Ze gebeuren nog: wonderen! Echt waar
Ze zijn echt de wereld nog niet uit, al denken we soms van wel- de kleine wonderen - ze zijn er nog steeds en waarom ik dat denk ga ik even op papier zetten…. Het is namelijk zo dat: hij vorig jaar te horen kreeg ( waar zij natuurlijk bij zat ) dat ie niet lang meer te leven had…
Een rot bericht en beiden zagen het wel aankomen maar dat is altijd nog iets anders dan: onverbloemd te horen krijgen dat artsen niets meer kunnen doen, dat ze uitbehandeld zijn als het ware!
Hij hoefde niet meer terug te komen in het ziekenhuis want ook de rit erheen was een hele onderneming die slopend was, voor hem maar ook voor de mensen die nodig waren om hem op de plaats van bestemming te krijgen! Ik zei nog tegen haar: vraag om een ambulance als je het niet meer gedaan krijgt!
Zover kwam het niet, hij hoefde niet meer terug te komen en de laatste weken zou hij thuis, in een inmiddels geplaatst ziekenhuisbed doorbrengen, zo gaat dat!
Zij sliep inmiddels op de bank, wilde hem niet alleen laten en dat is logisch…de huisarts maakte er een gewoonte van om langs te komen, een praatje te houden en stelde voor om de medicatie te stoppen die hij toen nog slikte met één uitzondering: hij kreeg een plaspil omdat ie dikke benen kreeg! Voor de rest lag hij in bed, te wachten op de dood….
Nog twee weken, dagen werden geteld, er werd gepraat, afscheid genomen en zelfs het eventuele laatste spuitje kwam ter sprake…oh zei zij, stel dat we onze trouwdag nog halen…
En die haalden ze! Met alle energie die hij in zich had, brachten ze die dag door in bijzijn van geliefden en familie, dat hij erna dagen nodig had om bij te komen dat had ie er voor over…
Ik sprak haar elke dag en kreeg steeds te horen: hij slaapt, is zo moe….
De twee weken waren om en nog altijd was ie in het “land der levenden“. De volgende verlangens werden uitgesproken en verlegd naar een verjaardag van een kleinkind, daarna kerstmis, oud en nieuw en dan ineens is het een nieuw jaar!
Het gaat niet goed - maar ook niet slecht! Hij is er namelijk nog steeds, ze kregen in November te horen dat hij nog twee weken zou hebben, inmiddels zijn we ruim drie maanden verder en zag ik hem net aan de eethoek folders bekijken…..
Hij ligt niet meer de hele dag op bed, al is hij nog steeds moe, maar hij is er nog, waar ik (en zij) mee wil zeggen: de wonderen zijn echt de wereld nog niet uit!
Ze gebeuren nog steeds….
Geplaatst in de categorie: ziekte
Met het kleine beetje, dat hem gegeven is, weet hij nog des te meer van zijn leven te genieten.