DECEMBER 4000
De planeet was ontegenzeglijk veranderd in vier milennia. Een witte bol van ijs was
hij geworden.
Toen de zon een stand had bereikt die een nieuwe ijstijd in gang zette, was dat rampzalig en leek dat te gaan winnen van de technologie.
De mensheid had de omslag naar het digitale tijdperk doorstaan en die aanvaard totdat dit op zjjn pad kwam. De aarde werd onbewoonbaar. Had ooit de uitvinding van de boekdrukkunst wereldwijde gevolgen gehad, die van technologie had dat evenzeer.
De mens had tijdig en op veilige afstand van de aarde grote platformen weten te realiseren. Daarop woonde en leefde hij in architectonische hoogstandjes.
In woontorens met groene klimop of in tiny houses met nog nakomelingen van inheemse aardse planten eromheen.
Er waren mega algenfarms voor de broodnodige zuurstof en er was eveneens verticale landbouw.
Van gezuiverde urine en condens kwam o.a het drinkwater. Zeeën waren er niet meer, maar een soort baaien met golfslag had men nog wel weten te creëren. Tal van uitvindingen hadden deze manier van leven mogelijk gemaakt. Op veel pleinen stond lang geleden een standbeeld van ene Robert Noyce; de uitvinder van de chip ooit.
De mens leefde in vrede, dankbaar dat
hij de rampen op de voormalige blauwe bol had overleefd. Die op tijd ontvluchtte. Jaarlijks vierde hij het Dankbaarheidsfeest van de maand december in een van de daarvoor gebouwde bezinningssruimtes, of thuis.
Het was gebaseerd op het archaïsche Kerstfeest van de planeet Aarde, hetgeen een fenomeen moet zijn geweest.
Buiten het wonen en de in het leven geroepen condities daarvoor, kon de mens zich teleporteren in zijn nieuwe leefsfeer.
Of zich verplaatsen in een vervoersmiddel, enigszins te vergelijken met de zwevende 'auto' uit de 29e eeuw.
Elk koppel had een Uterus-ex-uteriene in zijn woning; een kunstmatige baarmoeder waarin de vrucht van hun versmelting kon groeien tot deze rijp genoeg was om het levenslicht te aanschouwen. Het was geweldig om te zien voor de toekomstige ouders hoe hun baby zich ontwikkelde in de daarvoor bestemde ruimte.
Alle mensen spraken inmiddels vloeiend dezelfde taal, door wetenschappers bedacht in 2080. Het Kosmisch. Ook was agressie grotendeels uitgebannen, al kwam die nog een heel enkele keer via verre voorvaderlijke genen in iemand boven. Dan was er voldoende hulp en opvang.
Cybercriminaliteit werd zo streng bestraft en de beveiliging was zo waterdicht, dat hij nog zelden voorkwam.
Levenslange opsluiting in wat wij gestichten zouden noemen, was voor de daders het gevolg. Het was net een Zoo die bezichtigd kon worden.
De mens zag er ook heel anders uit. Gebruind, grote ogen, geen beharing en lang en dun en kleurrijk gekleed. Hij was empathisch, creatief en een kritische denker.. AI ethiek was belangrijk en er waren taken in overvloed op tal van gebieden. Zorg, bouw, techniek, landbouw onderwijs en ruimtevaart. Elk platform had een capabele regeringsploeg met een kanselier of vorst aan het hoofd. Benoemd voor het leven. Viel er iemand weg, dan werd er een referendum gehouden waarbij uit drie nieuwe kandidaten kon worden gekozen.
De kinderen waren nog steeds dol op huisdieren: dubbeldieren en hybriden. Aaibaar en zacht. Deze werden ouder dan ooit. Dat gold ook voor mensen.
Elk orgaan kon worden vervangen. De dood echter bestond nog steeds. Eeuwig leven konden mensen niet, al werd men trager oud en kon men het afscheid rekken, op een gegeven moment was de tijd aangebroken om te gaan.
Maar waarheen? Het raadsel van dood en bezieling was nog steeds niet opgelost.
Dat ging ook op voor de levensvonk in een foetus. Door alle eeuwen heen hadden filosofen, theologen, grote wereldleraren en wetenschappers zich over die vraag gebogen. Wat zeiden oude gedigitaliseerde geschriften ook weer over de Zonnewende, de speciale geboorte in een gammel hutje van een ooit wereldberoemde leermeester, die in wezen de zoon van God was? Over het Kerstfeest dat ooit wereldwijd werd gevierd op de planeet Aarde? Over de kwestie bestond er echt een God of een Opperwezen om de ziel die het lichaam verliet op te vangen en in wat voor oord zou dat dan moeten zijn? En hoe zat het met heel oude geschriften grotendeels in het Kosmisch vertaald, waarin al sprake was van een eind der tijden? Wanneer zouden de mensen die zich Godjes waanden beseffen dat niet te zijn?
Het Grote Dankbaarsheidsfeest naderde. De mensen kwamen samen als het donker was geworden. Alles was feestelijk verlicht. Er klonk liefelijke, vreugevolle, ontroerende muziek en zang. Het eerste couplet van het Feest ging als volgt:
WIJ KOMEN HIER SAMEN
Wij komen hier samen
Ere zij het leven
Kom nu oh kom nu
En zing met klem
Hoe dankbaar zijn wij
Dat wij zijn geboren
Oh sterren myriade
Oh sterren myriade
Oh sterrenmyriade
Oh twinke e lend Licht
Het lastste akkoord was rernauwwernood weggestorven of er daalde er een immens lichtend wezen, machtig en majestueus, vanuit de kosmos neer. Het verlichtte alle platforms en verblindde groot en klein, jong en oud en ook de dieren. Alles en iedereen transformeerde razendsnel na vijftienhonderd jaar volop vrede.
Toen het licht wat minder fel werd, zag iedereen dat er iets was veranderd. Men was niet langer van vlees en bloed. Er was een nieuw lichaam verkregen; een andere vorm aangenomen. Haast transparant en er waren geen zwaartekracht en gewicht.
De zielen ervoeren een gevoel van bevrijding, een helder bewustzijn en een allesomvattende en doordringende Liefde.
Ze stelden zich op in een lange rij. Langzaam zette deze zich in beweging richting een grote, witte, sereniteit uitstralende sneeuwwitte troon bezet met juwelen.
Een goddelijke gedaante had erop plaatsgenomen. Je durfde Die niet in de Ogen te kijken wanneer je Hem naderde.
Zo heilig en almachtig.
Rondom de troon zweefden lichtgevende entiteiten. Gevleugeld en in het bezit van
gouden kelen. Ze zongen in een vreemde taal iets dat klonk als IN EXCELSIS DEO.
Iedereen vermoedde eigenlijk wel wat het betekende. Eer aan De Hoogste kondigden de engelen, want dat waren de zangers, voor het zingen aan, in de taal van het Universum, die een spiriruele, innerlijke taal bleek te zijn. Communicatie, ver uitstijgend boven woorden. Vibrerend. Trillend.
... ‘Er is een taal die buiten de zintuigen om gaat, een taal die we beter kunnen verstaan wanneer ons hart in een bepaalde mate openstaat’.
Hazrat Inayat Khan 1882 - 1924 (Soefi)
Het universeel soefisme is geen nieuwe religie, maar één die alle religies in zich opneemt. Volgens Hazrat Inayat Khan hebben alle godsdiensten een goddelijke bron en zijn ze gericht aan dezelfde God. ...
hotmail.comGeplaatst in de categorie: kerstmis
toekomst
15
Geef je reactie op deze inzending: