De sirene van Kasteel Oldenaller

Zij geldt als de laatste, overgebleven, adellijke schoonheid in het volgebouwde Nederland, die zo goed als onzichtbaar haar mysterieuze dagen in Kasteel Oldenaller in Putten, in Diermen, slijt, terwijl enkele geluksvogels soms de thrill van haar goddelijke naaktheid mogen ervaren. Markiezin Pellina Changuion lijkt zo uit een sprookje weggelopen, maar zij zorgt er wel voor dat zij in de ongenaakbare sprookjessferen blijft, daar haar porseleinen creatuur niet tegen het ruwe leven van tegenwoordig bestand is. Het onderlinge wantrouwen en de botte omgangsmanieren van de huidige mensheid stoten haar af en vervullen haar met afschuw. Zij had liever enkele eeuwen eerder geleefd, maar zij weet haar zwart-romantische inborst redelijk goed in stand te houden. Iedere avond speelt zij in haar lelieblanke jurk de mooiste, zelf gecomponeerde melodieën op haar zwarte Steinway & Sons vleugel, terwijl er in de massief zilveren kandelaars kaarsen branden. Pellina's betoverende, wonderschone zangstem weergalmt vaak rond haar elegante kasteel. De mannen van Putten vallen vaak als een blok voor de aantrekkingskracht van haar diepgevoelige, gepassioneerde liederen, maar zij weten, dat het niet verstandig is om de klanken te volgen, om dichterbij haar te komen, want er schijnen daar bij haar meerdere mannen op onbekende wijze te zijn verdwenen. Een werkelijk bewijs is daarvoor nooit gevonden, maar het gerucht doet nog steeds de ronde. De huishoudster van Pellina Maaike Fagel is al even mysterieus, maar zij komt natuurlijk wel geregeld in Putten om boodschappen te doen en niet alleen dat, want haar minnaar Reinier de Ficquelmont woont in het riante huis op de Harderwijkerstraat 50 in Putten-Noord, 'T Holthuus uit 1893. Zij is niet de enigste minnares van Reinier, maar dat kan haar niets schelen, want Reinier weet precies wat zij het lekkerste vindt en zolang dat blijft duren, klaagt zij niet. Ze is het liefste eindeloos dronken van liefde. En van de champagne, cocaïne, heroïne, XTC, LSD, speed en hasj, die bij Reinier volop aanwezig is. Het komt dan ook geregeld voor dat Maaike bij Reinier blijft overnachten. Dat vindt Pellina allemaal prima, zolang ze maar weer bij haar komt opduiken.

Op een vredige zomeravond zit Reinier in Café De Bosrand op de Garderenseweg 122 in Putten, terwijl hij met zijn dorpsgenoot Henrick van Ertborn in gesprek raakt. Doordat het erg broeierig is, volgen de biertjes elkaar razendsnel op. Op het T-shirt van Henrick staat die beroemde afbeelding van Marilyn Monroe boven een luchtrooster. Het T-shirt is inmiddels helemaal doorweekt en kleeft aan zijn borstharen. 'Wo-woont dat gekke wijf nog steeds in dat kasteel?', vraagt Henrick. 'Ik neem aan van wel, hoezo? Wil je een keer bij haar op bezoek?' 'Nou nee, gezien het gerucht over haar, maar ik ben wel reuzenieuwsgierig naar de versnaperingen onder haar kleren!' 'Dat maakt het tot een dubbele spanning hé!' 'Heb jij niet wat met die huishoudster?' 'Zeker weten, maar haar meesteres heb ik nog nooit gezien, laat staan ermee gerommeld!' 'Toch zonde, zo'n bloedmooie vrouw daar zo helemaal verstopt in dat muffe kasteel!' 'Zo muf is dat kasteel anders niet, als ik mijn scharrel Maaike moet geloven!' 'Je bedoelt dat jouw mokkeltje de boel daar spic en span houdt?' 'Ook, maar er hangen de meest zeldzame, onbetaalbare schilderijen van oude meesters als Fra Angelico, Sandro Botticelli, El Greco, Rubens, Delacroix en Peter Lely' 'Echt waar? Dan wil ik haar nu direct gaan bezoeken!' 'Hoezo? Vanwege die schilderijen?' 'Nee, uilskuiken, dat ook natuurlijk wel, maar vooral omdat die aanlokkelijke deerne mij bovenmate intrigeert!' 'Heb je soms naar haar vleugelspel en zangkunst geluisterd?' 'Al enkele avonden op een rij, nou goed, en nu kan ik er niet meer vandaan blijven, sterker nog, ik word door haar aangezogen als door de sterke stroming vlak voor een waterval!'. De kastelein Jerphaas Klerck hoort wat Henrick zegt en hij schudt bezorgt zijn dikke, bloeddoorlopen hoofd. 'Zie je Jerphaas zijn grote, wijze hoofd dan niet schudden?', vraagt Reinier. 'Nee, dat zie ik niet en een grotere dronkaard dan Jerphaas bestaat er niet!', antwoordt Henrick vastbesloten. 'Dat moet jij zeggen!', zegt Jerphaas.

Zodra Reinier en Henrick de brug met brandende lampen passeren begint het voor hen toch een beetje eng te worden. In de verte zien zij wat verlichting uit het kasteel komen en zij durven alleen nog spaarzaam tegen elkaar te fluisteren. 'Heeft ze ook een kunstwerk van Jeff Koons?', vraagt Henrick. 'Nee jóh, dat is veel te ordinair en vulgair voor haar!', antwoordt Reinier. Vanuit het open raam in de muziekzaal van het kasteel komen de schitterende vleugelklanken hen tegemoet. 'O, mijn God, wat kan die griet spelen!', zegt Henrick. 'Ze behoort tot de allerbesten!', zegt Reinier. Zo af en toe knakt er een takje onder hun schoenen of struikelen zij bijna over een boomstronk. Naarmate zij dichter bij het kasteel komen, stijgt de spanning, maar ook de fascinatie. Zodra de lieftallige, fijngevoelige, tedere Pellina een schoon lied begint te zingen, raken de heren volledig geobsedeerd. Plotseling zijn zij totaal verliefd op haar. Zij wankelen op hun trillende benen en hoe hun kwijlende kaken ook bewegen, er komt geen enkel woord meer uit, slechts verzuchtende oerklanken. Bij het geopende raam zien zij twee vage gestalten staan. Even kijken zij elkaar verschrikt aan. Zij herkennen de schimmen; het zijn de antiquair Rudolph van Bommel uit Harderwijk en de professor parapsychologie Lulof Hogguer uit Epe, die een tijd geleden op onverklaarbare wijze zijn verdwenen. Volgens ooggetuigen zijn beiden als laatste bij IJssalon De Parel op de kerkstraat 8 in Putten gezien. Reinier en Henrick gaan gebroederlijk naast Rudolph en Lulof staan, terwijl zij vol bewondering naar de beeldschone Pellina kijken, die haar slanke, lange vingers met de meest gracieuze bewegingen over de toetsen van de vleugel beweegt. Door het flikkerende kaarslicht zijn de contouren van Pellina's zalige, weelderige en BH-loze borsten duidelijk zichtbaar. Reinier en Henrick knijpen elkaar in de hand om te checken dat ze nog steeds van vlees en bloed zijn. Terwijl Pellina even pauzeert, draait zij haar verleidelijke gezicht naar de twee nieuwe aanbidders en weet zij hen met haar wijsvinger aan te sporen om binnen te komen.

Eenmaal binnen is het Henrick die als eerste rijkhalzend haar uitdagende lichaam beroert. Reinier trekt ondertussen al zijn kleren uit, terwijl hij het erotische schouwspel gadeslaat. De sierlijk gebouwde Pellina hoeft slecht een lusje aan de bovenkant van haar jurk los te maken, waardoor haar jurk in één keer naar beneden valt en zij spiernaakt voor de vleugel staat. Henrick betast haar trotse borsten met de uitbundig lachende, dolle tepels. Pellina valt in katzwijm bij het zien van de twee ridderlijke lansen, die elkaar niet zullen bestrijden, maar blijkbaar aan dezelfde kant staan. Vol overgave vlijt de naar vurige passie hunkerende Pellina haar zachte lichaam op de eiken planken neer. Zij spreidt haar benen zo wijd mogelijk en met haar vingertoppen trekt zij haar buitenste, kletsnatte schaamlippen liefdevol uit elkaar. De gitzwarte schaamharen zijn een roesverwekkende omlijsting. Bij het ruiken van haar dierlijke geuren raken haar twee nieuwe minnaars in absolute trance en zijn zij klaar om aan te vallen, om de liefde intens te beleven. Op de gang loopt een wat verdoolde Maaike met een koptelefoon op haar edele hoofd. Zij luistert o.a. naar 'Lithium' van Evanescence, 'Decode' van Paramore en 'Damage' van Fit For Rivals. Zij vermoedt helemaal niets van wat er zich in de muziekzaal afspeelt, totdat zij de deur naar de muziekzaal opent. Terwijl Henrick tussen de benen van Pellina op en neer beweegt, staat Reinier al klaar om hem op te volgen. 'Dat gaat mooi niet gebeuren, vuile vrouwengek, van Pellina blijf jij af, achterlijke gladiool, die zul jij nooit bezitten!', krijst Maaike. Zij grijpt een zwaard van de muur en zij steekt Reinier dwars door zijn hart. Terwijl Reinier in elkaar zakt, trekt zij het zwaard uit zijn lijf en steekt zij ook de hoogst verbaasde Henrick door zijn hart. 'Hoe vaak moet ik u nou nog zeggen, dat die oppervlakkige schooiers u niet waard zijn?!', roept Maaike tegen de tevreden glimlachende Pellina, die kalm haar jurk weer aantrekt en een vrolijk deuntje begint te pingelen. 'Goed dan, ik zal proberen in het vervolg beter naar jou luisteren!', zegt Pellina. Reinier en Henrick voegen zich bij Pellina's aanbidders in het schimmenrijk en de kastelein Jerphaas Klerck beweert nog maandenlang dat Reinier en Henrick hoogstwaarschijnlijk bij Kasteel Oldenaller zijn verdwenen, maar niemand gelooft die notoire dronkenlap.

Kasteel Oldenaller Pellina Changuion

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 6