Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Op drift.

Betreft behandeling dispuut.
Na alles te hebben overlopen - de verdeelde meningen, het geruzie - kom ik tot de volgende conclusie. Een sanctie is op zijn plaats. Doch, niet in de mate die eerder vooropgesteld was.
Getekend, ‘De meester’.

Deze nota deed mij huiveren. Het leek de doodsteek aan het onderlinge vertrouwen van de groep. Hoe kon het nu nog verder.

Elk bedrijf dat geen geloof meer heeft in zijn mensen, is gedoemd om vroeg of laat ten onder te gaan.
Je hebt de top. Die omringt zich met een groep waar hij blindelings kan en mag op vertrouwen. Die groep neemt de dagelijkse beslommeringen op zich. Overleg na overleg wordt er gepleegd alvorens zij met een standpunt naar buiten komen. Wanneer dit dan in besluitvorm wordt doorgegeven aan de ‘meester’, is het aan hem om de juiste keuzes te maken en vooral, consequent te blijven. Zo zou het moeten werken! Zo zit het in elkaar, maar helaas.

Die zogenaamde ‘werkgroepen’ nemen die dagelijkse beslommeringen ter harte. Elke vernieuwing, aanpassing of besluit krijgen zij eerst op hun bord. Waarna zij die, door grondig overleg, verweven tot bruikbare elementen. Die ‘beslissingen’ worden dan voorgelegd, en daar stopt hun werk. Het eindoordeel is immers bij de ‘meester’.

Als die niet meer achter ‘zijn groep’ staat, is het vertrouwen weg en kan die volgens mij niet meer functioneren. Al zeker niet als zich een situatie voorgedaan heeft, waarbij zij haast publiekelijk aan de schandpaal genageld werden. Het aantasten van gezag heeft immers enorme gevolgen naar de toekomst toe. Hoe kunnen zij ooit nog voor ’vol’ aanzien worden als zij na een eerder genomen beslissing teruggefloten worden en het onderspit moeten delven. Hun verdere besluiten hebben dan generlei waarde meer. Ergens voelen zij zich enkel nog marionetten. Goed genoeg voor de show, niet meer dan dat.
De piramide destabiliseert. Wat eens een ketting was, dreigen schakels te verloren te gaan. Maar vooral, een sfeer van wantrouwen is tot stand gekomen. Onherroepelijke schade een feit.

Oplossingen daarvoor zijn mogelijk. Een interne nota, van elke beslissing, doorsturen naar alle mensen die het aanbelangt. Kort en duidelijk. ‘Die beslissing is genomen, op die dag gaat ze in…. getekend, de meester’. Punt uit.
Overleg moet er zijn, dat is een feit. Maar eens het besluit genomen, dient men zich daar ook aan te houden
Kort op de bal spelen is ook méér dan wenselijk. Zaken laten aanslepen lokt enkel maar nieuwe, niets terzake doende discussies uit. Wat dan weer tot frustratie leidt, tot de oorspronkelijke doelstelling uiteindelijk verloren gaat in heen en weer geroep.

Ieder bedrijf heeft zijn regels. Zonder die is geen werkbare structuur mogelijk. Elke afwijking daarop brengt het risico met zich mee dat alles aan het driften gaat. Zelfs in die mate, dat een opdoekscenario in zicht komt, wat enkel maar verliezers met zich meebrengt.

De boodschap in dit alles?
Overleg met elkaar moet, maar eens genomen beslissingen dienen gerespecteerd te worden. En al zeker uitgevoerd.
Intern iedereen op de hoogte brengen is wenselijk, maar ook niet meer dan dat. Zo, en niet anders.
Doordacht handelen en niets laten aanslepen.
Dit geldt voor elk bedrijf, van internetsite tot het bankwezen. Twijfel is er nefast, doortastendheid eerder regel. Maar niet getreurd. Wat aan het driften slaat, kan door vastberadenheid en competentie zeer zeker weer op de juiste koers gebracht worden…Even aan het zwalpen gaan, leidt niet altijd tot de ondergang.

Nota aan de directie.

Bij deze, bied ik mijn ontslag aan……..

Schrijver: danny cant., 1 april 2005


Geplaatst in de categorie: werk

2.0 met 5 stemmen 1.231



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)