LOSER
Ik ben nu al zeker drie keer langs haar gelopen. En elke keer als ik voorbij kom, zit ze er weer. Als een klein zielig vogeltje in een hoekje. In de kou. Het geluid dat het muziekinstrument maakt dat ze in haar handen heeft, is erbarmelijk. Het is een accordeon, maar er is niet veel meer van over. Ze trekt en ze duwt er wat aan, maar er komt alleen nog maar wat wanhoop uit dat ding. Ik denk dat ze niet veel ouder is dan een jaar of 16. Maar ze kan ook jonger of ouder zijn. Achter haar staat een vervallen koffertje op wieltjes. Daar zit waarschijnlijk al haar hebben en houen in. Of ze nog bij iemand hoort of iemand bij haar valt niet te zeggen. Meestal is dat wel zo. Dat lees je in de krant. Dat zo’n meisje daar gewoon gedropt wordt om geld te verdienen en dat al dat geld dan gaat naar mensen die het niet verdienen. Zo’n meisje noem je dus een slachtoffer. Maar geef je nou wel of niets aan dat meisje?
Ik doe mijn boodschappen meestal bij een AH hier in de buurt. Daar zit ze dan ook meestal. Net om de hoek in een donkere ruimte. Je kunt haar niet missen. Ze zegt ook bij elke trek of duw van haar accordeon de mensen gedag. Ze kijkt er heel gelukkig bij. Laatst zag ik een man een heel eind teruglopen om toch nog wat geld in dat vuile mandje te gooien. Die had zich bedacht. Want de rest van je leven met een schuldgevoel rondlopen is ook niks. Ik zit daar dus ook mee. Dat heb ik al als ik voor de zoveelste keer weer geen daklozenkrant gekocht heb. Maar tegelijk erger ik me ook aan daklozen die altijd maar weer de deur van je supermarkt versperren. En je moet ze wel goeiedag zeggen, want dat doen zij ook zo nadrukkelijk. Daar hebben ze voor gestudeerd, lijkt het wel. En ik ben nog niet genoegd onderlegd om daar op de juiste manier op te reageren.
Maar met zo’n meisje is het anders. Dat doet iets met je. Het liefst zou je haar zo mee naar huis willen nemen, in bad stoppen en een lekkere maaltijd voor haar klaar maken. Maar als je dat doet zijn de rapen gaar. Want dan zit je ogenblikkelijk in de verkeerde hoek of je krijgt een stel maffiosi uit Oost Europa achter je aan. En daar zit je dan ook weer niet op te wachten. Uiteindelijk blijft er dus maar één mogelijkheid over. Dat is gewoon je aflaat kopen en wat geld in het vieze mandje gooien. Waarbij je natuurlijk altijd weer het gevoel hebt dat je te weinig geeft. Want het bedrag dat je aan boodschappen besteedt, valt in het niet bij wat je in dat mandje doet. En dan heb ik ook nog eens de afgelopen twee weken voor meer dan 1000 euro aan nieuwe kleren gekocht. En wat gooi ik uiteindelijk in dat mandje? Misschien 2 euro of zo. En ze kijkt me aan alsof ik de reddende ridder op het witte paard ben. Ook dat nog. Loser die ik ben.
9 juli 2023
telfort.nlGeplaatst in de categorie: actualiteit
Onmacht
22
Geef je reactie op deze inzending: