Chocoladetijd
Een doktersbezoek was er voor nodig om het me te doen beseffen. Alhoewel mijn lichaam het al een paar weken aangaf, mijn hoofd wilde er nog niet aan. Eigenlijk had ik het aan moeten zien komen. Het is niet de eerste keer dat het me overkomt en ik had me vorige keer nog zo voorgenomen, dat me dat nooit meer zou gebeuren. Dat ik de volgende keer op tijd aan de bel zou trekken.
Al een paar weken voel ik me niet fit. Misselijk en moe. Maar ik heb geen tijd om ziek te zijn. Moeders kunnen niet ziek zijn. Dus ga ik gewoon maar door. Ik heb het druk, maar alle werkende moeders hebben het druk. Ik moet me niet zo aanstellen. Ik wordt steeds vroeger moe, ben chagrijnig en doe mijn werk niet voor de volle 100%. Maar nee hoor, er is niks aan de hand. Ik zie bleek, de mensen attenderen me daarop, maar ik zeg ze gewoon dat het tijd wordt dat ik een zonnebankje neem. Hier had ik toch door moeten hebben dat er iets aan de hand is. Onbewust probeer ik de neerslachtigheid te onderdrukken. Op visite gaan bij vrienden, ook al heb ik daar geen zin in. Lachen om hun grapjes, als een boer met kiespijn. Spelletjes doen met de kinderen, terwijl ik liever op de bank zou hangen.Een winterdepressie is in aantocht.
Wat de oorzaak is van een winterdepressie weet geen mens. Het gebrek aan zonlicht en de biologische klok krijgen in ieder geval de schuld, maar waarom de een er wel last van heeft en de ander niet blijft vooralsnog een raadsel. Winterdepressiepatiënten (mooi scrabblewoord) slapen soms wel 14 uur aan een stuk, en worden dan toch gebroken wakker. Over het algemeen voelen ze zich in de winter de hele dag door moe en raken ze veel eerder van hun stuk, worden kribbig en zonderen zich uiteindelijk af. Dit alles zonder aanwijsbare reden. Ook voelen ze zich nutteloos en waardeloos en voelen zich schuldig tegenover de omgeving.
Sommigen denken zelfs aan zelfmoord.
Vreemd dat hoewel ik dondersgoed weet wat er aan de hand is, ik weer niet op tijd in heb kunnen grijpen. Steeds maar doorgaan en denken dat je het zo kunt onderdrukken, werkt dus niet. Zo krijg je het twee keer zo erg op je bord. De eerste stap heb ik nu echter gezet door naar de dokter te gaan. Het kan vanaf nu alleen maar beter gaan. Vanavond zet ik me lekker op de bank met een bak thee en een groot stuk chocolade. Chocolade schijnt op te vrolijken.
Geen idee of het werkt, maar lekker is het wel.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: ziekte
depressie
712
Geef je reactie op deze inzending: