De wraak van de stille aanbidder in Vollenhove

De beeldschone gravin Petronella Valckenier is een volop gerespecteerde trompettiste van de Vollenhoofsch Fanfare, die iedere zaterdagochtend oefent in 'De Burght' op de Godfried van Rhenenlaan 2 in Vollenhove. De trommelaar Pieter van Hengst heeft al jarenlang een oogje op haar, maar hij heeft een hardnekkig minderwaardigheidscomplex, waardoor hij haar niet echt durft te versieren. Bovendien is hij vreselijk verlegen en krijgt hij bij de kleinste aanleiding al een knalrood hoofd en breekt het zweet overal bij hem uit. Ondanks dat hij bij een stottertherapeut in behandeling is, stottert hij maar door. Het lijkt wel alsof hij zijn gestotter met de slagen op zijn trom wil wegtoveren. De virtuoze dwarsfluitist Splinter Martini Buys heeft meer geluk bij Petronella, want hij mag om de zoveel tijd met haar naar bed. Dat is iets waar Pieter alleen maar van kan dromen. Petronella woont in het kasteel 'Plattenburg' op de Bisschopsstraat 52 in Vollenhove. Haar kasteel staat boordevol met peperdure schilderijen, sculpturen en antiek. Splinter heeft normaliter echt wel veel oog voor kunstvoorwerpen, maar bij het zien van Petronella in een uitdagende lingerieset van Lise Charmel kan hem dat allemaal gestolen worden en duikt hij meteen op Petronella, die het uiterst amusant vindt om hem zo opgewonden te zien. Zij speelt het lustspel heel geraffineerd en beheerst, terwijl hij als een geil keffertje om haar heen sprint. Zij laat hem net zolang tegen haar oprijden, totdat zij het moment van overgave bepaalt en alle sluizen opengaan. Haar hele lichaam begint te tintelen van genot, wanneer zij zijn hete handen onder haar bustehouder en in haar slip voelt gaan. Soms slaat ze zijn handen nog wat van zich af en doet zij een gekmakende stripteaseshow. Puur om de seksuele spanning op te voeren. Wanneer zij hem dan eindelijk haar totaal geopende, O-vormige liefdesgrot toont, mag hij volop zijn gang gaan en doet hij precies dat wat zij allemaal zo lekker vindt. Als meesteres weet zij haar slaafje perfect te dirigeren. Wat zou Pieter graag haar slaafje willen zijn!

In de ruïne van kasteel Toutenburg in het park Oldruitenborgh aan de Groenstraat 24 in Vollenhove bivakkeert sinds enige tijd de dakloze zwerver Lambertus Lubach, een voormalige hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Utrecht, die vanwege zijn zware alcoholisme en buitensporige gedrag niet meer te handhaven was. Na zijn gedwongen ontslag is het snel bergafwaarts met Lambertus gegaan en hij leeft nu alweer jaren op straat. Hij is sterk verwilderd en hij weet altijd uit de handen van flikken en hulpverleners te blijven. De twee ruïnetorens van kasteel Toutenburg geven hem een gevoel van thuiskomst. Die op elkaar gestapelde stenen uit 1500 kalmeren zijn opgejaagde geest en hij waant zichzelf stadhouder Georg Schenck van Toutenburg, voor wie dat kasteel is gebouwd. Met een uitschuifbare ladder klimt hij in de torens, al kan hij er ook gewoon in komen. Van een stuk plastic heeft hij een dakje tegen de regen gemaakt en hij slaapt op een smerig matras, wat hij ergens bij de vuilnis heeft gevonden. De tuinman Jasper van Ittersum, die riant in de tuinmanswoning woont, brengt Lambertus wel eens wat extra eten, al doet hij dat zo onopvallend mogelijk, want hij weet inmiddels hoe mensenschuw Lambertus is. Jasper vindt het prima dat Lambertus zijn droomkasteel heeft gevonden en hij peinst er niet over om hem te verjagen of te verklikken. Hij heeft een diep respect voor zijn eenzame positie, omdat hijzelf als tuinman ook een eenzame positie bekleedt. Tijdens de protestantse kerkdienst van 19.00 uur in de Sint-Nicolaaskerk op het Kerkplein 4 zit Lambertus helemaal alleen op de achterste rij. Petronella, die te laat de kerk betreedt, gaat naast hem zitten en zij voelt zich meteen tot hem aangetrokken. Zij bewondert zijn ruwe uiterlijk en zij fantaseert over zijn kwaliteiten als minnaar. Lambertus kijkt zo af en toe schuw opzij en hij kwijlt bij het zien van haar strakke onderbenen. 'Ik woon op de Bisschopstraat 52!', fluistert ze, 'kom me eens bezoeken als je wilt!'. Lambertus schrikt zich een hoedje en hij verlaat meteen de kerk, waar stadhouder Georg Schenck van Toutenburg begraven is. Petronella gaat direct achter hem aan en zo ontdekt zij waar hij bivakkeert. Ze nadert hem deze keer heel voorzichtig en zij zegt: 'Of wij drinken vanavond een fles wodka bij mij thuis of hier bij jou!'. 'Dat zal dan hier moeten zijn, mooie dame, want ik verlaat mijn kasteel voor geen goud!', antwoordt Lambertus. Beiden weten wat er later deze avond gaat gebeuren en beiden verheugen zich erop.

De spanning stijgt bij elke stap die Petronella richting de ruïne van kasteel Toutenburg loopt. In haar rechterhand bungelt een fles Smirnoff en haar BH-loze borsten wippen vrolijk op en neer. De stijve tepels priemen naar liefkozing smekend door de dunne stof van haar jurk. Zij merkt er helemaal niets van dat zij door een griezelige schim gevolgd wordt. Lambertus heeft twee kaarsen aangestoken en het maanlicht doet de rest. 'Ik heb ook maar twee glaasjes meegenomen!', zegt Petronella meteen, 'want die zul je hier wel niet hebben!'. 'Dat klopt, maar kom er lekker gezellig bij zitten!', antwoordt Lambertus, die zichzelf voor de gelegenheid zoveel mogelijk heeft opgeknapt. 'Ben je blij met wat vrouwelijk gezelschap?', vraagt zij. 'Superblij, want dat gefriemel aan die ene ontblote borst van dat tuinbeeld begint me best te vervelen!', antwoordt hij. 'Tast toe!', roept zij, terwijl ze het bovenste gedeelte van haar jurk naar beneden trekt. Er floepen twee zalige borsten tevoorschijn en Lambertus begint ze meteen te strelen. 'Toe maar, man, daar zul je na al die ontberingen wel trek in hebben!', zegt zij vol overgave. En óf hij daar trek in heeft! Zijn grote, natte wolventong blijft maar rond haar harde tepels kronkelen. 'Wacht even!', zegt zij, 'eerst een dronk op ons gezellige samenzijn!'. Zij drinken ieder twee glaasjes wodka en daarna gaat de hete minnerij haastig voorwaarts. Petronella leidt zijn hand naar haar vochtige vagina en hij weet wel raad met zijn lange vingers. Hij stimuleert haar opgezwollen clitoris, waardoor zij als een poes begint te spinnen. 'Niet zo!', fluistert zij, 'ik wil jou helemaal in mij voelen!'. Hij gaat bovenop haar liggen, zonder haar met zijn gewicht te verpletteren. Met zijn armen houdt hij zijn bovenlichaam boven haar bovenlichaam zwevend. 'Já, dáár, o já nú, neem mij nú!', roept zij met een hoge, hunkerende stem. Juist op dat moment komt Pieter te voorschijn. Hij richt een pistool op hen en hij schreeuwt: 'Ik ben al die jaren te min voor jou, maar met deze vieze zwerver bedrijf je binnen de kortste keren wel de liefde!'. 'Doe niet zo pathetisch, Pieter, doe dat pistool weg, idioot!', gilt zij. 'En waarom zou ik dat doen?', vraagt hij nog. 'Dan mag je ook met mij neuken, okay?', reageert zij wanhopig. 'Wat een walgelijke belofte!', zegt hij opeens en terwijl hij dat zegt, schiet hij op de weerloze lichamen van Petronella en Lambertus. Petronella is nog bij machte om een laatste zin uit te kramen. 'Háháhá, wat een gekken hier op aarde!', krijst zij. 'En jij bent de grootste gek!', mompelt Pieter, die haar het genadeschot geeft. 'Laat je pistool vallen, schurk!', roept de tuinman Jasper, die zijn jachtgeweer op Pieter heeft gericht. Pieter richt zijn pistool meteen op Jasper, maar Jasper is hem voor.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
22 december 2023

Geplaatst in de categorie: misdaad