zomaar ergens verstrooid naar binnen kijken

Want wat zullen de laatste dagen van de zomer ons nog brengen?
Een kleine jongen zit voor het venster van de buren, zijn neusje plat tegen het glas gedrukt. Zijn gezicht schittert in het licht van de ondergaande zon, totdat je hem passeert en even nieuwsgierig blijft staan zodat je schaduw over zijn gezicht valt en je hem zo even het zicht van buiten ontneemt.
Maar dan loop je verder, je lengende schaduw alweer tegen de voorgevel van het volgende huis geplakt, en ligt de wijde wereld voor het jongetje weer open.

Schrijver: yorgos dalman, 21 februari 2004

yorgos.dalmanwanadoo.nl

melancholie waanzin waanzin eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 4 stemmen 995