Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Na zonneschijn komt regen

Bij het openen van de gordijnen werd ik toegelachen door het zonnetje. Ik voelde me heerlijk uitgeslapen en had een leuke dag voor de boeg. De kinderen waren ook zeer aangenaam die morgen, en dat scheelt voor mijn humeur. Ik hoorde de vogeltjes fluiten terwijl ik aan het genieten was van een heerlijk kopje koffie. Voor mijn gevoel kon niks mijn dag verzieken. Maar heb je dat ook wel eens, dat je opeens een mokerslag krijgt, waardoor de grond vanonder je voeten wegzakt?

Het was koninginnedag en ‘s middags gingen we het feestgedruis opzoeken. Gezellig barretje voor de vaders, leuke draaimolens en springkussens voor de kids en de moeders, want zo werkt dat altijd nog. Zodra je je kinderen ergens mee naar toe neemt, weet je als moeder zeker dat je zelf niks aan je dag hebt. Echt warm was het niet, maar het zonnetje maakte het geheel tot een mooi tafereeltje en mede daarom kon ik heerlijk genieten van de spelende kinderen.

Tot daar de mokerslag kwam. Dorstig van al het spelen gingen we papa opzoeken aan de bar die met een collega van mij aan het praten was. “Wist jij al dat hij ontslagen is?” vroeg mijn collega mij. Ik wist helemaal van niks. Hij vertelde mij hoe hij die morgen was gebeld en hem verteld was dat mijn baas ontslagen is door de eigenaar van ons bedrijf. Reden werd er niet gegeven. Ik kreeg een heel naar gevoel van binnen. Hoe meer ik erover na ging denken, hoe onrustiger ik werd. De zon scheen niet meer en regenwolken kwamen overdrijven.

Waarom ben ik niet gebeld? Wat zou de reden zijn? Hoe moet het nu verder met het bedrijf? En nog veel belangrijker: heb ik volgende maand nog een baan? Ik wilde niet meer blijven in het feestgedruis. De stemmen verstomden, ik was met mijn gedachten ergens anders. De regen kwam. Uren heeft het geregend. Weg mooie dag, hallo verdriet.

Wat moet ik nu? We zijn een huis aan het bouwen. Dat gaat niet zonder mijn salaris. Ik maakte me zorgen. Niet veel later maakten onzekerheid en verdriet plaats voor kwaadheid en besloot ik de eigenaar op te bellen. Het begon te onweren. Flinke klappen deden me zo nu en dan opschrikken. Ik was boos dat ik zulk groot nieuws van de straat moest horen en wilde weten hoe de vork in de steel zat. Helaas werd ik van dit gesprek niet veel wijzer en kon ik ook niet gerustgesteld worden.

Langzaam is de onweer weggetrokken, af en toe motregent het nog wat, maar de plensbuien zijn voorbij. De donkere wolken blijven voorlopig nog wel even vrees ik. Pas als de onzekerheid is verdwenen, zie ik kans op weersverbeteringen. Of de zon voor dit bedrijf ooit nog gaat schijnen betwijfel ik echter ten zeerste.

Schrijver: wendy77, 1 mei 2006


Geplaatst in de categorie: werk

3.4 met 5 stemmen 1.596



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)