerkers nu uitvoeren. Ze waren daar gewoon wat aan de wandel, toen zij onraad bespeurden en nu rennen zij hard weg en bellen zij de politie. Daarna verstoppen zij zich in holle wilgen. Even later komt de kabaal makende politie-auto bij het museum en worden de boeven ingerekend. Hun gestolen Elvis-spullen achterlatend. De dames komen tevoorschijn en wanen zich weer veilig. Zodra Koen hen naderbij ziet komen, begrijpt hij dat zij hen hebben verraden en hij begint ineens 'We can't go on together with suspisious minds!' te zingen, terwijl hij uit zijn laars een damespistool pakt, die hij heel snel tegen zijn slaap houdt. Nog voordat de politie het in de gaten heeft, haalt hij de trekker over en valt hij voorover. 'Elvis has left the building!', zegt een geschokte en mesjokke Paulus. 'It's now or never, come hold me tight!', zingt de al even doorgeslagen Floris en een wat gefrustreerde Lewis voegt daar 'You ain't nothing but a hounddog!' aan toe. Terwijl zij geboeid op de achterbank plaatsnemen, kijken hun woedende glimoogjes naar de dames, die naast het lichaam van Koen blijven staan, wachtend tot de ambulance tevergeefs arriveert.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
11 augustus 2022


Geplaatst in de categorie: emoties

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)