Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Generatie Proza

We hangen hier al jaren rond. Universeler dan dit vind je niet in opiniepeilingen. We zíjn de statistiek, en het Planbureau zou door ons bedacht zijn als we eerder geboren waren. Wie we zijn zie je vanzelf. En anders voel je het wel. Je voelt jezelf terwijl je kijkt. Hoe we zitten. Met onze evenzo geïnspireerde als arrogante uitstraling. We kleden ons casual. Tenzij we letterlijk acte de présence moeten geven. Dan staan we op een hellend vlak en kunnen we nog zingen als Syrenen of Walkuren. Of Carnaval.

We zouden het liefst ons hele leven naakt rondlopen.

Waar we zoal rondhangen maakt eigenlijk niet zoveel uit. Velvet Underground, Hell's Kitchen, het Lucent, Twin Peaks of Birdland. Als we ons er maar thuis kunnen voelen. Dat gaat gepaard met het gevoel van het moment. En wie van ons er nog meer is. Wanneer er geen anderen zijn zitten we vaak liever thuis. In muziek. Die we zelf gekozen hebben of maken op dat moment. Door de liefde te bedrijven, ons dood te vervelen of urenlang te bellen. Zolang we een keuze hebben klopt het plaatje. We zijn trouwens ook gek op films.

We zijn zo ontzettend 'we' dat een ik-figuur slechts wordt toegepast in filosofische discussies. Of bij 'ik denk dat'-zinnen. Neutraliteit is een deugd, maar niet zoals onze politiek dit betracht. We geloven niet in democratie, wel in consensus. Niet iedere leip kan toch zomaar gaan stemmen, of wel soms?
Waarom we zo praten heeft te maken met jullie. Het collectief. Ons contrast. Maar jullie mogen best kijken. Hebben jullie ook wat om je tegen af te zetten.
We viben toch wel verder. Ergernissen horen daarbij. Voel je je aangesproken? Waren we helemaal niet mee bezig. Haha. We staan er gewoon. Mooi te zijn.

We zijn muizen. Hangjongeren. Verplaatsbare bomen, vergeven van lenteblad, hoe koud het ook is op straat. We zijn de toekomst en de oudheid. We gaan er prat op. Vergeten de mindere dingen. Roemen onze successen uit '88.
We worden steeds meer onszelf. Zonder naar een ander te kijken. Zonder te hoeven delen. Terwijl we toch allemaal ouder worden.

We zijn ook gewoon mensen. Goddelijke Nederlanders met ons gras dat groener is. We lopen mee en wijzen naar jullie.

Wie jullie zijn?


Maakt dat uit dan?

Schrijver: ryu, 12 november 2005


Geplaatst in de categorie: discriminatie

1.0 met 7 stemmen 1.128



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)