Schoten bij het Kasteel van Roborst

In het Kasteel van Roborst op de Borstekouterstraat 56-60 in Roborst woont de bloedmooie romanschrijfster Charlotte van Vaernewyck, die bezig is met het schrijven van haar twintigste roman. Zij is geïnspireerd door een griezelig volksverhaal over het verliefde koppel Gilles de Corteville en Hedwig de Hollebeke, die op een kwade dag de pastoor van de Sint-Dionysiuskerk op de Borstekouterstraat 59 in Roborst, de ongelukkige Lambert Kerckx, hebben vermoord, alleen omdat hij hen niet in de echt wilde verbinden. Lambert had zeer persoonlijke bezwaren, want hij had in het geheim een seksuele relatie met Hedwig. Nadat hij weigerde, vertelde Hedwig aan Gilles, dat Lambert haar seksueel misbruikt had. Ze hebben Lambert met de miskelk buiten westen geslagen en daarna naakt aan het klokgeluitouw opgehangen. De huidige pastoor François Haelvoet heeft het klokgeluitouw laten verwijderen en er zit nu een elektronisch systeem. Charlotte gaat zoveel mogelijk naar de kerk om de locatie nauwkeurig te onderzoeken. De laatste tijd neemt ze haar vriendin, gravin Leonia de Felene, mee. Leonia woont in Kasteel Ten Bieze op de Kasteeldreef 8 in Beerlegem, waar de Munkbosbeek stroomt.

Vandaag gaan Charlotte en Leonia naar de zondagochtendmis. Tussen de zes Korinthische, witmarmeren zuilen uit de abdij van Ename bedrijven zij eerst nog eens de liefde. Het gaat er zeer wild aan toe. Hun naakte lichamen kronkelen alsmaar om elkander heen en dat gaat zo snel, dat niet meer is te zien welk lichaamsdeel van wie is. Hun glibberige hagedissentongen kruipen in alle hoeken en gaten. Zo met die imposante pilaren is het een hoogwaardig, surrealistisch gezicht. Ze gooien beiden hun benen rondom dezelfde zuil en even later drukken ze hun zwaar behaarde vagina's zo stevig mogelijk tegen elkander aan en beginnen de sappige vulva's door de hitte te sissen. Wanneer zij tegelijkertijd tot een hemels orgasme komen, schudden de zuilen lichtjes heen en weer. Na het uithijgen duiken zij in een chique badkuip om daarna met frisse lichamen hun zondagse kleren aan te doen. Hun speciaal in Florence aangeschafte jurken glinsteren het daglicht tegemoet. Op het bordes aan de voorkant kussen zij elkaar enorm liefdevol op de zachte, aanlokkelijke monden. Langs de trap naar beneden strelen zij de twee sfinxen en bijna zwevend schrijden zij naar de indrukwekkende poort met de twee liggende leeuwen. Daar tegenover bevindt zich de Sint-Dionysiuskerk, die zij zeer waardig, edel en ingetogen betreden.

Pastoor Haelvoet knikt even naar hen, zodra hij hen ziet zitten. Hij kent het belang van rijke dames voor de kerkelijke schatkist. De zeer conservatieve parochiaan Ludovicus Van De Woestijne heeft al jarenlang een oogje op de vrome, ongenaakbare bibliothecaresse Evangeline de Maeseneire. Ludovicus heeft meerdere keren toenadering gezocht, maar Evangeline blijft hem afwijzen. Ondanks die afwijzingen blijft Ludovicus de moed niet opgeven en hoopt hij haar op een dag te kunnen versieren. 'Geloof, hoop en liefde!', zegt hij herhaaldelijk tegen zichzelf, maar ondertussen is hij onderliggend zo zwaar gefrustreerd geraakt, dat hij een wandelende tijdbom is geworden, niet voor Evangeline, maar gek genoeg voor de lieftallige lesbiennes Charlotte en Leonia, die één en al liefde en harmonie uitstralen, iets wat hem strontjaloers maakt. 'Ik zie jullie wel, vervloekte wijven, ik zie wel hoe jullie zondigen en hoe jullie God beledigen!', denkt hij, 'wacht maar wat ik in naam van God straks met jullie ga doen!'. Na de zegen van pastoor Haelvoet klinken er nog mooie orgelklanken uit het Pierre van Peteghem orgel. Even later wandelen Charlotte en Leonia nietsvermoedend naar het kasteel terug. De boosaardige Ludovicus volgt hen op de voet. In zijn binnenzak heeft hij een geladen pistool.

Zodra Ludovicus ziet, dat Charlotte en Leonia elkaar hartstochtelijk kussen en elkaar overal beginnen te strelen, grijpt hij zijn pistool en richt hij die op hen, maar net voordat hij wil gaan schieten, klinkt er een schot vanuit de bosjes. Charlotte wordt in haar rechterschouder geraakt en zij valt in Leonia's armen. Er klinkt een tweede schot en Leonia wordt in haar voorhoofd geraakt. Zij zakt in elkaar en Charlotte ligt bovenop haar, kermend van de pijn, vooral de pijn van het zien van haar vermoorde geliefde. Ludovicus schrikt zich rot wanneer hij ziet wie hen beschoten heeft. Tot zijn grote verbazing is het Evangeline, die blijkbaar een hele duistere kant bezit. Hij ziet hoe zij dreigend en onheilspellend op het lesbische liefdespaar afloopt. Hij ziet hoe zij haar pistool op het voorhoofd van Charlotte richt. 'Maar dat laat ik niet gebeuren!', denkt hij ineens, 'dat is des duivels!'. 'Hé, Evangeline!', roept hij. Evangeline draait vliegensvlug haar hoofd naar hem om en hij schiet meteen een kogel door haar voorhoofd. Vervolgens schiet hij meteen Charlotte te hulp. Pastoor Haelvoet, die als eerste van de dorpelingen bij de plek des onheils aankomt, steekt zijn armen wanhopig en verbijsterd in de lucht. Hij begrijpt er allemaal geen sikkepit van.

Kasteel van Roborst Charlotte van Vaernewyck

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 5