De satanische pastoor van Ulvenhout

In de Sint-Laurentiuskerk op de Dorpsstraat 42 in Ulvenhout is het echt niet pluis, want Pastoor Bram Bitter bezorgt zijn vrouwelijke biechtelingen allemaal een ernstige depressie tot nog veel erger. Niemand in de parochie weet precies waar pastoor Bitter vandaan komt en wat zijn achtergrond is, maar niemand vertrouwt die man meer. 'Het is een oplichter, die alsmaar onder mijn rok wil snuffelen!', beweert de loslippige Nelly Koekkoek, die niet serieus genomen wordt, omdat zij de meest fantastische verhalen in Ulvenhout rondstrooit. De psychiater van Nelly, Ludovicus Mak, gelooft haar nog wel en hij is dan ook één van de heren, die bij de gemeentelijke politie een onderzoek naar pastoor Bitter hebben aangevraagd. Omdat hier niets mee gedaan wordt, hebben ze de privé-detective Jaap Donders uit Oosterhout ingeschakeld. Jaap heeft inmiddels een gesprek met Nelly gevoerd, maar daar is hij niet veel wijzer van geworden. Nelly beweert dat pastoor Bitter geen weesgegroetjes als penitentie opgeeft, maar dat zij op haar zetel in de biechtstoel moet gaan staan en haar rok omhoog moet doen en haar slip naar beneden, zodat meneer pastoor door de spleten in het tussenschot naar haar harige pruim kan gluren. 'Wanneer ik erg stout ben geweest', zei Nelly, 'dan rukt hij het deurtje voor mijn zetel open en duikt hij meteen onder mijn rok, waar hij mij minutenlang blijft likken!'. 'Is hij dan niet bang dat iemand dat kan ontdekken?', vroeg Jaap. 'Hij sluit altijd de kerk, wanneer ik kom biechten!', antwoordde Nelly. 'De volgende keer moet je eens een foto van zijn onderlichaam maken, wanneer hij onder jouw rok aan het lebberen is!', zei Jaap. 'Ja, doei! en dan ga jij die zeker op internet zetten! Donderstraal een end op jij!', was het laatste wat Nelly tegen Jaap zei. Sinds pastoor Bitter zich aan Nelly vergrijpt, is haar automutilatie enorm toegenomen, maar dit valt in het niet bij wat hij barones Noor de Lelie heeft geflikt.

Barones Noor de Lelie woonde haar hele leven in Huis Hondsdonk op de Chaamseweg 34 in Ulvenhout. Zij hield erg veel van de simpele poëzie van Toon Hermans en er bestond voor haar geen hoger doel op aarde om een vrouwelijke Toon Hermans te worden. Toon en zijn vrouw Rita Weijtboer zijn diverse keren bij Noor op bezoek geweest. Noor declameerde dan zelfgeschreven dichtregels als 'Het is overal mooi als de zon in je hart schijnt en die zon, dat ben jij.'. Toon applaudisseerde dan uitbundig, zo met die bekende, lieve glimlach van hem. Afgezien van de bezoeken van het echtpaar Hermans leidde Noor een vereenzaamd bestaan, maar door de komst van de nieuwe pastoor, Bram Bitter, leek daar wat verandering in te komen, want het klikte wonderbaarlijk goed tussen hen, zelfs zo goed, dat Bram geregeld bleef overnachten. Daar werd in het dorp behoorlijk over geroddeld, maar dat deerde hen niet. Noor heeft onder het pseudoniem Nora Bitterkoekje zelfs een artikel in het Brabants Dagblad gepubliceerd, getiteld 'De waanzin van het celibaat', waarin zij alle geestelijken van de Rooms-Katholieke Kerk 'schijnheilige huichelaars' noemde. Bram heeft dit artikel ook gelezen en hij begreep al gauw wie er achter het pseudoniem schuil ging. Hij ontstak in grote woede en hij heeft Noor de huid vol gescholden. Hij zorgde ervoor, dat zij zichzelf een afschuwelijke zondares ging voelen, terwijl hij haar seksueel bleef misbruiken en dat laatste hardhandig en sadistisch. Zij krijste het vaak uit van de pure pijn. Bram heeft haar geestelijk en fysiek de grond in geboord. Op een zondag in de winter van 2022 bleef haar vaste plekje in de kerk leeg en is Bram 's avonds naar haar toegegaan. Hij vond haar ergens aan een zolderbalk, bungelend aan een stuk touw. Tijdens de begrafenisplechtigheid, roemde Bram de eruditie en dichtkunst van Noor, maar er waren genoeg vrouwen bij aanwezig, die heus wel wisten hoe de vork echt in de steel zat. Bram had haar de dood ingejaagd. Zoals hij vele vrouwen in het ongeluk deed en doet storten. De drie vriendinnen Saar Vreugde, Moniek Bloem en Lizelotte Swane weten inmiddels van elkaar, dat hun pastoor hen seksueel misbruikt en psychisch in de tang houdt en onderdrukt. Zij zinnen op een gepaste vorm van wraak. Zeker nadat hij Noor tot zelfdoding heeft aangezet. In wezen en in feite heeft hij Noor vermoord.

Ondertussen zit Jaap Donders ook niet stil en volgt hij Bram op de voet. Bram's laatste slachtoffer is niemand minder dan de beeldschone, wellustige, vroom-katholieke gravin Nathalie de Graaf van het landhuis Anneville op de Annevillelaan 101 in Ulvenhout. Nathalie correspondeert zelfs met paus Franciscus en zij is zeer geliefd bij de kardinalen in Rome en dat niet alleen omdat zij zo religieus ingesteld is. In de geschiedenis van de vele pausen was het Vaticaan vaak niets anders dan een veredeld bordeel. Wat de orgieën betrof, deden de pausen niet onder voor de keizers. Macht en perverse wellust gaat vaak hand in hand. De meeste mensen zijn immers meestal het tegendeel van datgene, wat zij pretenderen te zijn. Dat vindt Jaap ook en hij is Bram naar het landhuis Anneville gevolgd. 'Hoe kan ik die smeerlap op heterdaad betrappen?', denkt hij, 'misschien heb ik nu beet!'. Hij heeft zijn auto verdekt opgesteld en hij sluipt voorzichtig richting het aanlokkelijke landhuis. Hij loopt van raam naar raam om te zien wat daar allemaal gebeurt. In een zijkamer brandt licht en staan de gordijnen op een kier. Wanneer hij door de kier gluurt, schrikt hij zich een hoedje, want daar ziet hij hoe de pastoor en de gravin op een salontafel de liefde met elkaar bedrijven. Bekomen van de schrik, kan hij zelfs nog wel even van het spannende uitzicht genieten, vooral omdat hij de soepele borsten van de gravin wild heen en weer ziet schudden. Zodra de gravin even rechtop op de salontafel gaat staan, ziet hij ook haar schone liefdesgrot, die prachtig is omlijst met de meest tedere, glinsterende, zwarte schaamharen, die aan gelakte oogwimpers doen denken. Jaap vergeet bijna waarvoor hij hier is en hij drukt de bobbel in zijn broek geërgerd naar beneden. Ineens ziet hij de stoeiende seksslaven verschrikt opkijken en springt gravin Nathalie als een panter van de salontafel. Jaap kruipt achter een boom en hij ziet drie dames bij de voordeur staan. Even later ziet hij hoe gravin Nathalie hen naar binnen laat. Jaap gaat vlug naar de kier terug, maar hij ziet lange tijd niemand, totdat er opeens een naakte, volop bloedende pastoor Bram op de salontafel wordt gesmeten. Er dansen drie naakte vrouwen om hem heen en die steken hem steeds met scherpe dolken, waardoor hij uiteindelijk levenloos blijft liggen. Jaap is hevig geschokt en ondanks zijn lange carrière raakt hij verstijft van angst. 'Ik moet mijn pistool uit de auto halen!', denkt hij, maar hij verroert geen vin. Hij wacht net zolang totdat hij de drie moordenaressen weg ziet gaan. Zij hebben de voordeur open gelaten. Jaap sluipt zonder zijn pistool naar binnen en hij kijkt eerst of pastoor Bram misschien toch nog leeft, maar dat is niet het geval. Na lang zoeken, vindt hij gravin Nathalie in de kelder, vastgebonden en met een prop textiel in haar mond. 'Wie bent u? Wat doet u hier? Er waren hier drie vrouwen, die ik van de kerk ken, maar waarom hebben ze mij hier vastgebonden? En ik had bezoek van pastoor Bram Bitter, hoe gaat het met hem?', vraagt Nathalie, die totaal overstuur is. 'Wees maar blij dat zij u niet hebben vermoord, mevrouw, want meneer pastoor Bram Bitter hebben ze op een beestachtige wijze afgeslacht!', zegt Jaap, 'Gelukkig hebben ze de fout gemaakt om u te laten leven, maar ik vermoed dat hun wraakzucht vele malen groter was, dan de wil om de door hun gepleegde moord verborgen te houden!'.

Bram Bitter Ulvenhout Jaap Donders

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 45