De reiger
Ik staar uit over de vijver voor mij. Geniet van de stilte en de rustig rondzwemmende zwanen. Ik zie een reiger op de top van een reusachtige boom als verstijfd uitzien over de wereld.
De zon gaat langzaam onder en zorgt daardoor voor een atmosfeer die de rust in mij nog verder doet toenemen.
Ik sluit de ogen en laat mijn gedachten gaan naar oorden waar mensen wegblijven.
Ik word opgeschrikt door gehijg van verre. Op enige afstand komen enkele personen aangerend. Ik schrik want het rennen van mensen doet bij mij het adrelineniveau stijgen. Gespannen wacht ik af en zie een paar zeer bezwete personen voorbijgaan.
Voor ik maar kan vragen wat er gaande is zijn ze al gepasseerd. Waar gaan ze naar toe? Is er ergens een ramp gebeurd?
Toen mijn hartslag weer de realteit op de juiste waarde kon inschatten herinnerde ik mij dergelijke inspanningen uit mijn dienstplichtig militair verleden. We renden vaak bepakt en bezakt door bos en over hei op weg naar....ja, dat was staatsgeheim.
Ons werd toen niet meegedeeld waar we naar toe renden. Verplaatsten we ons in draf naar de vijand of was het een vluchtbeweging huiswaarts. Ik hoorde ook wel eens over een omtrekkende beweging. Maar dat waren geen rondjes om de rotonde.
Het is daarom dat ik bij die zwetende mensen wat opgewonden raak. Waarvoor vluchten ze of dient er eerste hulp geboden te worden.
Ik hoor nog een hijger aankomen maar die stopt plots bij een boom. Als man begrijp ik direkt wat hij moet gaan doen.
Tot mijn grote verbazing doet hij dat niet maar begint tegen een joekel van een boom te duwen. Wat een onzinnig karwei denk ik.
Het stelde mij wel in de gelegenheid om de persoon eens aan te spreken.
"Mag ik vragen wat u aan het doen bent". Verstoord kijkt hij mij aan maar na waarneming van mijn oprechte goedmoedigheid antwoordt hij: "Ik doe rek- en strekoefeningen". "Goh, behoort u tot de minima, zeg ik, die niet het lidmaatschap van een turnvereninging kunnen betalen. Er zijn toch tegenwoordig gemeentelijke regelingen ter financiële ondersteuning op dat gebied."
Hij kijkt me nu verwonderd aan en zegt: "Ik behoor tot de groep mensen van boven modaal. Ik ben manager."
Oei, denk ik, dat moet dan toch geen domme jongen zijn.
Ik pas mijn niveau aan dat van hem aan en vraag : "Kunt u mij iets meer vertellen over deze methode, het niet omver kunnen duwen van een stevige boom."
Hij begrijpt dat ik ook niet dom ben en wandelt mee naar mijn bankje. Daar zweet hij parels als citroenen.
"Kijk", zei hij, "het tegen een boom duwen die niet meegeeft is als roeien tegen de stroom in. In de eerst plaats leer ik dan zweten opdat mijn bazen zien dat ik goed bezig ben en op de tweede plaats leer ik geduld aan omdat iedere poging van mij om het hoger management te veranderen geen zin heeft".
En vraag ik: "de jongelui die zojuist voorbijrenden, horen die bij u"?
"U bedoelt die met die zweetbanden en de tekst: I AM A HORSE"?
"O", zeg ik, "dat heb ik niet gezien maar ja, nu u het zegt, het was niet rennen maar draven."
"Ja", zei hij, "die oefenen voor blind paard. Het middenkader in spe. Zij leren omgaan met luisteren, blindvaren op de baas en hun zweettollerantie wordt getest op voldoende slijm(geslijm). Vandaag hebben ze een speciale opdracht: bedenk gezamenlijk een motto voor een nieuwe afdelingsstrategie. Ik weet natuurlijk wel wat er uitkomt immers een van de lopers is een vriendje van me en die heb ik terdege geïnstrueerd. Kijk, dat heb ik weer geleerd in mijn loopsessies."
Hij staat op en zucht diep.."Dank u", zegt hij, "ik voelde me heel ontspannen bij u...."
Weer wat wijzer geworden kijk ik naar de reiger. Hij doet niets en geniet van alles wat onder hem gebeurt. Krabt even onder zijn rechter vleugel en gaat daarna door met star vooruitzien. Ja, daar moeten die hardlopers eens naar kijken.
Ik sluit mijn ogen en denk na over het gesprek. Dat mag echter niet lang duren want nu hoor ik een kreunend geluid naderen.
Het duurt even voor het bij mij is. O, het is een oudere heer van mijn leeftijd. Ik roep: "Hé opa, met welk doel strompelt u hier voorbij"?
Verschrikt kijkt hij me aan. "Ik probeer de jeugd bij te houden die zojuist u voorbijgegaan is. Ik wil niet achterop raken".
Ik nodig hem uit om even te rusten naast mij op de bank. "Ziet u die reiger daar boven op de grote boom.Die zit daar al uren. Hij ziet al die hijgers als u voorbijgaan. Ik heb niet de indruk dat hij achterop raakt."
"Kom, draai een shaggie van mij."
"Graag", hoest hij.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: filosofie
reiger
1.170
Geef je reactie op deze inzending: