Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

KNOR KNOR (snelle Henkie)

Vandaag ben ik door dat deel van het dorp gewandeld waar Henkie, m’n boezemvriend, woont. ‘Snelle Henkie’ werd hij voorheen genoemd tot hij dat gedoe met z’n hart kreeg. Stents, omleidingen, pacemaker en weet ik wat hij allemaal niet heeft gehad. Hij was op z’n knieën bezig in z’n voortuintje.

‘Hoi Henk, je tuintje staat er maar mooi bij en dat in die paar jaar sinds je afkeuring.’
‘Ja, het is mooi geworden hè. Ja, wat dat betreft zou men me nog steeds een ‘Snelle Henkie’ kunnen noemen’, gniffelde hij.
‘Zeg Henk, even iets heel wat anders, heb je gisteren dat nieuwsitem gezien, waarin de wetenschappers al bezig waren met het vervangen van niet meer functionerende nieren door nieren van een varken?’
‘Ja, ongelofelijk hè. Er is steeds meer mogelijk.’
‘Ja, en ze hadden ook al een proef gedaan met het vervangen van een hart door dat van een varken.’
‘Ja, dat gaat allemaal wel erg ver hoor.’
‘Ik moest gelijk aan jou denken Henk. Zou jij dat doen – eventueel langer leven met een varkenshart.’
‘En jijzelf dan?’
‘Ik weet het zo net nog niet. Maar ik vroeg het me af, omdat jij een deeltijd vegetariër bent en hartpatiënt.’
‘O zo; nou ik vind het vooralsnog iets onethisch hebben. Het gaat allemaal wel heel ver, maar ja over honderd jaar is het misschien heel gebruikelijk. Net zoals ze nu heupen en of knieën vervangen, door van titanium nagemaakt spul.’
‘Je hebt gelijk Henk, misschien moeten ze dat voorlopig maar niet verder gaan ontwikkelen. Maar ja je kent de mens, ze proberen van alles uit en soms zijn er ook heel goede ontwikkelingen geweest, die nu wel algemeen geaccepteerd worden, zoals die knieën en heupen, maar ook het vervangen van hoornvliezen en diverse andere transplantaties.'
‘Weet je jongen waar ik moeite mee heb is, dat we blijkbaar steeds ouder moeten willen worden. Dat is soms wel leuk misschien. Maar meestal is dat wel in zo’n krakkemikkige staat, dat de leukigheid er af is.’
‘Ik vraag het me soms ook af Henk, of we nog wel het recht hebben om op een natuurlijke humane manier te mogen overlijden. Gaat het in leven houden soms wel eens niet te ver?’
‘Juist jongen, dat bedoel ik o. a. ook met het onethische aspect in deze discussie.’
‘Hè Henk, wat een zware discussie heb je weer op gang gebracht.’
‘Ik? Jij bent erover begonnen.’
‘O ja, 't is ook zo.’
‘Nou laten we er dan nu maar mee ophouden, ik moet nog even verder bezig in m’n tuintje. Kom anders vanmiddag even langs een kleine versnapering nuttigen en een afspraakje maken om te gaan vissen.’
‘Doe ik, tot vanmiddag.’

Ik draaide me om en stak nog even m’n hand half op als groet. Plotseling hoorde ik, nadat ik me een dikke tien meter van hem had verwijderd, een varken knorren: “Knor, knor, knor!"
Terstond draaide ik me een beetje verrast om. Natuurlijk was het Henk. ‘Grapje!’ riep die. We moesten beiden even glimlachen.

Schrijver: catrinus
31 augustus 2023


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.3 met 6 stemmen 118



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)