Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Koos gaat zwemmen blz 185/186 uit De natte Gemeente van Koos Tak , uitg. Villa 1984

Toen Koos het Sportfondsenbad binnenkwam, had Bruinsma al kaartjes gekocht.
Op weg naar het kleedhokje werden Koos’ twijfels aan de attractieve waarde van het sportieve evenement nog versterkt door de bedwelmende chloorlucht die in het gebouw hing en de oorverdovende herrie van opgeschoten jongelui die elkaar als halve wilden achterna renden en in het water duwden.
Gelaten, als een dier dat ter slachtbank werd geleid, ontdeed hij zich achter het halve deurtje van het badhokje van zijn montycoat, hushpuppies, sportcombinatie, overhemd, sokken en onderbroek. Wikkelde handdoek af en hield de nieuwe zwembroek omhoog om Tine’s keuze nader te bekijken. Naast hem klonk de schelle bariton uit de tandeloze mond van Bruinsma: ‘Oh Sole Mio…’

De zwembroek was lichtblauw en vertoonde boven de rechterbeenopening een wit ankertje. Een beetje kinderachtig dacht Koos.
Als ie nu maar paste.
Zich met één hand vasthoudend aan de kledinghaak stak hij zijn voeten in het glimmende nylon broekje en sjorde het omhoog. Potjandrie, veel te kort! Zo liep ie voor gek. En dan die kleur!
Hoe had ze in godsnaam lichtblauw kunnen kiezen! Dat stónd als je bruin was maar bij een witte huid als de zijne koos je toch op zijn minst een wat gedektere tint!
Opeens stak het kale hoofd van Bruinsma boven het deurtje uit.
‘Wat ben jij nog lekker bruin, Koos,’ zei hij gekscherend. ‘Ik val aan, wie volgt mij?’

Koos keek hem na. Zijn kale tandeloze vriend en broeder van de natte gemeente sprintte over het betegelde looppad naar de lage duikplank en kwam zonder vaart te minderen met een geweldige plons plat op zijn buik op het kabbelende wateroppervlak terecht.
Wat een viespeuk eigenlijk, die man, dacht Koos. Hij nam niet eens een douche voor hij het zwembad in ging.
Toch putte hij moed uit het voorbeeld van Bruinsma die zich in zijn belachelijke tijgerzwembroek absoluut niet gegeneerd scheen te voelen, en verliet hij, angstvallig zijn buik intrekkend, het kleedhokje.
Onder de warme douche keerde zijn zelfvertrouwen langzaam terug. Schichtig om zich heen kijkend had Koos vastgesteld dat niemand enige aandacht aan zijn wat uitdijende verschijning had besteed.

Toen ze het Sportfondsenbad een half uurtje later met natte haren en een vochtige handdoek onder de armen verlieten, voelde Koos zich alles bijeen genomen niet onvoldaan. Weliswaar was hij, vanwege een voorgewende kramp in zijn linkerkuit, niet te water gegaan, maar het langdurige verblijf onder de warme douche had hem toch over een dood punt geholpen. De aanzet was er in ieder geval en de volgende keer zou ie zeker, al was het dan misschien niet meteen op de duikplank, van de partij zijn.
In elk geval moest Tine maar proberen of ze de zwembroek nog kon inruilen voor een grotere, want welbeschouwd lag daar de voornaamste oorzaak van zijn terughoudendheid. Onder het zwemmen had ie hem zó kunnen verliezen…!

Schrijver: Rijk de Gooijer&Eelke de Jong
Inzender: Kiki Wiltwell, 23 mei 2005


Geplaatst in de categorie: sport

4.0 met 5 stemmen 885



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)