Trrring
Lugies..
Spreek ik met de directeur van de Vondelflat in Groningen?
Interim, ja dat klopt.…

Waar ik in de trein nog wel even aan moet wennen zijn de andere reizigers.
De man die rechts tegenover me plaatsneemt lijkt sprekend op een jonge Donald Sutherland.
Dezelfde lichtblauwe priemogen, dunne lippen en een kort grijs baardje.
Sinds zijn rol in de film 'Don't look now' met een scene waar ik nu nog rillingen van krijg en die ik u niet zal beschrijven omdat ik er dan weer niet van slaap, associeer ik hem met narigheid. Hij speelt ook voortdurend wrede koude schurken.…

‘Als iemand mama’s haar nog goed krijgt, dan is dat een genie’, zegt zoon terwijl hij met geconcentreerde blik, het futuristisch uitziende wezen van zijn Lego Bionicle in elkaar zet.
Kinderen reageren op hun ouders. De beste feedback krijg je van je kind. Dat voelt haarfijn aan wat er speelt, verwoordt glashelder wat het ziet. Ik maak weleens een opmerking over mijn haar, klopt (heb nu toch weer een middeltje ontdekt, een wonder crème, dat belooft mijn pluiskrullen eeuwig te laten…

Over Apenkool
In Deel I zag het ernaar uit, dat taalvaardigheid zich tegen iemand keert. Als je er niet uitziet zoals je spreekt, raken anderen kennelijk in de war. Verwarring voorkwamen onze taalneven en -nichten uit Zuid-Afrika met “Apartheid”, het meest gebruikte Nederlandse woord, dat in alle talen is overgenomen.
Een column van <1000 woorden weegt niet op tegen de duimdikke folianten die er geschreven zijn over rassendiscriminatie. Niettemin doe ik toch een klein duitje in een grote…

Over Apenpokken.
De term Polderheid zal de lezer in deel II pas duidelijk worden. Zo doe je aan klantenbinding. Mijn oorspronkelijke langere tekst is op verzoek van de Stichting Korrelatie gesplitst in een aantal afleveringen. En het begrip polderheid zit een stuk verder… Die splitsing dus, omdat alle ellende in één aflevering tegelijk de Stichting teveel hulpvragen van geschokte lezers oplevert. De notoire reaguurder DDD kwam u in dat verband al meermalen tegen in mijn teksten.
Onlangs…

Toegegeven, ik rij regelmatig met mijn fiets door rood aan de verkeerde kant van de weg, ik heb geen achterlamp en luister vaak via oordopjes snoeiharde muziek op de fiets zodat ik verder helemaal niets hoor. En ja, als ik een ander nummer selecteer kijk ik minstens vijf seconden op het apparaat en niet meer op de weg waardoor ik op dat moment doof én blind ben voor mijn medeverkeer.
Het is het standaard beeld van de fietser: Geen verlichting, telefoon in de hand en zonder op te letten overal…

In het AD van donderdag 1 juni stond een artikel over kinderen, die klagen dat hun ouders weinig tot geen tijd voor ze hebben, ook al zijn ze thuis. De kinderen klagen over ouders die aan de ipad, smarthphone of andere spannende attributen meer aandacht besteden dan aan hen.
En deels klopt dat ook wel. Ze hebben echt wel een punt, los van het feit dat kinderen op jonge tot zeer jonge leeftijd al met een mobieltje lopen, want daar beginnen ze mee natuurlijk, waarna het allengs wordt uitgebreid…

Zo, mei is achter de rug. Onze mama's zijn weer massaal aan het lijnen geslagen na het eten van een overdosis moederdagbonbons, de Songfestivalkoorts is abrupt verdwenen na een teleurstellende elfde plaats voor onze zingende decolletés, Donald Trump toonde zich een klimatennaaier door de stekker uit het Parijse klimaatakkoord te trekken, en Q-Park wist uiteindelijk haar apparatuur weer aan de praat te krijgen na een serie ransomaanvallen, die gezien de gebruikelijke parkeertarieven miljoenen…

In de wachtkamer is het niet druk. Kan ook bijna niet anders bij een dokter die een plakkaat aan de deur heeft hangen waarop staat dat 'per patiënt' maximaal twee klachten worden behandeld.
Geestig natuurlijk maar de meeste patiënten barsten van de klachten dus die zitten nu ergens anders.
Naast mij zit een jongen van een jaar of veertien in een Donald Duck te bladeren. Hij tikt mij op mijn knie: ’kun jij zien wat ik heb?’, vraagt hij.
‘Ja, de Donald Duck’, antwoord ik. Daar moet hij…

"Mama?"
"Ja Markje?"
"Jesse wil niet meer met me spelen."
"Meen je dat nou? Waarom niet, schatje?"…

Baron Pierre de Coubertin, de vader van de Olympische Spelen, wordt vaak aangehaald met "deelnemen is belangrijker dan winnen". In werkelijkheid was hij breedsprakig en is deze bekende slogan een heel sterke afkorting van wat hij zei.
Bij allerlei snelheidswedstrijden heb ik bewondering voor de winnaars van de tweede en de derde plaats. Voor mij zijn zij net zo goed winnaars, die soms honderdsten van seconden minder snel waren dan nummer één. Doe het hen maar na! Mijn kennelijk naïeve kijk…

Midden op straat ligt een bebloed jongetje roerloos voor een stilstaande auto. Zijn moeder huilt hysterisch terwijl ze op haar knieën voorovergebogen over haar oogappeltje leunt. Het geluid van sirenes van toesnellende hulpdiensten zwelt aan. Dan wordt plots je televisiescherm zwart en verschijnt het logo van Veilig Verkeer Nederland in beeld, gevolgd door de tekst "Appen in het verkeer kost levens." Einde commercial.
Dat zou in mijn optiek een effectieve voorlichtingscampagne zijn tegen appen…

Sinds enkele dagen vliegt president Donald Trump met zwaar geschut door het luchtruim, waar hij het milieu en passant nog meer belast. Die miljoenen kostende, 9-daagse vliegreis komt hem goed uit, want zo kan hij even alle sores omtrent zijn omstreden connecties met de Russische topfiguren achter zich laten. For the time being, want zijn tegenstanders in Amerika zitten niet stil en die zullen er alles aan gaan doen om hem te doen aftreden. Ondertussen viert hij samen met zijn duur versierde…

Het is nog erger dan je denkt. In een artikel dat afgelopen week verscheen in de Britse Independent presenteert de ghost writer van Trump, die ooit in opdracht van hem een biografie over The Donald publiceerde ( The Art of the deal) een genadeloze analyse van het karakter van de president van het machtigste land ter wereld.
Hij heeft maanden met hem doorgebracht, hem dagelijks gesproken en kort samengevat komt het erop neer dat alles in het leven van DT in het teken staat van het bevestigen van…

Grappige titel, zeker als je bedenkt dat Trump weer eens onder vuur ligt; hoe die man een zoveel kiesmannen is gekomen, zal altijd een raadsel zijn en blijven. Ik denk en zeg: dat die man volkomen ongeschikt is voor deze verantwoordelijke job. En weet je, mijn mening mag ik ventileren, ze zullen me niet zo snel een verbod geven om te praten of te schrijven, want luisteren, dat doe ik dan toch niet, al is het alleen al, omdat men mijn mening met een pak zout neemt!
Wel ga ik even vertellen dat…

Er zijn veel doelgroepen die gediscrimineerd worden op de arbeidsmarkt. Of je nu oud bent of jong, hoogopgeleid of laagopgeleid of een migrant met afkomst uit het buitenland. Het maakt tegenwoordig niet zo veel meer uit voor de arbeidsmarkt. De werkgever is genoodzaakt, door de hoge kosten die werknemers met zich meebrengen, te kijken hoe en waar hij de kosten van zijn bedrijf zo efficiënt mogelijk kan benutten. Hierdoor wordt er gekeken naar de mensen met de beste opleidingen, de mensen met…

Het wereldnieuws wordt de afgelopen tijd overschaduwd door betreurenswaardige gebeurtenissen die duidelijk getuigen van angst voor de ‘ander’. In de VS werd talloze keren een onschuldige zwarte man door de politie vermoord, op de stranden van Frankrijk werden vrouwen staande gehouden en beboet omdat ze wettelijk verboden boerkini’s droegen en in Nederland hebben tientallen tot honderden burgers tijdens protestacties luid en duidelijk (soms gewelddadig) hun bezwaren geuit tegen de komst…

Zo, april is achter de rug. De chocoladehazen zijn achter de kiezen, de paasprullaria zit weer opgeborgen in doorzichtige plastic dozen op zolder en IKEA heeft de helft van haar jaaromzet in de pocket na de gebruikelijke invasie van koopzieke dågjesmensen op Tweede Paasdag.
Het was een maand met een koninklijk tintje. Daags na een openhartig televisie-interview, zag Willem-Alexander op 27 april Abraham en vierde zijn vijftigste verjaardag. Vrijwel alle Nederlanders hadden vorstverlet en…

Of het komt door alle aanslagen, geen idee, of het komt door alle doden die er vallen en dan het nieuws erbovenop, ook al geen idee maar:
Er komt een bestelbus aangereden aan de overkant en die parkeert netjes. Er stappen twee kerels uit, gewoon zo op het oog, doodgewone gasten. Niks mis mee, dus waarom blijf ik dan kijken? Nou gewoon omdat mijn onderbuik dat aangeeft.
De zijkant van de bestelbus wordt open gedaan en twee fietsen worden eruit geladen, tevens komen er twee heel dikke rugzakken…

Op het terras van een café kies ik een tafeltje in de zon. Hoewel het pas elf uur in de ochtend is, heb ik meer trek in een biertje dan koffie. Dat kun je wel eens hebben op Tenerife als het een warme dag is. Een meter of vijf verder zit een echtpaar dat ik rond de zestig schat. Afgaande op hun uiterlijk trek ik de conclusie dat ze tot de lokale bevolking behoren. Zij neemt af en toe een slokje koffie en doet iets met een haakpen. Hij leest een krantje en nipt met tussenpozen van een biertje.…