WAT FLAUW

Vanmorgen moest ik van mijn vrouw een brief posten. Een briefkaart posten? Ja, dat bestaat nog, ook al is de in het centrum van het dorp staande postbus – misschien mede ter ontmoediging van het brieven schrijven - blijkbaar een poosje geleden verwijderd. Misschien wel terecht, want wie schrijft er heden ten dage nog handmatig een brief?

Maar gelukkig kunnen we nog bij de plaatselijke super terecht, waar een postkantoor is gevestigd. Ze hadden er zelfs nog postzegels – zal ook niet lang meer duren verwacht ik. Ze bood me een vel aan met het hoofd van Willem Alexander erop. ‘Heb je geen andere’, vroeg ik. ‘Dan zal ik even achter kijken', zei de jongedame.
‘Nou, nee hoor, laat dan maar,’ zei ik lafjes, ‘moet mijn vrouw Fientje er maar mee leren leven.’
Wel heel gemakkelijk gezegd als ze er niet bij is natuurlijk, maar eigenlijk sloeg het meer op mezelf. Wat flauw bedacht ik, toen ik weer buiten stond. Verschuil ik me achter haar, omdat ik zelf niks met het koningshuis heb.

Op de terugweg zag ik nog iets opmerkelijks. Bij een bushalte stond een slungelachtige jongeman van rond de vijftien jaar. Ik kreeg de indruk dat hij echt op de bus stond te wachten.
Bij deze halte had ik nog nooit iemand zien staan, vandaar dat er waarschijnlijk ook zoveel bushaltes verdwijnen en even zo vele busroutes worden opgeheven, want wie rijdt er tegenwoordig nog met de bus. En dan nu plotseling zo maar een jongeman, in de bloei van z’n leven, wachtend op de bus. Had blijkbaar nog niet een scooter of zo’n op accu’s draaiende racefiets met dikke banden, die vaak nog sneller gaan dan een scooter.
Uit de tegenovergestelde richting kwam ook een man aanlopen. Hij passeerde de jongen zo’n tiental meter eerder dan ik. Hij verzekerde hem: ‘Busje komt zo.’
‘Ja dat denk ik ook’, zei de jongen.
‘Eventjes geduld nog’, wist de man.

‘Goh, wel een beetje flauw niet?’, zei ik toen hij mij passeerde.
‘Ach, ik kon niet laten en trouwens waarom?’
‘Nou toen dat een hit was, was die jongen nog niet eens geboren, hij zal het liedje echt niet kennen. Dus de grap was totaal misplaatst.’
‘O ja 't is ook zo, maar dan hoef ik ook geen sorry te zeggen, hij weet immers niet wat ik bedoel’.
‘Dat is ook weer waar.’

Even verder terwijl ik alles even overdacht, voelde ik, dat ik zelf eigenlijk wel sorry moest gaan zeggen tegen Fientje. Zij heeft wel begrip voor wat ik heb gedaan, mocht ze het weten. Maar toch … .
Ik heb haar naam ijdel gebruikt.
Sorry Fientje, bij deze, het was zwak en erg laf en flauw.

flauw busje komt zo

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 4 stemmen 49