LICHT IN HET BLAUWE BOS

Zoals de naam misschien doet vermoeden heeft dit bos iets mysterieus. Althans die gevoelens roept het bij mij op. Waar dat blauw in de naam vandaan komt, is niet helemaal duidelijk. Het zal vast niet door die paar heldere vennetjes komen die er zijn.
Volgens ingewijden zou de naam kunnen zijn ontstaan doordat er soms een blauwe gloed over het bos hangt vanwege de blauwsparren. Het soort van blauw dat in sommige films wel wordt gebruikt om iets mysterieus of iets dreigend te suggereren.

Het was nog vroeg, zo rond het krieken van de dag nog, voordat de eerste bezoekers hun honden er zouden uitlaten. Dus ik was zo’n beetje alleen en de nachtelijke stilte trok voorzichtig haar sluier op om de dageraad de ruimte te geven zich te ontvouwen. Een warm en tevreden gevoel omsloot me en ik was gelukkig. In zo’n mysterieus bos kun je van alles tegenkomen. En ik was dan ook niet echt verbaasd om van een afstandje iets te zien wat ik nog nooit had gezien en bleef er gebiologeerd naar staan kijken en luisteren. Daar kwam een beer aanlopen, alsof hij een enorme last op z’n rug te dragen had. Hij sjokte en sjokte maar een beetje verlaten rond. Net alsof hij het bos om zich heen voor het eerst zag.

Plots werd hij aangesproken door een eekhoorn die hem op z’n moeizame manier van bewegen wees. ‘Wat is er aan de hand, beste Beer. Met het verkeerde been uit bed gestapt?’
‘Nou nee,’ zei de Beer, ‘maar ik moet nog helemaal een beetje bijkomen van het slapen.’ ‘Bijkomen?’ Ja Eek, ik heb te diep geslapen en je weet wel dan heb je tijd nodig om bij te komen.’
‘Nou nee, ik herken dat niet. Maar wat ik hieruit wel concludeer is, dat jij niet echt een ochtendbeer bent. Of vergis ik me?’
‘Nou, dat valt wel mee, dom Eekje. Je bent blijkbaar vergeten dat wij beren een winterslaap houden en die is heel erg diep.’
‘O, inderdaad Beertje, dat was ik even totaal vergeten. Ik dacht laatst nog, ik zie Beer ook niet meer langs lopen.’
‘’Weet je,’ zei de Beer, als je na zo’n slaap wakker wordt, ben je meestal een beetje zwaarmoedig en soms chagrijnig. Alle beren hebben daar last van.’
‘Dat is vreemd, je zou denken dat je na zo’n lange slaap, wel goed uitgerust moet zijn.’
‘Nou vergeet het maar.’
‘Hoe dat zo dan?’
‘Nou beste Eek, dat komt doordat je slap bent geworden door het lange slapen en als je dan ‘s morgens voor het eerst weer eens op de weegschaal gaat staan en je ziet dat je maar 250 kilo weegt, terwijl jij je voor de slaap lekker hebt volgepropt en toen bijna 350 kilo woog, dan schrik je wel even en word je daar niet bepaald vrolijk van.‘
‘Ik begrijp het nu helemaal.’ zei de Eek. ‘En nu moet je natuurlijk zo snel mogelijk veel eten.‘
‘Inderdaad, en het punt is dat ik door die lange slaap nu een beetje gedesoriënteerd ben. Ik weet dat het mijn bos is, maar weet de weg even niet meer.’
‘Nou ik wel,’ zei de Eek, ik zal je de weg wijzen.’
‘Je moet daar bij het eerste kruispunt rechtsaf slaan en dan de tweede afslag links en dan kom je bij het vennetje uit waar je vaak zit te vissen. Er zit dan wel geen zalm in, waar jij zo gek op bent, maar een snoek of een dikke brasem lust je ook wel toch?‘ ‘Ja dat lust ik wel, trouwens in het bos is geen enkele zalm te bekennen, dus daar droom ik alleen maar van.’
‘Ach denk maar zo dat je dromen moet blijven koesteren en er van genieten. Wees blij dat je hier in dit bos zit en geen ijsbeer bent. Die hebben het heel wat moeilijker dan jij.’
‘Ja, als je het zo bekijkt, dan mag ik eigenlijk helemaal niet klagen.’ Later die dag kwamen ze elkaar weer tegen.
‘En heb je nog wat kunnen vangen? vroeg de Eek. ‘Ja, dat is wonderwel ondanks mijn lusteloosheid goed gelukt. Bedankt dat je me de weg hebt gewezen.’
‘Zie je wel, en morgen wordt het weer wat beter.’ ‘Hoe bedoel je?’
‘Nou let maar eens op, ik hoor steeds meer vogeltjes zingen en heb al een veel te vroege zwaluw gespot en her en der beginnen de bloemetje hun kopjes al boven het maaiveld uit te steken. En dan de vlindertjes: koolwitjes, citroenvlindertjes, en dagpauwoogjes, daar word je toch wel weer blij en gelukkig van.’
‘Verdraaid,’ zei de Beer, ik heb het gezien, maar het drong helemaal niet tot me door.’
‘En weet je,’ zei de Eek, voor morgen heeft de koekoek rondgebazuind dat het voorjaar z’n eerste stapjes in het bos gaat maken.’
‘Dat is mooi,’ zei Beer, ‘weet je ik voel de zwaarmoedigheid al langzaam wegtrekken en het begint al lichter te worden in mijn hoofd. In de goeie zin van het woord.’ Binnen een week was de beer weer de oude beer en was hij weer blij met wat en waar die was.

Ach zulke voorvallen en gesprekken kun je alleen meemaken in het mysterieuze Blauwe Bos. De zon kwam langzaam op, de sluier was verwijderd en het mysterie loste voor even op.

bos beer eekhoorn

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 174