De Judith van Vries

Graaf Finn de Ficquelmont laat er geen gras over groeien, wanneer hij zijn oog op een schone dame heeft laten vallen. Volgens zijn trouwe vriend, graaf Noah de Keverberg barst het in Vries en omstreken van de geile wijven en hoeft hij maar met zijn vingers te knippen, of ze komen op hem af. Volgens Noah bezit Finn een wonderlijk magnetisme, waardoor de vrouwen automatisch naar hem toe schieten. Dat de geilheid van Finn daar grotendeels debet aan is, staat buiten kijf. Hij doet er dan ook alles aan om zijn libido extra te verstevigen en te vergroten. Zo eet hij vele, kakelverse scharreleieren per dag, manden vol Zeeuwse oesters en voedzame gerechten met Spaanse pepers en vliegen. Verder is hij een grootgebruiker van stimulerende middelen zoals cocaïne, ketamine, mescaline, heroïne, opium, ecstacy en hasj. Hierdoor verkeert hij al jaren in een heftige roes, die hem totaal van de werkelijkheid vervreemd heeft, al zal hij dat zelf absoluut ontkennen. Onlangs bleven zijn haviksogen bij de beeldschone dame Lauren van Humalda stilstaan. dat was in de eeuwenoude Sint-Bonifatiuskerk op de Brink 3 in Vries. Het was er griezelig koud toen dominee Bram Visch er over Judith en de door haar onthoofde generaal Holofernes preekte. Dat was op zich al zeer gewaagd van dominee Visch, want het apocriefe bijbelboek Judith is taboe voor de protestanten, maar de ingedutte gemeente merkte daar niets van. 'Wat een verrekte snol, die Judith!', dacht Finn nog, voordat zijn haviksogen Lauren ontwaarden. Finn ontdekte al gauw dat zijn nieuwste prooidier bij de Bloemenboutique Cinsu op de Oude Asserstraat 15a werkt. Van daaruit volgde hij haar naar haar woonhuis op Westerstraat 27. Hij belde aan en hij overhandigde haar de bos bloemen, die hij daarvoor bij haar gekocht had. Lauren was totaal overdonderd en helemaal toen hij haar vroeg, om zaterdagavond bij hem op bezoek te komen. 'Maar ik ken u toch helemaal niet!', zei Lauren. 'Dan kunt mij mooi leren kennen!', reageerde Finn, terwijl hij als laatste zijn visitekaartje in haar hand drukte.

Het is zaterdagavond en de volmaakt uitgedoste Lauren belt aan bij het sprookjesachtige kasteel Bosch en Vaart op de Groningerstraat 30 in Vries. Het is graaf Finn zelf, die de deur open doet en zijn ogen beginnen meteen als diamanten te glimmen. 'Kom gauw binnen, mijn lieve bloemenkoningin Lauren, want het is nogal frisjes buiten!', zegt hij, terwijl hij met zijn hoofd in haar bloedmooie decolleté verdwijnt. 'Ik heb ook maar een bloemetje voor u meegebracht, want dat lijkt me wel zo gepast!', zegt Lauren met een verleidelijke glimlach. 'O, hemeltjelief, wat een schitterende bloemen, mijn dank is groot!', zegt hij. Nadat hij haar jas heeft aangepakt en op de kapstok gehangen, ziet hij pas echt wat voor heerlijke, ronde en volle borsten zij heeft. De bovenhelften puilen weelderig uit haar chique jurk. Hij krijgt meteen een enorme aandrift om ze te kussen, te strelen en te likken. 'Ik zal u eerst even mijn schamele onderkomen tonen!', zegt hij quasi-nederig. Lauren kijkt haar ogen uit en zij bewondert de talloze kunstvoorwerpen. Bij een echt schilderij van Pierre-Auguste Renoir begint haar hart vele malen harder te kloppen en beseft ze de rijkdom van haar gastvrije gastheer. Bij het zien van zijn verzameling Art Nouveau bronzen beelden weet zij geen woord meer over haar lippen te krijgen. In de Rode Salon drinken zij eerst enkele glazen oude port om vervolgens op gin, cognac en whisky over te gaan. Finn snuift openlijk cocaïne en hij biedt Lauren ook een lijntje aan, wat zij vriendelijk aanneemt. 'Wat een hypocriete blaaskaak hé, die dominee Visch, met zijn geouwehoer over die zogenaamd heldhaftige Judith en ons een beetje de les lezen over hoe je moet leven!', bromt Finn, terwijl hij over zijn gezwollen kruis wrijft. 'Ach wat, neem nog een glas whisky en weet je wat ik eens die dominee Visch heb zien doen?' 'Nee, vertel het me gauw!' 'Nou, ik zag hem een keer in het doopvont zien pissen, terwijl hij een erotische variatie op 'Molly Malone' zong!' 'Het schijnt dat de vrome organist Grietinus van Knobelsdorff grote moeite met de dominee had!' 'Klopt, die heeft zich niet voor niks aan de houten harp op het Van Oeckelenorgel opgeknoopt!' 'Blijf vannacht maar lekker bij mij, want daarbuiten is het allemaal niet pluis!' 'Geef me eerst nog maar een flinke snuif!' 'Ga je gang en kijk eens wat je allemaal bij mij teweeg brengt!'. Finn doet zijn broek en onderbroek uit en Lauren begrijpt meteen waar hij op uit is. 'Jeetjemina, heb ik echt zo'n groot effect op jou?', speelt ze uit veiligheidsoverwegingen met hem mee. 'Maar nou wil ik jouw naaktheid ook graag zien!', smeekt hij. 'Drink eerst nog een paar glazen cognac en wieweet ben ik daar dan voor te porren!', zegt zij slim. Hij klokt meteen een halve fles cognac naar binnen en hij begint haar dreigend aan te kijken, terwijl hij zijn lid in aanvalspositie blijft houden. 'Ik ga even de gang op om daarna naakt naar binnen te wippen, okay?', zegt Lauren, die even heel geil over haar kruis streelt. 'Even dan!', verzucht hij, 'maar snel, want ik hou het niet meer!'. Op de gang had zij al een vlijmscherp zwaard aan de muur zien hangen en dat grijpt zij meteen. Zij rukt de kleren van haar lijf en zij houdt het zwaard achter haar rug verstopt. Zo stapt zij langzaam en zwoel bewegend op de sterk benevelde Finn af. 'Kom op me zitten!', zegt hij, maar Lauren schudt haar lange haren los en met het zwaard slaat zij in één keer zijn hoofd eraf. 'Dit zal dominee Visch fantastisch vinden!', zegt zij nog tegen de onthoofde Finn. Zij sleept eerst zijn lichaam zonder hoofd naar de rand van het Noord-Willems kanaal. Vervolgens haalt ze snel Finn's hoofd. Daarna trapt ze eerst het grootste deel van wat Finn was in het water. 'Wacht, je bent nog wat vergeten!', gilt ze, waarna ze het bloedende hoofd er woedend achteraan gooit. 'En nee, Finn, Judith was wel een heldin!', gilt ze tenslotte. 'Maar dan wel net als jou een misdadige heldin!', antwoordt de geest van Finn in haar.

Drie dagen later parkeren er drie politiewagens voor Bloemenboutique Cinsu. Lauren duikt meteen achter de kassa weg en zij murmelt: 'Enfin, Finn, la fin is Finsternis!'. In een kastje achter de toonbank ligt het geladen pistool, dat Lauren kort na de moord in de binnenstad van Groningen heeft gekocht. 'Waarom verstop jij jezelf achter de kassa? Heb jij iets misdaan of zo of ben je sowieso bang voor de beis?', vraagt Lauren's collega Milou Stavast. 'Nee, het heeft niets met die flikken te maken, maar laat mij maar even alleen, wil je?', antwoordt Lauren, terwijl ze wegwuivende gebaren maakt. Zodra Milou uit zicht is, grijpt Lauren het pistool en schiet zij zichzelf door haar rechterslaap. Milou begint te gillen en zij is verstijfd van angst. De agenten stormen haar voorbij en zij beginnen vol verbijstering, verslagenheid en onmacht hun hoofden te schudden. 'Heb jij misschien enig idee, waarom jouw collega zelfdoding heeft gepleegd?', vraagt een vriendelijke en bezorgde agente aan Milou, die huilend tussen de emmers met bloemen is gaan zitten. 'Ik zou het niet weten, mevrouw, ze was in ieder geval niet bang voor jullie, zei ze!', antwoordt Milou. 'Dat hoeft ook helemaal niet!', zegt de agente, 'want wij kwamen om een paar bossen bloemen voor onze hoofdcommissaris te kopen, want die gaat met pensioen!'.

Lauren van Humalda Vries

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50