De kampeertocht.
Jonas werd die ochtend vroeg wakker. Het was zover, hij ging voor het eerst in zijn leven alleen op vakantie. Kamperen in Belgie, wat voor een vakantie-met-ouders te minnetjes was, volgens die ouders, was een heel avontuur als je dat deed met een groep leeftijdsgenoten. Of dan toch iets wat daar voor moest doorgaan, terwijl de jongste dertien en de oudste 21 was. Hij keek zijn bagage na. Dat moest voldoende zijn. Schudde toen zijn moeder wakker, die dat ook nog eens wilde doen, en ging de laatste dingen regelen.
Om 11 uur vertrok hij richting station, waar zijn broer hem naar de trein bracht en uitzwaaide. Toen die uit het zicht verdwenen was hees Jonas al zijn bagage (tas, tent, slaapzak en slaapmatje) in het bagagerek en ging zich drie uur lang vervelen en ergeren aan twee vrouwen die hun hele doopceel met elkaar doornamen, tot in Weert aan toe. Hij deed zijn best de roerigheid in zijn buik in bedwang te houden. Tenslotte hield de trein stil, eindpunt van de reis, Maastricht. Moeizaam sjouwde hij zijn hele hebben en houden de trein uit, en ging op zoek naar de bushaltes.
Rare bussen, Belgische bussen. Twee soorten ingangen, en een kaartjesautomaat. Hij ging zo snel mogelijk zitten. Zou hij nu eens Femke gaan bellen? Hij besloot van niet. Hij was nog niet Nederland uit, dat zou dus onnodig snel zijn.
Een kwartier later was hij bij zijn halte gekomen en probeerde te bellen. Het was onmogelijk. Een sms-poging kwam op een hoop onzin te staan, waar geen zinnig mens uit kon halen "Ik sta bij de bushalte, Jonas" En nu? Hij besloot van binnen te bellen, en dat mocht gelukkig.
"Met Femke"
"Met Jonas"
"Jónas! Vanwaar bel je in vredesnaam?"
"Sja, mijn mobieltje deed het niet dus ik bel hierbinnen."
"Ik kom eraan, geef me een kwartiertje, halfuurtje."
Hij vond alles best, ze kwam tenminste. Al had ze geklonken als zijn moeder, wanneer hij laat thuis was: "Jonas, waar bleef je?"
Die groep mensen. Rosa, Femke, Maarten, Jasper, Ellen, Elise, en later ook nog Wouter, Tom, Michelle en Hanna. Veel mensen.
Vandaar af werden de herinneringen vage splinters, halve beelden. Rosa en hij samen in de tent, wat een boel gedoe gaf met aan- en uitkleden, het frisbee spelen met het bord van Maarten, poolen tegen Maarten, tafelvoetbal met Rosa tegen Femke en Elise. Die eerste nacht die hij wakker doorbracht, pratend met Rosa, tot ze beiden om 7 uur van vermoeidheid in een soort coma raakten, waarbij Rosa nog maar vaag doorhad dat Jonas doorpraatte, en Jonas nog maar vaag doorhad dat hij sprak. De ijskoude lucht toen hij die ochtend zijn hoofd uit de tent stak, en het eerste dat hij zag was de knalroze fiets van Femke. Neiging om te basketballen naar het mandje van die fiets. Rosa die hopte naar de grootste tent, waar Rutger, Maarten, Femke en Elise sliepen, Femke's stem "Don't even think about it."
Koud gras aan zijn voeten, Maartens voeten voor hun tent, Femke in pyjama. Femke ja. Na de tweede dag voelde hij zich hevig verliefd worden.
"Jonas! Zou je even op willen letten?!" De geirriteerde stem van zijn leraar aardrijkskunde scheurde hem uit zijn herinneringen. "Kun je me soms iets vertellen van de Belgische heuvellandschappen?"
Jonas piepte wat ongemakkelijk. En Timo, zijn beste vriend, keek hem grijnzend aan. "O, meneer, daar weet hij echt alles van!"
Jonas grinnikte wat. Ja, dat zou hij willen...
Geplaatst in de categorie: vakantie
vakantie
2.468
Geef je reactie op deze inzending: