De Rijdende Rechter
Op het moment dat de familie Steegmans weer zat te stikken in haar verdriet en Sylvio R. opgelucht in zijn veilige onderkomen zat,
op het moment dat Bush' denktank de puntjes op de voorbereidingen van de Irak-aanval zette en Amina Lawal Kurami badend in het zweet wakker werd omdat ze droomde dat ze tot haar nek toe was ingegraven in heet zand en door haar dorpsgenoten met stenen werd doodgegooid,
op het moment dat San Giuliano de 26 kinderen en hun lerares herdacht die waren bedolven onder het puin van hun ondeugdelijk geconstrueerde school en hun bijna 3000 dakloos geworden landgenoten zich opmaakten voor de nacht,
op dát moment begon op Nederland 1 de Rijdende Rechter.
Voor wie het niet kent: de Rijdende Rechter is een programma van de NCRV en de Consumentenbond. Als u zich ergert aan uw buren, kunt u schrijven naar mr. Frank Visser die uw zaak tot op de bodem uitzoekt en het conflict juridisch voor u oplost.
Eiser van gisteravond: mevrouw Mijling. In het leven van mevrouw Mijling valt weinig te lachen en dat is ook goed aan haar te zien. Mevrouw Mijling heeft 't aan haar longen en kan daarom niet tegen stof, sigaretten, huisdieren en, daar ging het gisteravond om, open haarden.
In het huis van mevrouw Mijling moeten de ramen vrijwel altijd open staan voor de doorstroming van frisse lucht. Omdat één op de vijf huishoudens tegenwoordig een open haard bezit, vergaat ze regelmatig van de stank die omwonenden haar bezorgen als in hun huis de open haard gezellig knettert.
Bij oostenwind is 't het ergst. Als de oostenwind waait en ze het vermoeden heeft dat iemand in haar wijk de open haard aan heeft, gaat ze op zoek naar de stoker, belt aan en eist dat ze het vuur onmiddellijk doven. Doen de bewoners niet open, dan ligt er de volgende dag een pittige brief op hun deurmat.
Bij de rijdende rechter klaagde mevrouw Mijling een stelletje van een paar huizen verderop aan. Een besnorde, stevige goeierd en zijn tengere Tjechische vrouw die zo zenuwachtig was van alle aandacht dat ze haast niet uit haar woorden kwam.
Onder het kritische oog van de voorlichter van de Utrechtse brandweer, de hoofdinspecteur bouwkundige unit oost en binnenstad bouwbeheer, de rijdende rechter en mevrouw Mijling moest de beer zijn open haard aansteken waarop het gezelschap koers zette richting mevrouw Mijlings woning.
'Zie je wel!' zei die. 'Je ruikt het meteen.'
Maar de rijdende rechter rook helemaal niks. De rijdende rechter kon ook verder geen 'onrechtmatigheid' ontdekken en bepaalde daarom dat de open haard mocht blijven branden.
'Nou', reageerde mevrouw Mijling verontwaardigd. 'Straks wordt het winter en dan stoken ze natuurlijk van 's ochtends tien tot 's avonds elf. Ik geef het u te doen.'
'En verhuizen? Naar de provincie bijvoorbeeld?' probeerde presentatrice Mieke Verweij nog fijntjes.
'Nee', zuchtte mevrouw Mijling. 'Het is een rage, die open haarden. Het is overal even erg. Dit is voor mij geen leven.'
Een advies aan mevrouw Mijling, en aan iedereen die in deze tijd niets anders te doen heeft dan brieven schrijven naar de Rijdende Rechter.
Neem een weekje vrij. Pak het vliegtuig naar, laten we zeggen, Sierra Leone waar meer dan de helft van de burgers rondloopt zonder handen, armen, benen of ogen. Afgehakt, uitgestoken door rebellen.
Maak een rondreis door het Midden-Oosten en knoop op straat een praatje aan met een verknipt, getraumatiseerd kindsoldaatje.
Maak een wandelingetje over de begraafplaats in Volendam.
Of stuur de familie Steegmans een kaartje.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: actualiteit
rijdend
1.946
Geef je reactie op deze inzending:
Arme mevrouw Mijling.
en snap jou ook wel, heb die uitzending niet gezien
dus ik kijk en lees wat jij erneer hebt gezet,
iedereen maakt daar zijn eigen mening van,
hoe ze daar over denken,
maar ik blijf erbij dat je dit soort problemen niet bij elkaar kunt zetten,
en tuurlijk is het wel eens goed dat mensen soms beter om zich heen kijken,
en zien dat er veel ergere dingen gebeuren dan de problemen die zijzelf ondervinden,
maar jij zegt het eigenlijk goed door te vertellen wat zij mogelijk moet doen,
en dat is de spijker op de kop slaan,
veel succes.
De oplossing voor mevrouw Mijling is: haar huis isoleren. Met haar ziekte (die in het item naar voren kwam als een serie vage klachten die ze met behulp van een niet gespecificeerde alternatieve genezer deels heeft weten te verminderen) zou ze daar misschien zelfs wel een subsidie voor kunnen lospeuteren. Die oplossing werd in het item ook aangestipt, maar dat weigert mevrouw Mijling uit principe. Ze vindt dat een vorm van aanpassing en is van mening dat niet zij, maar haar buurtgenoten zich aan haar moeten aanpassen. Als ze werkelijk zo lijdt onder de open haarden in de wijk, zou ze alle kansen op verbetering van haar woonsituatie aangrijpen.
Punt twee: Nederland biedt alternatieve woonvormen voor mensen die om gezondheidsredenen niet meer in een 'gewone' buurt passen. De arts van mevrouw Mijling kan haar daar alles over kunnen vertellen.
maar naar mijn idee gaat het hier niet om, iedereen in het leven zit wel met problemen die ze opgelost willen zien, zoals jij aanpakt van die mw. die een ziekte heeft met haar longen, en dus problemen ondervindt met haar buren met de open haard, dit heeft niks te maken met het feit wat er allemaal om ons heen gebeurt in de wereld,
tuurlijk is dat wat jij aanpakt veel en veel erger, maar zij blijft wel met een probleem zitten waar zij niks aan kan doen,
en voor haar gevoel is dat een heel groot probleem denk ik, omdat het haar gezondheid aangaat;
waarom luisteren mensen niet eens heel goed naar elkaar en accepteren zij de dingen niet, zoals die buren
ik wil niet zeggen dat ze dan in één keer die open haard uit moeten doen maar doe het dan met mate of op een bepaalde tijd,
als iedereen met elkaar rekening houdt, dan help je daar alleen niet haar mee, maar de hele wereld en daar gaat het toch om of niet?
LUISTEREN en elkaar accepteren zoals je bent met je negatieve dingen maar vooral je positieve dingen,
dusss voor diegene die dit geschreven heeft:
ik begrijp je wel maar je moet wel de gebeurtenissen van elkaar kunnen onderscheiden vind ik.
In een wereld waar zo veel ellende is, moet men niet gaan zeuren over een beetje rook van een open haard. Er is in dat programma ook eens een vrouw geweest met gezanik over de piano van de buren. Rechter Visser bepaalde toen dat de buurvrouw alleen enkele keren per week op een bepaald tijdstip een half uur piano mocht spelen. Toen was het die dame nog niet naar de zin. Het publiek in de zaal zat er met vertrokken gezichten en kromme tenen bij.
Waar ik mij ook altijd zo aan erger is het gemopper van mensen over armoede, terwijl we in een van de welvarendste en rijkste landen ter wereld wonen.