Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Reductiekaart

Hij vindt het kaartje, dat hangt aan de rand van de brievenbus. Alsof de postbode het niet de moeite waard vond het kaartje iets door te duwen zodat het op de mat kon belanden waar het hoort.
Met lichte tegenzin pakt hij de kaart en leest de boodschap:

Beste Dries,

Nu je binnenkort de leeftijd van 55 bereikt, kan ik je tot mijn vreugde een reductiekaart aanbieden welke grote kortingen garandeert op diverse leuke attracties.
Zo kun je met deze kaart met flinke korting genieten van een museumbezoek of als je van dieren houdt, een dierentuinbezoek en diverse andere mogelijkheden zoals koffieconcerten waar je kunt genieten van klassieke muziek.
Een brochure met alle kortingsmogelijkheden ligt op je te wachten op ons Stadskantoor.

Zoals je ziet vergeet onze Gemeente ook de vijfenvijftigplussers niet.

Met vriendelijke groet,

Jan Stoffeldoos
Referendaris 9, Gemeentekantoor.

Langzaam laat hij het kaartje zakken en wrijft over zijn voorhoofd. Vijfenvijftigplussers, Goddomme! Alsof het over een brok belegen kaas gaat!
En dan dat toontje! Zo praat je tegen een kind van drie of tegen een demente bejaarde.
Vijfenvijftigplussers. Wat is dat voor iets raars. Waarom begint het boven de vijftig ineens “plus” te worden? Niemand die het heeft over twintigplussers of dertigplussers, maar zodra je vijftig bent krijg je er een plus bij. Om het maar goed in te smeren dat je tijd er bijna opzit.
Dat je eigenlijk in geleende tijd leeft. Kortom: vanaf vijftig ben je een ouwe lul. Dan doe je niet meer mee en kun je nauwelijks serieus genomen worden.
Plotseling gaan ze je ook bij je voornaam noemen. En je tutoyeren. Beste Dries. Wat nou beste Dries!
Wie denkt die Jan Stoffeldoos wel die hij is??

Dus belt hij even:

‘Dag Jan, met Dries’
‘Eh…met wie’
‘Met Dries’
‘O…ja…en toen?’
‘En toen wat, Dries?’
‘Nou, hebt u bijvoorbeeld een achternaam?’
‘Jazeker, Jan. Jij ook? ‘
‘Ja, ik ook. Maar u noemt mij Jan. Dat klinkt nogal, laten wij zeggen, familiair? Alsof u mij kent terwijl er geen bel gaat rinkelen bij het horen van uw stem.’
‘Dat kan kloppen, Jan. Ik ken je helemaal niet. Eigenlijk is het een beetje onbeleefd hè dat ik jou bij je voornaam noem terwijl ik je niet ken, vind je ook niet?’
‘Als u nu terzake zou willen komen, ik heb nog meer te doen.’
‘Tuurlijk, Jan. Maar vind je het niet onbeleefd dat ik “je” tegen je zeg terwijl ik er geen idee van heb wie je bent?’
‘JA!! Erger nog, ik begin u zo langzamerhand onbeschoft te vinden!’
‘Zozo, Janneman. Vind jij dat! NOEM MIJ DAN GODVERDOMME MENEER BARTJENS EN GEEN DRIES ALS JE MIJ VAN DIE DEBIELE KUTKAARTJES STUURT, JA!!!
EN IK WIL GEEN REDUCTIE OP EEN DIERENTUIN. IK HOUD NIET VAN REPTIELEN EN ALS IK ER TOCH EEN WIL ZIEN, LOOP IK WEL EVEN NAAR HET GEMEENTEHUIS EN VRAAG NAAR JAN STOFFELDOOS!
VOEL JE WAAR IK HEEN WIL? VOOR JOU IS HET MENEER BARTJENS, DRUILOOR!'

Tevreden verbreekt hij de verbinding en verscheurt het kaartje in duizend snippers waarna hij het in de vuilnisbak smijt. Want zijn vriendin Hetty mag hier niet van weten. Hetty is 35+ en nog lang niet toe aan musea en koffieconcerten….
Om bij te komen zet hij zijn LP van The Doors op….

Schrijver: paco, 27 maart 2006


Geplaatst in de categorie: discriminatie

3.9 met 9 stemmen 1.063



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)