Begin en einde van kasteel Carolinaberg

'Een half jaar oorlog in Oekraïne en Zelensky toont ons het surrealistische beeld van een kerkhof met Russische tanks!', zegt pastoor Godfried de Schepper tegen zijn kapelaan Emanuel Helleputte. De huishoudster Emmelie Liebaert bemoeit zich ermee en zegt: 'Hij kan beter met de witte vlag gaan staan wapperen, dan alsmaar om meer wapens te smeken!'. 'Gisteravond zag ik bij 'Een Vandaag' een Oekraïense vrouw, die pleitte voor kwaad met kwaad vergelden en niemand protesteerde!', zegt Emanuel, terwijl hij van zijn borrel nipt en een flinke haal van zijn sigaar neemt. 'De NAVO trekt ons steeds verder in dat vervloekte conflict en hun woordvoerders zijn al net zo geslepen als die Russische leugenaars!', bromt Godfried, 'het zou beter zijn om de huidige grenzen te markeren en met moorden te stoppen!'. ''Dus de Krim en de Donbass voor de Russen en verder geen geouwehoer meer!', besluit Emanuel. 'Daar moet op gedronken worden!', roept Godfried en hij schenkt ook een glaasje voor Emmelie in. 'Zo vroeg op de dag al?', aarzelt ze, maar ze wijst de lekkernij niet af. De voordeurbel gaat en Emmelie schrijdt door de lange, marmeren gang richting de voordeur. Het is graaf Diederik Bodart met een onbekende vrouw. Emmelie gaat hen voor naar de zitkamer.

Graaf Diederik en de onbekende vrouw worden hartelijk welkom geheten en zij krijgen meteen een borreltje met een stukje kaas. 'We waren een beetje over die vervloekte oorlog daar in Oekraïne aan het filosoferen', zegt Godfried, 'en we vinden dat die ellende nu lang genoeg geduurd heeft en dat de huidige grenzen maar geaccepteerd moeten worden, wat jij?'. 'Nou, dat valt natuurlijk te bezien', antwoordt Diederik, 'want de Russen hebben natuurlijk wel Oekraïens grondgebied ingepikt!'. 'Wat nou Oekraïens en wat nou Russisch?', reageert Emanuel boos, 'die volkeren zijn compleet met elkaar verweven en ten diepste is de aarde van niemand of van ons allemaal!'. 'Maar wie heb je vandaag met je meegenomen, beste vriend, stel ons eens aan haar voor!', zegt Godfried, die zijn onfatsoen probeert te herstellen. 'Welnu, mijn beste vrienden, dit is Aileen Van de Casteele en wij zijn hier om een trouwdatum te prikken!'. 'Oelala, Diederik toch en madame, wat een heugelijk nieuws en natuurlijk gaan wij daar een datum voor kiezen, het is mij een groot genoegen om jullie in de echt te verbinden en dan natuurlijk in onze geliefde Sint-Elisabethkerk!', zegt Godfried met een stralend gezicht. 'God zij geprezen, weer twee mensen, die onder het toeziend Oog van God willen trouwen!', jubelt Emanuel, die iedereen nog eens inschenkt. 'Wat vind je van vandaag over een maand?', vraagt Godfried. '25 september is een uitstekende datum!', reageert Diederik, die ondertussen de goedkeuring in de ogen van Aileen afleest. 'Dan is dat vanaf nu geregeld!', zegt Godfried, die nog even in zijn agenda krabbelt. Diederik en Aileen kussen elkaar en en zij verlaten uiterst opgewekt de naar drank en rook geurende pastorie.

Met een deftige pas wandelen zij naar hun Kasteel Carolinaberg terug. 'Stokkem gaat volgende maand een groot feest meemaken!', zegt Diederik met trots en Aileen lacht verheugd terug. Diederik zegt: 'Kasteel Carolinaberg werd in 1878 door de arrondissementscommissaris van Tongeren Hyacinthe Ferdinand François Caïmo gebouwd en dat was ter nagedachtenis aan zijn overleden vrouw Caroline Delabrassine, die in 1863 overleed en 29 of 30 jaar werd. Caroline en Hyacinthe waren van adel en zij kregen samen twee zonen. Eigenlijks moet het kasteel Carolineberg heten, maar het is niet anders!'. 'Wat lief van die man om zo'n heel kasteel ter ere van zijn overleden vrouw te bouwen!', zegt Aileen. 'Absoluut, mijn liefste, absoluut!', reageert Diederik. 'En in 1702 vernielden de Nederlanders hier de burcht Nieuwenborgh van de graven van Loon!', vervolgt Diederik zijn geschiedenisles. 'Hoogst interessant allemaal, mijn liefje, maar zullen we een eindje met de paarden gaan rijden?', vraagt zij. 'Ja, laten we even lekker gaan uitwaaien nu de datum vastgesteld is!', antwoordt Diederik. Zo gezegd, zo gedaan en zij blijven enkele uren onderweg, want zij gaan nog uit eten in Tongeren. 's Avonds maken ze het gezellig met elkaar en drinken ze een wijntje onder de oude beuk. Ze worden speels en op een gegeven moment zit Diederik een halfblote Aileen achterna, die het kasteel in vlucht. Ze rent hard naar boven in de ronde hoektoren met het mansardedak. Diederik begint heel hard 'Come on Eileen' van de Dexys Midnight Runners te zingen, terwijl hij haar vrij rustig naar boven volgt. 'Schatteboutje, waar zit je nou?', roept hij steeds, maar het liefdesspel eindigt abrupt, wanneer hij haar op de vloer van de bovenste kamer ziet liggen. 'Aileen, wat is er met je gebeurt!', schreeuwt hij wanhopig, terwijl hij haar omdraait. Hij krijst de longen uit zijn lijf, wanneer hij ontdekt dat zij niet meer adem haalt en haar hartslag is verdwenen. Urenlang houdt hij haar stevig in zijn armen en weent hij aan één stuk door, totdat hij haar in zijn armen naar beneden tilt en haar in een koets legt. Hij giet overal benzine in het kasteel en even later laaien de vlammen overal op, terwijl hij een paard voor de koets spant en wild wegrijdt. Samen met het ontzielde lichaam van Aileen gaat hij op een verre afstand staan. 'Voor een vrouw gebouwd en voor een vrouw afgebrand!', mompelt hij intens verdrietig.

Kasteel Carolinaberg

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 2 stemmen 244